ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5897

หลังจากนั้น เขาถามเฉียงไจ่:“ครั้งที่สามล่ะ?”

เฉียงไจ่พูด:“ครั้งที่สามคือในคืนก่อน เขานั่งอยู่ในคาดิลแลคคันหนึ่ง รถคันนั้นจอดอยู่ที่มุมถนน อะชงของแก๊งคนเชื้อสายจีนพอดีออกมาจากไนต์คลับ ถูกลูกน้องของเขาลากตัวขึ้นรถแล้ว หลังจากนั้นศพของอะชงก็ถูกผลักลงมาแล้ว คาดิลแลคก็ขับออกไปแล้ว……”

เย่เฉินพยักหน้า ถามอีกว่า:“อะชงคนนั้น โดยปกติอยู่ที่ไชน่าทาวน์มีการรังแกผู้ชายเอาเปรียบผู้หญิง รังแกพวกเดียวกันหรือเปล่า?”

เฉียงไจ่ส่ายหัวพูดว่า:“แก๊งคนเชื้อสายจีนอยู่ในไชน่าทาวน์ยังค่อนข้างมีความหมาย ถึงแม้ก็เก็บค่าคุ้มครองเป็นงวดจากพวกเราที่นี่ แต่เขาช่วยพวกเราจัดการปัญหาเหล่านี้จริงๆ โดยเฉพาะคือเหมือนกับพวกเราเหล่านี้ที่ลักลอบเข้าเมืองมาอย่างผิดกฎหมาย มักจะมีคนรังแกพวกเรา โดยปกติแก๊งคนเชื้อสายจีนต่างจะช่วยพวกเรารับหน้า อีกทั้งพวกเขาเก็บเงินก็ค่อนข้างสมเหตุสมผล เพราะว่าอยู่ในสหรัฐอเมริกาทำธุรกิจเล็กๆน้อยๆ ภาษีสามารถไม่จ่ายได้ ค่าคุ้มครองนั้นขาดไปไม่ได้อย่างแน่นอน เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว แก๊งคนเชื้อสายจีนมีคุณธรรมกว่ามาก……”

“โอเค”เย่เฉินถามอีกว่า:“คุณพูดว่าในตอนนั้นวิล จอห์นสันนั่งอยู่ในรถ เขานั่งอยู่ที่ตำแหน่งไหน?”

เฉียงไจ่ยังหลบตาอยู่บ้าง แต่ก็ยังดึงความกล้าพูดออกมา:“เขานั่งอยู่ที่ด้านหลังของตำแหน่งข้างคนขับ”

เย่เฉินถามต่อ:“งั้นตำแหน่งที่อะชงถูกพาขึ้นรถ จากประตูรถตำแหน่งด้านหลังคนขับหรือเปล่า?”

เฉียงไจ่พยักหน้า:“ใช่……”

“โอเค” เย่เฉินนิ่งไปสักพัก ถามเขา:“คุณมองเห็นชัดเจนไหมว่าใครเป็นคนยิงปืน?”

เฉียงไจ่ส่ายหัว:“มองไม่ชัดเจนว่าใครเป็นคนยิง แต่หลังจากอะชงตายแล้ว หน้าต่างตำแหน่งด้านหลังข้างคนขับก็ลดลงมา ผมมองเห็นวิล จอห์นสันคนนั้นถุยเสลดออกมายังด้านนอก”

เย่เฉินมองไปยังวิล จอห์นสัน ถามเสียงดังออกมา:“ผมถามคุณ อะชงของแก๊งคนเชื้อสายจีน คือคุณเป็นคนฆ่าหรือเปล่า?”

วิล จอห์นสันรีบส่ายหัวพูดว่า:“ไม่ใช่ผม ไม่ใช่ผม!”

เย่เฉินมองไปยังสี่คนที่เหลือ เอ่ยปากออกมา:“พวกคุณสี่คนใครจะพูดความจริงกับผม ลูกกระสุนสามารถทานน้อยลงห้าลูกได้ แต่ว่าถ้าพวกคุณต่างไม่พูดความจริง หรือว่าปฏิเสธการตอบคำถามของผม ในขณะเดียวกันผมจะให้พวกคุณกินลูกกระสุน แล้วนำเอาปืนพกของพวกคุณแยกชิ้นส่วนออกมาต่างกินลงไปทั้งหมด”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน