ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5891

เย่เฉินจึงนั่งลงแล้ว ยิ้มแย้มพูดออกมา：“พูดตามความจริง ยังไม่เคยเห็นมาเฟียเก็บค่าคุ้มครองมาก่อน ครั้งนี้ได้เปิดหูเปิดตาพอดี เฉียงไจ่ คุณไปทำข้าวตุ๋นห่านมาให้ผมชุดหนึ่ง ผมจะทานไปด้วยดูไปด้วย”

เฉียงไจ่รีบพูดออกมาว่า：“คุณเย่ พวกเขากล้าฆ่าคนจริงๆนะ！คือว่าคุณ……”

เฉียงไจ่ยังไม่ทันได้พูดจบ เฉินจ้างโจงก็ตัดบทเขาแล้ว ตบไปที่ไหล่ของเขาแล้ว เอ่ยปากออกมา：“คุณชายพูดว่าให้คุณไปเตรียมข้าวตุ๋นห่านมาชุดหนึ่ง คุณก็รีบไปเตรียม พร้อมทั้งทำให้ผมชุดหนึ่งชิมดูสักหน่อยฝีมือของคุณตกลงหรือเปล่า”

เวลานี้ ชายหนุ่มคนดำห้าคนสวมใส่สไตล์ฮิปฮอป ได้ก้าวเดินใกล้เข้ามาแล้ว

คนที่เป็นหัวหน้าคนนั้นทั้งผอมทั้งสูง สวมเสื้อฮู้ดตัวโคร่งตัวหนึ่ง หมวกนำเอาศีรษะกับครึ่งใบหน้าปกปิดเอาไว้ มือทั้งสองข้างสอดอยู่ในกระเป๋าด้านหน้าของเสื้อฮู้ด มองดูแล้วราวกับว่ามีอาวุธอยู่

คนคนนั้นเข้ามา มองเห็นเฉียงไจ่ ยิ้มออกมาอย่างเย็นชาพร้อมทั้งพูดจาเหยียดหยันในทันที：“ว้าว คุณห่านที่มาจากหัวเซี่ย เงินที่ผมต้องการคุณเตรียมเอาไว้เรียบร้อยหรือยัง? ถ้าเกิดว่าคืนนี้ผมยังไม่เห็น3000ดอลลาร์ของคุณละก็ ผมป้อนกระสุนให้คุณทานสักสองสามนัด หลังจากนั้นค่อยนำเอาคุณทิ้งลงแม่น้ำฮัดสัน ให้ซากศพของคุณลอยกลับหัวเซี่ยไป！”

เฉียงไจ่ทันใดนั้นเปลี่ยนเป็นตื่นตระหนกเหลือคณา กำลังจะพูดพอดี เย่เฉินที่ได้นั่งอยู่ที่ด้านหน้าโต๊ะทานข้าวแล้วตัดบทเขา พูดเร่งออกมา：“เถ้าแก่ รีบไปเตรียมข้าวให้ผม ผมหิวจนอยากจะตีคนแล้วนะ”

ทันใดนั้นเฉียงไจ่นิ่งอยู่ที่นั่นไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี เฉินจ้างโจงที่อยู่ด้านข้างเสียงทุ้มเร่งรัดออกมา：“ยังไม่รีบไปอีก！”

เฉียงไจ่กัดฟันตัดสินใจพูดออกมา：“ครับครับ……ผมจะไปเดี๋ยวนี้……”

เย่เฉินสำหรับการข่มขู่ของเขาไม่ได้สนใจสักนิด เพียงแค่เลิกคิ้วขึ้นมาแล้ว ยิ้มแย้มพูดออกมา：“ผมคนนี้เป็นคนอารมณ์ไม่ค่อยดี ในเวลาทานข้าวเกลียดที่สุดถ้ามีคนรบกวน ดังนั้นผมไม่สนใจหรอกนะว่าคุณจะเป็นเบริน์นิ่ง แองเจิ้ล หรือว่าหมาเถื่อนแห่งเบริน์นิ่ง หนูแห่งเบริน์นิ่ง ถ้าคุณยังไม่พาแฟนหนุ่มของคุณเหล่านั้นหายไปจากเบื้องหน้าของผมละก็ ผมจะทำให้คุณได้รู้ อะไรที่เรียกว่าตายเสียยังจะดีกว่า”

“แม่ง！แกคิดว่าฉันเป็นพวกรักร่วมเพศเหรอ?” คนคนนั้นถุยน้ำลายลงบนพื้น พร้อมทั้งรีบล้วงปืนพกM9ออกมาจากกระเป๋า วางนิ้วลงตำแหน่งเหนี่ยวไก อยู่บนโต๊ะหมุนไปหนึ่งรอบ หลังจากนั้นปืนก็เล็งมาที่ศีรษะของเย่เฉิน พูดเสียงเย็นชาออกมา：“ไอ้หน้าอ่อน มองดูแล้วแกคงไม่เคยได้ลิ้มรสลูกกระสุนมาก่อน เชื่อหรือไม่ฉันจะให้แกได้ลองลิ้มรสซะเดี๋ยวนี้?”

เย่เฉินเลิกคิ้วแล้ว ยิ้มแย้มพูดออกมา：“ผมเคยให้คนทานปัสสาวะ และก็เคยขังคนเอาไว้ในกรงเหล็กแล้วถ่วงแม่น้ำ ยังเคยให้คนกลายเป็นพู่กัน แต่ป้อนลูกกระสุนให้คนอื่นเรื่องแบบนี้ ผมยังไม่เคยมาก่อนจริงๆ กระนั้นวันนี้คุณเสนอความคิดอันแปลกใหม่อันนี้ออกมาแล้ว งั้นพวกเราสามารถทำให้เป็นจริงได้”

พูดไป เย่เฉินมองปืนที่อยู่ในมือเขาแวบหนึ่งแล้ว พูดออกมาเบาๆว่า：“ปืนกระบอกนี้ของคุณ ลูกกระสุนที่ใช้น่าจะขนาด9 มมใช่ไหม? กระสุนอัดเต็มน่าจะมีอยู่13นัด ลูกกระสุนเยอะขนาดนี้ ไม่รู้ว่าคุณชอบทานแบบเคี้ยว หรือว่าทานแบบกลืนลง?”