หลังจากตกลงกับเฉินจ้างโจงเรียบร้อยแล้ว เย่เฉินก็โทรหาหลิวเจียฮุยโดยตรง
ในสาย เย่เฉินให้เขาจัดเครื่องบินส่วนตัวเพื่อไปส่งเฉินจ้างโจงไปจินหลิงคืนนี้ตอนสามทุ่ม และยังขอให้เขาจัดขบวนรถจากบ้านเฉินจ้างโจงไปส่งเขาที่สนามบินด้วย
ถึงแม้ในใจหลิวเจียฮุยจะไม่ยินดีนัก แต่เขาไม่กล้าปฏิเสธ ได้แต่ตกลงด้วยรอยยิ้ม
จากนั้น เย่เฉินก็พาหลินหว่านเอ๋อร์ ไปบอกลาคุณท่านเย่โจงฉวน
บนเครื่องบิน หลินหว่านเอ๋อร์ถามเย่เฉินว่า:“คืนนี้คุณชายก็จะไปนครนิวยอร์กแล้ว งั้นก็จะอยู่ที่จินหลิงแค่สิบชั่วโมงกว่า ไม่รู้ว่านี่กะทันหันไปหรือเปล่า”
เย่เฉินส่ายหน้าพูดว่า:“กลับจินหลิงก็ไม่มีอะไรให้จัดการนัก หลัก ๆ คืออยากเจอครอบครัวตายาย แล้วบอกสถานการณ์สองสามวันนี้แก่พวกเขา ดูว่าพวกเขาสามารถคิดข้อมูลที่เป็นประโยชน์อะไรได้ไหม นอกจากนี้ก็ทักทายพ่อตาแม่ยายของผมก็ออกเดินทางได้แล้ว”
หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้า พูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า:“ข้าน้อยเกือบลืมไปเลย ภรรยาของคุณชายอยู่ที่สหรัฐอเมริกาพอดี”
“ใช่”เย่เฉินพยักหน้าพูดว่า:“ก่อนท่านเอิร์ลฉางเซิ่งมา ผมให้คุณหนูเฟ่ยแห่งตระกูลเฟ่ยไปช่วยที่สหรัฐอเมริกาแล้ว ตอนนี้เธอก็อยู่ที่นครนิวยอร์ก”
พูดไป เย่เฉินก็พูดอีกว่า:“แต่ว่า ครั้งนี้ไปนครนิวยอร์ก ผมยังไม่คิดจะบอกเธอ”
หลินหว่านเอ๋อร์ถามอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า:“ทำไมคุณชายไม่คิดจะบอกเธอคะ?สามีภรรยากลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาก็ดีนี่คะ?”
เย่เฉินพูดว่า:“ครั้งนี้ไปสหรัฐอเมริกา นอกจากต้องสืบปีเตอร์ โจวคนนั้นแล้ว ผมยังอยากเอาเบาะแสจิ่วเสวียนจิงซวี้(บทนำตำราเก้าเสวียน)ที่พ่อแม่ผมได้มา ทำให้เรียบร้อยอีกครั้งด้วย เรื่องจิ่วเสวียนจิงซวี้(บทนำตำราเก้าเสวียน) ไม่รู้ว่าองค์กรพั่วชิงรู้หรือไม่ ถ้ารู้ ก็ไม่รู้ว่าพวกเขารู้มากแค่ไหน ดังนั้น ไปสหรัฐอเมริกาครั้งนี้ คิดดูแล้วค่อนข้างอ่อนไหวและอันตราย ดังนั้นจึงไม่ไปพบเธอก่อน เพื่อหลีกเลี่ยงเรื่องแปลก ๆ ที่จะเกิดขึ้น”
หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้าเล็กน้อยอย่างเข้าใจ พูดว่า:“ตอนนี้ดูเหมือนว่า เบาะแสต่าง ๆ ของนครนิวยอร์กนั้นซับซ้อนจริง ๆ นอกจากนี้ครอบครัวคุณตาคุณยายคุณก็เพิ่งเกิดเรื่อง ตอนนี้ทุกคนในตระกูลอานไม่อยู่สหรัฐอเมริกา เหลือแค่น้าเขยคุณคนเดียวที่นครนิวยอร์ก คิดว่าองค์กรพั่วชิงต้องมีเบาะแสในนครนิวยอร์กไม่น้อยแน่ คุณชายไปแบบนี้ ควรระวังให้มากขึ้นนะคะ”
เย่เฉินรีบพูดว่า:“เชิญคุณหลินพูด”
หลินหว่านเอ๋อร์พูดว่า:“ความแข็งแกร่งทางเศรษฐกิจของตระกูลอานเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก และยังเป็นตระกูลชาวจีน ข้าน้อยคิดว่า สามารถให้เฒ่าแก่ซุนช่วยใช้คอนเน็คชั่นที่เย่นจิง ให้ตระกูลอานร่วมมือกับทางการของหัวเซี่ยจีนโดยตรง ให้ ตระกูลอานเป็นนักลงทุนจากต่างประเทศที่สำคัญที่หัวเซี่ยดึงดูด ปรากฏตัวต่อสาธารณชนในหัวเซี่ยและลงทุนเชิงกลยุทธ์ในหัวเซี่ย มีทางการหนุนหลังแบบนี้ ถึงแม้อู๋เฟยเยี่ยนจะหยิ่งผยองแค่ไหน ก็ไม่กล้าลงมือกับตระกูลอานในพื้นที่หัวเซี่ยแน่”
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ชมไปว่า:“เป็นวิธีที่ดี!อู๋เฟยเยี่ยนหยิ่งผยองแค่ไหน ก็ไม่กล้าต่อต้านกับประเทศอย่างเปิดเผย!ต่อหน้าเครื่องจักรของประเทศ องค์กรพั่วชิงก็แค่ตัวตลก ทำอะไรไม่ได้”
หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า และพูดว่า:“แค่นี้ ครอบครัวคุณตาของคุณชาย ก็เกรงว่าจะไปจากหัวเซี่ยได้ยากแล้ว ถ้าไปจากหัวเซี่ย ก็อาจเป็นไปได้ที่จะเจอกับการแก้แค้นของอู๋เฟยเยี่ยน”
เย่เฉินพูดว่า:“ไม่เป็นไร ภายในเวลาสั้น ๆ นี้ ให้พวกเขาหยั่งรากไปที่หัวเซี่ยละกัน ก่อนที่องค์กรพั่วชิงจะถูกจัดการ พวกเขาสามารถโอนชั้นผู้บริหารหลักของธุรกิจและบริษัทมาที่หัวเซี่ยก่อนได้ อย่างน้อยก็สามารถรับประกันการดำเนินงานตามปกติของตระกูลอานได้!”
พูดจบ เย่เฉินก็มองไปที่หลินหว่านเอ๋อร์ พูดขอบคุณว่า:“นี่เป็นความคิดที่ดีมาก ขอบคุณคุณหลิน!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...