ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5869

ในเวลานี้ ซ่งหวั่นถิงในสายถามเขา: “อาจารย์เย่ ทำไมอยู่ๆคุณถึงนึกถึงเรื่องของโจวเหลียงเวิ่นขึ้นมา?”

เย่เฉินกล่าวอย่างปิดบัง: “เอ่อ ไม่มีอะไร คือว่าแค่คุยกับเพื่อนเกี่ยวกับเรื่องในอดีต อยู่ๆก็มีความทอดถอนใจขึ้นมา อยากลองถามถึงสถานการณ์ของคนคนนี้”

พูดไป เย่เฉินถามอีกว่า: “ใช่แล้วหวั่นถิง คุณสามารถหาข้อมูงของคนคนนี้ให้ผมได้ไหม?”

ซ่งหวั่นถิงกล่าว: “ฉันขอถามผู้รับผิดชอบของจี๋ชิ่งถังก่อน ตอนนั้นข้อมูลพนักงานของจี๋ชิ่งถังทั้งหมดยังเก็บไฟล์เอาไว้ในคอมพิวเตอร์ของจี๋ชิ่งถังทางด้านนั้น ตอนแรกเริ่มเดิมทีจี๋ชิ่งถังที่ก็ไม่ได้ลงทะเบียนทะเบียนธุรกิจภายใต้การดูแลของซ่งซื่อกรุ๊ป ดังนั้นข้อมูลพนักงานทางด้านนั้นไม่ได้รวมเข้ากับในไฟล์ฝ่ายบุคคลของซ่งซื่อกรุ๊ป ด้านการจัดการดูแลก็ไม่ได้มีมาตรฐานของซ่งซื่อกรุ๊ป”

เย่เฉินจึงกล่าว: “ถ้าอย่างนั้นรบกวนหวั่นถิงคุณช่วยผมถามหน่อย หากภายหลังหาเจอรีบส่งให้ผม”

“ได้ค่ะอาจารย์เย่!”

เย่เฉินวางสายแล้ว ก็กล่าวกับหลินหว่านเอ๋อร์: “เดี๋ยวได้รับข้อมูล รบกวนคุณหลินส่งให้คุณท่านให้คุณท่านใหญ่ซุน ให้เขาช่วยตรวจสอบไฟล์ข้อมูลทั้งหมดของคนคนนี้”

หลินหว่านเอ๋อร์กล่าวโดยไม่ลังเล: “คุณชายวางใจ ข้าน้อยจะบอกเขาทันที”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วก็รอการตอบกลับของซ่งหวั่นถิงด้วยกันกับหลินหว่านเอ๋อร์อย่างร้อนใจ

และประสิทธิภาพของซ่งหวั่นถิงก็สูงมากเช่นกัน หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที ก็ส่งไฟล์Wordฉบับหนึ่งมาให้เย่เฉิน

เย่เฉินเปิดไฟล์ เห็นสัญชาติของโจวเหลียงเวิ่นช่องนั้นเขียนว่าหัวเซี่ย ภูมิลำเนาช่องนั้นเขียนว่าเมืองจินหลิง ก็รู้ว่าข้อมูลฉบับนี้มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นของปลอม

เมื่ออ่านต่อไป ด้านในเกี่ยวกับประวัติส่วนตัวของโจวเหลียงเวิ่น ก็ยิ่งไม่มีความน่าเชื่อถือ

ภายในประวัติ โจวเหลียงเวิ่นทำงานเกี่ยวกับของโบราณภายในประเทศมาโดยตลอด บอกว่าเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนได้เปิดร้านขายของโบราณที่เขตฐานพาน ตอนหลังได้ย้ายไปในหลายๆสถานที่ในประเทศ เคยเป็นคุณพ่อค้าขายของโบราณ เคยเป็นหัวหน้าร้านของเล่นโบราณ ยิ่งไปกว่านั้นยังเคยทำงานอยู่ที่โรงงานผลิตของเล่นราคาถูกโดยเฉพาะอีกด้วย