ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5874
เย่เฉินรู้ว่าถังซื่อไห่เคยเป็นคนสนิทของคุณพ่อ ตอนนั้นคุณพ่อได้จัดเตรียมการที่ค่อนข้างละเอียดรอบคอบเอาไว้ และถึงแม้ว่าหลายปีมานี้เขาจะอยู่ที่ตระกูลเย่มาโดยตลอด แต่ในความเป็นจริงแล้ว กำลังวังชามากมายกลับคือทำภารกิจที่คุณพ่อมอบหมายให้เขาในตอนนั้นให้สำเร็จ
เมื่อคิดถึงโจวเหลียงเวิ่นคนนั้นก็คือหนึ่งในคนที่คุณพ่อจัดเตรียมเอาไว้เช่นกัน เมื่อประเมินดู ถังซื่อไห่น่าจะได้ยินเรื่องของเขามาบ้าง
ดังนั้น เย่เฉินจึงกล่าวกับหลินหว่านเอ๋อร์: “ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยถามรายละเอียดกับพ่อบ้านถังมากนัก ดูเหมือนว่าวันนี้ผมคงต้องถามเขาให้ชัดเจนแล้ว”
เย่เฉินในเวลานี้ สิ่งที่คิดภายในใจก็คือ เพื่อทำเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในปีนั้นให้ชัดเจน รวมทั้งสิ่งที่คุณพ่อจัดเตรียมเอาไว้ แม้ว่าจะดำเนินการบอกเป็นนัยๆทางจิตใจต่อถังซื่อไห่ ก็จะต้องนำทั้งหมดที่ถังซื่อไห่รู้ ถามออกมาให้ชัดเจนทั้งหมด
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็กล่าวกับหลินหว่านเอ๋อร์: “ผมจะไปหาพ่อบ้านถังตอนนี้”
หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า ถามเขา: “คุณชาย ข้าน้อยไปด้วยได้ไหม?”
เย่เฉินกล่าวอย่างไม่ลังเล: “แน่นอน!”
พูดจบ เขากับหลินหว่านเอ๋อร์ ก็เดินออกจากห้องของคุณพ่อคุณแม่ในตอนนั้น อยากจะตามหาถังซื่อไห่ถามความจริง
เมื่อตอนมาถึงห้องโถง คุณท่านเย่โจงฉวนกำลังนั่งดื่มน้ำชาอยู่ในนี้เพียงคนเดียว
เมื่อเห็นเย่เฉินเดินออกมา เขาถามด้วยความสงสัย: “เฉินเอ๋อ ของดูต่างหน้าของพ่อแม่เธอ เธอจัดการไปถึงไหนแล้ว?”
“กำลังจัดการครับ”เย่เฉินตอบกลับ ถามเขาอีกว่า: “คุณตา พ่อบ้านถังละครับ?”
เย่โจงฉวนกล่าว: “เมื่อครู่เขาบอกว่ามีธุระนิดหน่อย ขอตัวไปจัดการก่อน เธอตามหาเขา?”
“ครับ”เย่เฉินพยักหน้า กล่าว: “เขาไม่อยู่ถ้าอย่างนั้นผมโทรไปหาเขาก็ได้ครับ”
เย่เฉินยิ้ม: “ทุกเรื่องยังไงก็ต้องมีเหตุการณ์พิเศษบ้าง คุณปู่รีบพักผ่อนเถอะครับ”
เย่โจงฉวนกล่าว: “อ่อใช่แล้ว ก่อนหน้านี้ซื่อไห่บอกกับฉันว่าห้องพักได้จัดเก็บเรียบร้อยแล้ว พวกเธอเหนื่อยก็รีบพักผ่อน วันนี้คฤหาสน์หลังเก่าไม่ได้จัดคนรับใช้ หากมีความต้องการอะไร ก็บอกฉันได้ตลอด”
เย่เฉินตอบรับพร้อมรอยยิ้ม ดังนั้นจึงส่งสายตาให้แก่หลินหว่านเอ๋อร์ ทั้งสองคนกลับมาที่ห้องหนังสือก่อนหน้านี้อีกครั้ง
ทันทีที่เข้าห้องหนังสือ หลินหว่านเอ๋อร์กล่าวอย่างอดไม่ได้: “คุณชาย อยู่ๆโทรศัพท์มือถือของพ่อบ้านถังคนนั้นก็ปิดเครื่อง เป็นเพราะเขาเดาออกล่วงหน้าว่าคุณจะต้องไปถามเขาอย่างแน่นอนใช่ไหม?”
“มีความเป็นไปได้”เย่เฉินถอนหายใจ กล่าว: “เขาไปโดยไม่บอกลากะทันหัน ทำไมอยู่ๆในใจของผมก็มีความรู้สึกว่าในอนาคตจะเจอเขาอีกได้ยากมาก เขาเป็นคนฉลาดคนหนึ่ง รู้ว่าหลบได้ในตอนนี้ แต่หลบไม่ได้ตลอดทั้งชาติ ดังนั้นเป็นไปไม่ได้ที่วันนี้เขาจะปิดโทรศัพท์มือถือ วันพรุ่งนี้ถ้าหากทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก กลับมาที่ตระกูลเย่อีกครั้งเหมือนกับว่าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น นอกเสียจากเขาจะวางแผนเอาไว้เป็นอย่างดีแล้ว หลังจากออกไปครั้งนี้ก็จะไม่ปรากฏตัวอีกแล้ว”
หลินหว่านเอ๋อร์เอ่ยปากอย่างประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง เอ่ยปากกล่าว: “เรื่องมาถึงบัดนี้แล้ว พ่อบ้านถังยังมีอะไรที่บอกกับคุณชายไม่ได้อีก? หลายปีที่ผ่านมานี้ ไม่ใช่ว่าคอยปฏิบัติภารกิจที่คุณพ่อของคุณชายมอบหมายให้หรอกเหรอ? ทำไมเวลานี้ถึงได้จากไปโดยไม่บอกลากะทันหัน? หรือว่าเขารู้ว่าหลังจากที่คุณชายเห็นรูปภาพพวกนี้แล้วจะต้องมาซักถามเขา?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...