ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5867

มองดูตัวหนังสือแถวหนึ่งนี้ หลินหว่านเอ๋อร์รีบกล่าวทันที: “Queensก็น่าจะเป็นเขตควีนส์ นิวยอร์ก ถ้าเป็นเช่นนี้ รูปถ่ายใบนี้คงถ่ายที่เขตควีนส์จริงๆ ส่วนChou......ส่วนใหญ่ใช้ในการแปลภาษาอังกฤษของนามสกุลภาษาจีนคำว่า‘โจว’คำนี้ ดูเหมือนว่าคนสกุลโจวที่ถ่ายรูปคู่กับคุณพ่อของคุณชายคนนี้ ทั้งยังเป็นคนเชื้อสายจีน เพียงแต่ไม่รู้ว่าเขาชื่อโจวอะไร”

“คุณพูดถูก......”เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ ในขณะเดียวกันคิ้วทั้งสองข้างก็ขมวดเข้าหากันแน่นไม่หยุด

เขากล่าวพึมพำ: “ยังไงผมก็คิดว่าผู้ชายแซ่โจวคนนี้คุ้นตาหน่อยๆ แต่ตอนนี้ทำยังไงก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน”

หลินหว่านเอ๋อร์รีบกล่าว: “คุณชายไม่ต้องร้อนใจ ที่รู้สึกว่าคุ้นตา จะต้องเป็นเพราะภายในความทรงจำของคุณชายมีใบหน้าที่คล้ายกันจริงๆ เพียงแต่ความทรงจำของคุณชายที่มีต่อคนคนนั้นอาจจะไม่ลึกซึ้ง หรือบางทีอาจจะมีการคบค้าสมาคมกันเพียงระยะเวลาที่ค่อนข้างสั้น ดังนั้นคุณชายเองก็ไม่ต้องรีบร้อน คิดอย่างละเอียด จะต้องคิดเงื่อนงำออกแน่นอน”

พูดไป เธอถามเย่เฉิน: “นอกจากคุณชายรู้สึกคุ้นตาคนคนนี้แล้ว ยังมีอย่างอื่นที่ทำให้คุณรู้สึกสงสัยหรือเงื่อนงำที่คุ้นเคยบ้างไหม?”

เย่เฉินบีบสันจมูกอย่างไม่หยุดหย่อน ปากกล่าวว่า: “ถ้าเป็นเงื่อนงำอย่างอื่นละก็......ผมมักจะคิดว่า เมื่อมองดูรูปถ่ายใบนี้ คนแซ่โจวคนนี้ไม่เพียงคุ้นตา ยังมีจุดหนึ่งที่ค่อนข้างคุ้นเคย เหมือนเคยเจอกันมาก่อน แต่ในสมองของผมมักจะจับเงื่อนงำที่แน่ชัดไม่ได้”

หลินหว่านเอ๋อร์กล่าวปลอบ: “คุณชายอย่าเพิ่งรีบร้อน พวกเรามาจัดระเบียบทีละอย่าง ลองพูดถึงการแต่งตัวของคุณชายกับผู้ชายแซ่โจวท่านนี้ ว่ามีรายละเอียดอะไรที่ค่อนข้างพิเศษหรือไม่?”

เย่เฉินมองดู กล่าว: “ชุดที่คุณพ่อผมใส่น่าจะเป็นแจ็คเก็ตบอมเบอร์ที่ค่อนข้างเป็นที่นิยมในช่วงปลายศตวรรษก่อน เสื้อที่คนด้านข้างท่านนี้สวมก็คือเสื้อโค้ตผ้าสักหลาดธรรมดา น่าจะเป็นการแต่งกายที่ค่อนข้างธรรมดาในยุคสมัยนั้น......”

หลินหว่านเอ๋อร์: “แล้วเขตควีนส์ละ? คุณพ่อคุณแม่ของคุณชายอาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกา เคยคุยเรื่องเขตควีนส์กับคุณไหม หรือว่าเคยพาคุณไปเขตควีนส์หรือไม่?”

เย่เฉินครุ่นคิดครู่หนึ่ง กล่าวตอบ: “ภายในความทรงจำของผมที่ไปสหรัฐอเมริกากับคุณพ่อคุณแม่ หรือผมกลับไปเยี่ยมญาติกับคุณแม่ ก็อาศัยอยู่ที่เกาะลอง นอกจากเกาะลองแล้ว ปกติก็จะไปที่แมนฮัตตันบ่อย สำหรับเขตควีนส์ไม่ได้มีความทรงจำที่เด่นชัดอะไร”

พูดไป เย่เฉินกล่าวอีกว่า: “แม้ว่าร้านของโบราณร้านนี้ ผมเองก็เพิ่งได้ทราบจากปากของน้าชายใหญ่เมื่อหลายวันก่อน ก่อนหน้านี้คุณพ่อคุณแม่ของผมไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้มาก่อน......”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ สีหน้าของเย่เฉินแข็งทื่อทันที