ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5872

คำถามข้อนี้ของหลินหว่านเอ๋อร์ ทำให้เย่เฉินประหลาดใจมากทันที

เมื่อคิดดูอย่างละเอียด ที่หลินหว่านเอ๋อร์พูดก็มีเหตุผลเป็นอย่างมาก ถ้าหากนี่เป็นแผนการใหญ่ที่วางเอาไว้เมื่อยี่สิบปีก่อนจริง ไม่ว่าจะเป็นใครก็ไม่มีทางนำช่วงเวลาสำคัญของแผนการนี้ตั้งความหวังไว้ที่ผู้ชายที่ไม่น่าพึ่งพาได้คนหนึ่ง

เซียวฉางควนพึ่งพาไม่ได้ขนาดไหน เชื่อว่าไม่มีใครมีประสบการณ์ไปมากกว่าเย่เฉิน

ถึงแม้พูดว่าเขาเป็นพ่อตาของตน แต่ตนสามารถพูดได้อย่างรับผิดเป็นอย่างยิ่งประโยคหนึ่งว่า ถ้าหากนำเรื่องสำคัญที่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว เอาไปฝากฝังไว้บนตัวเขาละก็ ถ้าอย่างนั้นมีความเป็นไปได้สูงว่าเรื่องนั้นจะล้มเหลว

ดังนั้นเขาจึงรีบหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรไปหาเซียวฉางควนพ่อตาของตนเองอีกครั้ง

เซียวฉางควนในเวลานี้ กำลังนอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ภายในห้องของตนเอง

หลังจากตั้งแต่ที่หานเหม่ยฉิงกับเฮ่อหยว่นเจียงคบหากัน ชีวิตของเขาก็สูญเสียความเบิกบานใจไป ประกอบกับในครอบครัวยังมีหม่าหลันที่ทำให้เขาแค่เห็นก็หงุดหงิดอีกคน ดังนั้นหนทางที่เขาฆ่าเวลาได้ดีที่สุดก็คือหลบมาเล่นโทรศัพท์มือถือในห้องของตนเอง ไม่ไปที่ไหนทั้งนั้น

ทันทีที่ได้รับสายของเย่เฉิน ทำให้เขาประหลาดใจไม่น้อย ถึงอย่างไรช่วงระยะนี้เย่เฉินพูดว่าดูฮวงจุ้ยให้ลูกค้าที่ข้างนอกตลอด ไม่ได้กลับบ้านมาหลายวัน แล้วก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกับเขาด้วย

ดังนั้น เขาจึงรับโทรสาย เอ่ยถามอย่างประหลาดใจ: “ลูกเขยคนดี ดึกดื่นขนาดนี้ทำไมถึงคิดจะโทรมาหาฉัน?”

เย่เฉินรีบกล่าว: “พ่อ หลายวันนี้ผมอยู่ข้างนอก อาจจะไม่สามารถกลับไปได้ตอนนี้ ดังนั้นจึงโทรศัพท์มาถามว่าพ่อกับแม่อยู่บ้านเป็นยังไงบ้าง”

เซียวฉางควนกล่าวด้วยความโมโห: “ยังจะเป็นยังไงได้อีก ฉันกับเธอไม่ได้พูดภาษาเดียวกัน ก็อยู่กันแบบใครไม่สนใจใครนะซิ”