ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5869
ในเวลานี้ ซ่งหวั่นถิงในสายถามเขา: “อาจารย์เย่ ทำไมอยู่ๆคุณถึงนึกถึงเรื่องของโจวเหลียงเวิ่นขึ้นมา?”
เย่เฉินกล่าวอย่างปิดบัง: “เอ่อ ไม่มีอะไร คือว่าแค่คุยกับเพื่อนเกี่ยวกับเรื่องในอดีต อยู่ๆก็มีความทอดถอนใจขึ้นมา อยากลองถามถึงสถานการณ์ของคนคนนี้”
พูดไป เย่เฉินถามอีกว่า: “ใช่แล้วหวั่นถิง คุณสามารถหาข้อมูงของคนคนนี้ให้ผมได้ไหม?”
ซ่งหวั่นถิงกล่าว: “ฉันขอถามผู้รับผิดชอบของจี๋ชิ่งถังก่อน ตอนนั้นข้อมูลพนักงานของจี๋ชิ่งถังทั้งหมดยังเก็บไฟล์เอาไว้ในคอมพิวเตอร์ของจี๋ชิ่งถังทางด้านนั้น ตอนแรกเริ่มเดิมทีจี๋ชิ่งถังที่ก็ไม่ได้ลงทะเบียนทะเบียนธุรกิจภายใต้การดูแลของซ่งซื่อกรุ๊ป ดังนั้นข้อมูลพนักงานทางด้านนั้นไม่ได้รวมเข้ากับในไฟล์ฝ่ายบุคคลของซ่งซื่อกรุ๊ป ด้านการจัดการดูแลก็ไม่ได้มีมาตรฐานของซ่งซื่อกรุ๊ป”
เย่เฉินจึงกล่าว: “ถ้าอย่างนั้นรบกวนหวั่นถิงคุณช่วยผมถามหน่อย หากภายหลังหาเจอรีบส่งให้ผม”
“ได้ค่ะอาจารย์เย่!”
เย่เฉินวางสายแล้ว ก็กล่าวกับหลินหว่านเอ๋อร์: “เดี๋ยวได้รับข้อมูล รบกวนคุณหลินส่งให้คุณท่านให้คุณท่านใหญ่ซุน ให้เขาช่วยตรวจสอบไฟล์ข้อมูลทั้งหมดของคนคนนี้”
หลินหว่านเอ๋อร์กล่าวโดยไม่ลังเล: “คุณชายวางใจ ข้าน้อยจะบอกเขาทันที”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วก็รอการตอบกลับของซ่งหวั่นถิงด้วยกันกับหลินหว่านเอ๋อร์อย่างร้อนใจ
และประสิทธิภาพของซ่งหวั่นถิงก็สูงมากเช่นกัน หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที ก็ส่งไฟล์Wordฉบับหนึ่งมาให้เย่เฉิน
เย่เฉินเปิดไฟล์ เห็นสัญชาติของโจวเหลียงเวิ่นช่องนั้นเขียนว่าหัวเซี่ย ภูมิลำเนาช่องนั้นเขียนว่าเมืองจินหลิง ก็รู้ว่าข้อมูลฉบับนี้มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นของปลอม
เมื่ออ่านต่อไป ด้านในเกี่ยวกับประวัติส่วนตัวของโจวเหลียงเวิ่น ก็ยิ่งไม่มีความน่าเชื่อถือ
ภายในประวัติ โจวเหลียงเวิ่นทำงานเกี่ยวกับของโบราณภายในประเทศมาโดยตลอด บอกว่าเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนได้เปิดร้านขายของโบราณที่เขตฐานพาน ตอนหลังได้ย้ายไปในหลายๆสถานที่ในประเทศ เคยเป็นคุณพ่อค้าขายของโบราณ เคยเป็นหัวหน้าร้านของเล่นโบราณ ยิ่งไปกว่านั้นยังเคยทำงานอยู่ที่โรงงานผลิตของเล่นราคาถูกโดยเฉพาะอีกด้วย
เย่เฉินถามเธอ: “คุณคิดว่ามีความเป็นไปได้ไหมว่าชื่อของเขาจะเป็นความจริงไหม?”
หลินหว่านเอ๋อร์ยักไหล่ทั้งสองข้าง: “ข้าน้อยคิดว่า เป็นไปได้ที่จะเป็นความจริงอย่างแน่นอน”
พูดไป เธอชี้ไปที่ชื่อที่เขียนบนประวัติส่วนตัว กล่าวด้วยรอยยิ้มที่จนปัญญา: “คุณชาย เขาชื่อโจวเหลียงเวิ่น เหลียงเวิ่นไง! ไม่ใช่ว่าคือโชคดีหรอกเหรอ? แปลเป็นภาษาอังกฤษก็คือGood Luck!”
“ถึงแม้ว่าเหลียงเวิ่นชื่อนี้จะเห็นได้ไม่น้อยในชื่อของหมู่ชาวหัวเซี่ย แต่ทำไมถึงต้องเป็นเขา?”
“ทำไมจะต้องเป็นคนคนนี้ที่หยิบแจกันลายครามออกมาแล้วส่งให้พ่อตาของคุณชาย ให้คุณชายได้รับทางอ้อม คนที่ทำให้คุณชายได้เจอกับคนที่ชื่อว่าเหลียงเวิ่นโดยบังเอิญ?”
“ตามมุมมองของข้าน้อย ชื่อนี้ มีความเป็นไปได้สูงว่าจะตั้งขึ้นเพื่อคุณชาย......”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...