ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5894

มองเห็นสีหน้าอันฮึกเหิมของเย่เฉิน ระหว่างคิ้วก็เต็มไปด้วยความอาฆาต คนดำคนนั้นทันใดก็ตกใจกลัวจนตัวสั่นไปทั้งร่าง

เขาในเวลานี้ ไม่สงสัยการตักเตือนของเย่เฉินสักนิด ถ้าตัวเองไม่ทำตามที่เขาพูดทั้งหมด นำเอาลูกกระสุนกลืนลงไปอย่างว่าง่าย เขาจะยิงตัวเองตายอย่างแน่นอน

แต่ว่า เมื่อนึกถึงว่าต้องนำเอาลูกกระสุนกลืนลงไปในท้อง ภายในใจของเขาก็หวาดกลัวขึ้นมา

กลืนลงไปนั้นง่ายดาย ถ่ายออกมา เกรงว่าจะไม่ง่ายนักแล้ว

ช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง เขาก็เคยคิดว่าจะใช้ชื่อเสียงของเบริน์นิ่ง แองเจิ้ลมาข่มขู่ให้เย่เฉินกลัวหรือว่าเหมือนกับกลุ่มคนจำนวนมากเหล่านั้น ต่างมีส่วนแบ่งร่วมกัน มองดูสักหน่อยว่าเย่เฉินจะไว้หน้าสักหน่อยไหม เมื่ออีกฝ่ายรู้สึกว่าได้รับหน้าตามากเพียงพอแล้ว ทุกคนก็จะสามารถเริ่มต้นขยายอำนาจได้ จากที่เคยเป็นศัตรูก็ค่อยๆกลายเป็นมิตรภาพ สุดท้ายค่อยดื่มเหล้าสองสามจอกลงไป นั่นก็จะกลายเป็นเพื่อนรักเพื่อนแท้ต่อกันแล้ว

สถานการณ์แบบนี้ ไม่ใช่เพียงแค่หัวเซี่ยที่เห็นได้บ่อย ที่สหรัฐอเมริกาก็เห็นได้บ่อย สิ่งสำคัญคือสามารถจับจุดอันนั้นทำให้อีกฝ่ายพึงพอใจได้อย่างพอดิบพอดีหรือเปล่า

แต่ว่า คำร้องขอสันติมาถึงขอบปากแล้ว เขากลับไม่กล้าพูดออกมา

เมื่อสักครู่ถูกเย่เฉินตบไปหลายที รู้สึกว่ากระดูกบนใบหน้าต่างถูกเย่เฉินฟาดจนแตกละเอียดแล้ว ตัวเองขอร้องอ้อนวอนอย่างขมขื่นต่างไม่มีประโยชน์ ในเวลาแบบนี้ยังจะพูดมากร้องขอสันติ เกรงว่าจะถูกฟาดต่ออีก

ในขณะที่เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ผู้ติดตามที่อยู่ด้านข้างคิดได้เหมือนกันกับเขาแล้ว

จากนั้นผู้ติดตามคนนั้นจึงใช้ความกล้าเอ่ยปากออกมา：“คุณผู้ชายท่านนี้ เรื่องราวในวันนี้เป็นไปได้ว่าเป็นการเข้าใจผิดกัน พวกเราเบริน์นิ่ง แองเจิ้ลก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุผล คุณไว้หน้าเบริน์นิ่ง แองเจิ้ลของพวกเราสักหน่อย พวกเราสามารถพาคุณไปพบบอสใหญ่ของพวกเราได้ ทุกคนเจรจาสันติกันให้ดี ในอนาคตไม่แน่นอาจจะกลายเป็นเพื่อนกันก็ได้ อีกทั้งกลายเป็นผู้ที่ให้ความร่วมมือซึ่งกันและกัน ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ทั้งสองฝ่ายจะก่อความวุ่นวายเสียจนมองหน้ากันไม่ติดนะ?”

คนคนนั้นมองเห็นว่าผู้ติดตามของตัวเองพูดสิ่งที่อยู่ในใจตัวเองออกมาแล้ว รีบร้อนพยักหน้าอย่างตื่นเต้นดีใจพูดออกมา：“ใช่แล้วใช่แล้วคุณผู้ชาย คุณดูนะ คุณมีวิชากังฟู มีความสามารถในการต่อสู้ทั้งยังมีความกล้าหาญ เบริน์นิ่ง แองเจิ้ลของพวกเรามีคนมีพื้นที่ ถ้าพวกเราสามารถร่วมมือกันได้ จะต้องสามารถฆ่าไปได้ทั่วทั้งสี่ทิศอย่างแน่นอน คุณว่าถูกไหม?”

ก็ในขณะที่ตัวเขาเองนึกว่าเย่เฉินจะปล่อยตัวเองไป ในตอนที่จิตใจที่เต็มไปด้วยการแก้แค้นเย่เฉินเป็นสิบเท่าร้อยเท่านั้น ทันใดเย่เฉินก็เอ่ยปากออกมา：“ก่อนหน้านี้คุณร้องขอการอภัยจากพระเจ้า พระเจ้าอาจไม่ให้อภัยคุณ แต่วันนี้คุณร้องขอการอภัยจากผม ผมจะให้อภัยแก่คุณ คุณอยากจะลองดูหน่อยไหม?”

ทันใดคนคนนั้นก็ตื่นเต้นดีใจเหลือคณา รีบพูดออกมา：“ผมต้องการ！ผมต้องการ！คุณผู้ชายที่เคารพ ผม วิล จอห์นสัน วิงวอนขอการให้อภัยจากท่าน！”

พูดจบ เขาจ้องมองเย่เฉินบนใบหน้าเต็มไปด้วยความหวัง รอการให้อภัยของเขาที่กำลังจะมาถึง

เย่เฉินมองเขา ยิ้มเล็กน้อย เสียงสูงพูดออกมา：“ลูกกระสุนเหล่านี้ กลืนลงไปอย่างนั้นไม่ง่ายเลยจริงๆ ดังนั้นตอนนี้ผมให้การอภัยของผมแก่คุณ！”

พูดจบ เขาบีบลูกกระสุนที่อยู่ในมือไปโดยตรง ใช้นิ้วกลางกับนิ้วนางหนีบลูกกระสุน แล้วก็ใช้นิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้บีบหัวกระสุน หลังจากนั้นเขาออกแรงดัน หลายคนเบิกตากว้างอ้าปากค้างพบว่า หัวของกระสุน กระนั้นถูกเย่เฉินใช้สองนิ้วมือดันทั้งหมดออกมาจากปลอกกระสุนอย่างง่ายดายแล้ว！