ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5866

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย พลิกเปิดหน้าที่สามของอัลบั้มรูป

หลังจากเปิดหน้านี้ ภาพถ่ายที่มุมขวาบนของด้านซ้าย เป็นหน้าร้านของร้านของโบราณขนาดเล็กมากร้านหนึ่ง หน้าร้านเครื่องเคลือบลายครามโบราณร้านนี้มีความประเพณีนิยมสมัยโบราณอยู่เล็กน้อย รูปแบบของหน้าร้านมีความเป็นสไตล์อังกฤษเล็กน้อย ตรงกลางของป้ายวงกลม ด้านขวาเขียนด้วยตัวอักษรภาษาจีน“กู่(โบราณ)”ตัวหนึ่ง

หลินหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างชี้ไปยังป้ายทะเบียนรถแผ่นหนึ่งที่อยู่ข้างประตูร้านกล่าว: “คุณชาย ร้านนี้อยู่ในเขตควีนส์ นครนิวยอร์ก”

“งั้นเหรอ?”เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ: “ดูออกได้ยังไง? ผมว่าระดับความละเอียดแบบนี้มองตัวหนังสือด้านบนไม่ชัดเลย”

หลินหว่านเอ๋อร์กล่าว: “ข้าน้อยเคยใช้ชีวิตอยู่ที่ควีนส์ นครนิวยอร์ก ขนาดการผสมสีรวมทั้งตำแหน่งการแขวนของป้ายทะเบียนรถประเภทนี้ ก็คือสไลต์เมื่อก่อนของเขตควีนส์ไม่มั่นใจว่าตอนนี้ยังใช้ตามของเก่าอยู่หรือไม่”

“นครนิวยอร์ก......”เย่เฉินพยักหน้า ทันใดนั้นก็คิดขึ้นได้ว่าเมื่อหลายวันก่อนน้าชายใหญ่เคยพูดกับตน ตอนนั้นที่คุณพ่อกับคุณแม่อยู่นครนิวยอร์กได้ซื้อหนังสือโบราณชุดหนึ่งจากร้านของโบราณ หนังสือชุดนั้นก็คือ

ร้านของโบราณที่อยู่ในรูปคู่ ทันใดนั้นเย่เฉินก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ กล่าวกับหลินหว่านเอ๋อร์: “นี่เป็นไปได้มากว่าก็คือร้านของโบราณที่คุณพ่อกับคุณแม่ของผมซื้อ”

หลินหว่านเอ๋อร์ก็ประหลาดใจไม่น้อยเช่นกัน รีบกล่าว: “จะต้องมีความเชื่อมโยงกันอย่างแน่นอน คุณชายก็ได้รับจากร้านของโบราณที่เมืองจินหลิงโดยบังเอิญ ตอนนั้นคุณพ่อคุณแม่ของคุณก็ได้รับจากร้านของโบราณในนครนิวยอร์ก ระหว่างทั้งสองอย่างนี้ จะต้องไม่ใช่เป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน!”

เย่เฉินพยักหน้ากล่าว: “โลกกว้างใหญ่ขนาดนี้ เป็นไปไม่ได้ที่คัมภีร์ลี้ลับมหัศจรรย์เป็นอย่างยิ่งทั้งสองส่วนจะแยกตกอยู่ในมือของคุณพ่อและลูก อีกทั้งในระหว่างนี้ยังมีระยะเวลาห่างกันยี่สิบปีรวมทั้งอยู่คนละซีกโลกอีกด้วย......”

พูดจบ เย่เฉินรีบมองเข้าไป

ที่มุมด้านล่างซ้ายของรูปที่สอง เป็นเย่ฉางอิงคุณพ่อของเย่เฉินกับเด็กหนุ่มที่อายุน้อยกว่าเขาเล็กน้อยคนหนึ่ง ถ่ายรูปคู่กับประตูของร้านของโบราณนี้