ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5876
กลางดึก เรือบรรทุกสินค้าลำหนึ่งแล่นออกจากอ่าวป๋อไห่ บรรทุกถังซื่อไห่มุ่งหน้าไปยังเกาะตาฮีตีของแปซิฟิกใต้
ถังซื่อไห่ยืนอยู่ท้ายเรือ จ้องมองท่าเรือจินเฉิงที่ไกลออกไปเรื่อยๆท่ามกลางแสงยามราตรี ภายในใจประดังประเดไปด้วยความรู้สึกมากมาย
แม้ว่าเขาจะเป็นคนสนิทของเย่ฉางอิงคุณพ่อของเย่เฉิน แต่เมื่อยี่สิบปีก่อน เย่ฉางอิงมอบหมายภารกิจให้ตนสองอย่าง อย่างแรกก็คือหลังจากที่ตนเกิดเรื่อง จะต้องปกป้องความปลอดภัยของเย่เฉิน อีกอย่างหนึ่ง ก็คือทุกอย่างจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของอานเฉิงซี
หลายปีมานี้ ถึงแม้ว่าถังซื่อไห่จะรับหน้าที่เป็นพ่อบ้านตระกูลเย่มาโดยตลอด แต่ในความเป็นจริง ทั้งหมดล้วนเป็นไปตามคำชี้แนะของอานเฉิงซี
ในช่วงเวลาสิบกว่าปีก่อน แม้แต่เย่โจงฉวนก็ไม่รู้ว่าเย่เฉินหลานชายของตน แท้ที่จริงแล้วเป็นหรือตาย
นี่ก็เป็นเพราะ ก่อนหน้าที่เย่ฉางอิงเกิดเรื่องไม่ได้จัดเตรียมให้ถังซื่อไห่นำข่าวของเย่เฉินไปบอกเย่โจงฉวนทราบตอนไหน ทั้งหมดยังคงเป็นอานเฉิงซีที่ควบคุมอยู่เบื้องหลัง
หลังจากอานเฉิงซีคิดว่าโอกาสเหมาะสม ถึงได้ให้ถังซื่อไห่เปิดเผยเรื่องของเย่เฉินแก่เย่โจงฉวน เย่โจงฉวนคิดว่าตัวของตนเองผิดต่อลูกชาย ลูกสะใภ้ ประกอบกับหลานชายคนนี้โชคร้ายมากๆ เพื่อชดเชยให้เย่เฉิน จึงซื้อตี้เหากรุ๊ป แล้วให้ถังซื่อไห่นำแบลคการ์ดมูลค่าหนึ่งร้อยล้านใบหนึ่งมอบให้เย่เฉิน และหลังจากนั้นถึงได้เกิดเรื่องทั้งหมดขึ้นในตอนหลัง
การออกจากเย่นจิงกะทันหัน แม้ว่าหัวใจของถังซื่อไห่จะเสียดาย แต่ก็รู้ว่าตนออกไปในตอนนี้ ถึงจะเป็นหนทางที่ดีที่สุดในตอนนี้ สิ่งเดียวที่ทำให้เขารู้สึกละลายใจ ก็คือไม่ได้บอกลาเย่เฉินก่อนจากไป
และเย่เฉินในเวลานี้ กำลังนอนพลิกตัวไปมาอยู่ที่ในห้องพักของคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลเย่
การจากไปโดยไม่บอกลาของถังซื่อไห่ ทำให้เขาอยากจะเข้าใจเหตุผลข้อหนึ่ง
ถังซื่อไห่ไม่ได้ทำงานรับใช้คุณปู่เย่โจงฉวน แล้วก็ไม่ได้ทำงานรับใช้คุณพ่อเย่ฉางอิง
ถ้าหากถังซื่อไห่ทำงานรับใช้คุณพ่อ ถ้าอย่างนั้นวันนี้เขาก็จะไม่ไป
ในทางกลับกัน เขาจะช่วยตนทำเรื่องราวให้กระจ่าง ว่าโจวเหลียงเวิ่นคนนี้คือใคร อยู่ที่ไหนกันแน่
อย่างไรก็ตาม มีความเป็นไปได้สูงที่โจวเหลียงเวิ่นคนนี้จะเป็นเพื่อนกับคุณพ่อ และถังซื่อไห่เป็นลูกน้องเก่าของคุณพ่อ ระหว่างสองคนนี้ ไม่มีความจำเป็นต้องปิดบังกันและกัน
เย่โจงฉวนพยักหน้า กล่าว: “ติดต่อซื่อไห่ไม่ได้เลย คฤหาสน์หลังเก่าทางด้านนี้ไม่มีคนรับใช้ เดิมทีฉันบอกว่าจะไปด้วยตัวเอง ผลสุดท้ายเธอแย่งตัดหน้าฉันออกไปแล้ว”
เย่เฉินพยักหน้าเบาเบา ภายในใจยังมีความกังวลอยู่บ้างเล็กน้อย
อย่างไรก็ตามอู๋เฟยเยี่ยนอยากจะจับตัวหลินหว่านเอ๋อร์มาโดยตลอด ข้างกายหลินหว่านเอ๋อร์ก็ไม่มีบอดี้การ์ดเลยแม้แต่คนเดียว ออกไปทำกิจกรรมข้างนอกคนเดียวถึงอย่างไรก็ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจอยู่เล็กน้อย
ในขณะที่กำลังคิด หลินหว่านเอ๋อร์ก็ได้ผลักประตูเดินเข้ามา ในมือถือถุงที่ใส่อาหารเช้าจำนวนไม่น้อย เมื่อเห็นเย่เฉิน จึงกล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “คุณชายตื่นแล้วเหรอ รีบมาทานอาหารเช้าเถอะ ฉันซื้ออาหารเช้าที่โดดเด่นของเย่นจิงมาเยอะแยะเลย”
พูดไป รีบกล่าวกับเย่โจงฉวน: “คุณปู่เย่ก็มาทานด้วยกันเถอะค่ะ!”
เย่โจงฉวนพยักหน้า กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ลำบากคุณหลินแล้ว”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...