ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5890

เมื่อเห็นเฉียงไจ่ดูตื่นตระหนก เย่เฉินที่ไม่ได้พูดอะไรเลยก็ตระหนักได้ว่า ด้านนอกมีเสียงเครื่องยนต์มอเตอร์ไซค์เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ เป็นไปได้สูงว่ะมาหาเขา

เวลานี้เฉินจ้างโจงตระหนักได้ว่าเฉียงไจ่อาจจะซวยเป็นแพะรับบาปได้ จึงถามเสียงคมกริบว่า：“เฉียงไจ่ พูดกับลุงมาตรง ๆ คุณไปมีเรื่องกับใครกันแน่？”

เฉียงไจ่เห็นว่าเรื่องนี้ปิดต่อไปไม่ได้แล้ว จึงอธิบายว่า：“ลุงโจง แก๊งนี้ที่มามีแต่แก๊งใหม่ของนครนิวยอร์ก……”

เฉินจ้างโจงอุทานออกไปว่า：“คุณติดหนี้นอกระบบเหรอ？！”

เฉียงไจ่รีบอธิบายว่า：“เปล่าครับลุงโจง！แต่พวกเขาเพิ่งเข้ายึดไชน่าทาวน์สองวันก่อน ตอนนี้กำลังเก็บเงินคุ้มครอง เดือนละสามพันดอล ถ้าไม่จ่าย ก็จะลงมือทุบตีคน ขู่ว่าจะทำลายร้าน”

เฉินจ้างโจงขมวดคิ้วถามว่า：“ไชน่าทาวน์ไม่ใช่ว่ามีแก๊งคนเชื้อสายจีนดูแลตลอดเหรอ？หลายปีนี้ก็มีค่าคุ้มครองเดือนละสามร้อยดอลลาร์มาตลอด ทำไมจู่ ๆ ถึงถูกคนแย่งไปล่ะ？”

เฉียงไจ่ถอนหายใจ และพูดว่า：“อาทิตย์ที่แล้วแก๊งคนเชื้อสายจีนสู้กับพวกเขาอย่างดุเดือด สูญเสียไปเป็นจำนวนมาก พี่ต้าเหว่ยยอมแพ้ มอบไชน่าทาวน์ให้กับพวกเขาแล้ว……”

เฉินจ้างโจงตกใจเล็กน้อย จากนั้นจึงถามเขาว่า：“แก๊งใหม่ที่เพิ่งมาเป็นมาอย่างไรบ้าง？เอาแต่พูดว่าเดือนละสามพันดอลลาร์ นี่มันโกงไปเปล่า？”

เฉียงไจ่พูดอย่างโมโหว่า：“ใครว่าไม่ใช่ล่ะ！พวกเราและร้านรอบ ๆ ก็ทำงานหาเข้ากินค่ำกันทั้งนั้น ต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่าแรง เพราะว่าไม่มีตัวตนที่ถูกกฎหมาย ทำงานอย่างหนักก็ต้องเอามาจ่ายอีกหลายพัน พวกเขาต้องการสามพัน เท่ากับว่าทุกคนต้องทำงานหนักเพื่อเอาเงินมาให้เขา！”

เฉินจ้างโจงพูดอย่างโมโหว่า：“ไร้เหตุผลเสียจริง！”

เฉียงไจ่พูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า：“ผมโทรแจ้งตำรวจแล้วบอกตำรวจว่าพวกเขาจะกลับมาอีก ตำรวจบอกว่าไม่มีกำลังตำรวจเพียงพอที่จะมาเฝ้าที่นี่ ให้ผมโทรหา 911 ทันที แต่จะมีประโยชน์อะไร ...……ถ้าอีกฝ่ายพกปืนมาจริง ๆ ผมตายไปแล้วแปดครั้ง ตำรวจก็คงจะยังมาไม่ถึงด้วยซ้ำ”

พูดไป เฉียงไจ่ก็ถอนหายใจยาว พูดว่า：“พวกเขาเป็นพลเมืองสหรัฐอเมริกา เราเป็นผู้อพยพผิดกฎหมายที่ไม่มีตัวตน ตำรวจสหรัฐอเมริกาก็ไม่สนความเป็นความตายของพวกเราอยู่แล้ว ……”

ระหว่างที่พูด เสียงรถมอเตอร์ไซค์ก็มาอยู่ที่หน้าร้านห่างย่างแล้ว เฉียงไจ่ดูตื่นตระหนกทันที รีบพูดกับเฉินจ้างโจงและเย่เฉินว่า：“ลุงโจง คุณเย่ พวกคุณขึ้นไปข้างบนเถอะ！”