ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5900
คำพูดนี้ของเย่เฉิน ทันใดนั้นทำให้ทั้งห้าคนรวมถึงวิล จอห์นสัน ตกใจกลัวเสียจนวิญญาณแทบจะหลุดออกจากร่าง！
พวกเขาจะคาดถึงได้อย่างไร ตัวเองอดทนต่อความอัปยศอดสูถูกเย่เฉินทรมานมาจนถึงตอนนี้ เดิมทียังหวังว่าเย่เฉินจะสามารถไว้ชีวิตตัวเองได้ แต่ใครจะไปคาดคิด กระนั้นเย่เฉินหาตัวบอสใหญ่ของแก๊งคนเชื้อสายจีนมาแล้ว อีกทั้งยังบอกใบ้ให้พวกเขาจัดการตัวเองทิ้ง
ทั้งห้าคนหวาดกลัวอย่างเหลือคณา ในปากวิล จอห์นสันเต็มไปด้วยเลือด พูดออกมาอย่างไม่ค่อยชัดเจน：“คุณเย่……พวกเราได้ทำตามความต้องการของคุณแล้ว ขอร้องคุณไว้ชีวิตพวกเราด้วย……”
เย่เฉินยิ้มแย้มพูดออกมา：“ถ้าการขอร้องมีประโยชน์ละก็ มือของคุณก็คงไม่มีโอกาสได้เปื้อนเลือดและชีวิตของใครใดๆ คิดย้อนกลับไปคนเหล่านั้นที่ถูกคุณฆ่าทิ้ง พวกเขาก่อนตายได้ขอร้องอ้อนวอนคุณไหม?”
พูดจบ เย่เฉินไม่ได้สนใจวิล จอห์นสัน ทว่ายัดปืนเข้าในมือของหนี่ต้าเหว่ย พูดอย่างเย็นชา：“ยังจะนิ่งอยู่ทำไม?”
มองปืนพกที่อยู่เบื้องหน้า สีหน้าของหนี่ต้าเหว่ยสับสนอย่างมาก
สำหรับเบริน์นิ่ง แองเจิ้ล หนี่ต้าเหว่ยแน่นอนว่ามีความโกรธแค้นอย่างลึกซึ้ง
แต่ว่าขจ ในตอนที่เย่เฉินนำปืนพกยื่นเขามาในมือเขาจริงๆนั้น เขาก็ตื่นเต้นขึ้นมาอีกอย่างประหลาด
เขาอยู่ในแก๊งคนเชื้อสายจีนต่อสู้ล้มลุกคลุกคลาน อยู่มาตั้งหลายปีแล้ว ถึงแม้ว่าจะต่อสู้กับผู้คนอยู่บ่อยๆจฝ แต่ฆ่าคนด้วยมือตัวเอง นี่ยังเป็นเรื่องที่ไม่เคยมีมาก่อน
เย่เฉินยื่นปืนมาให้เขาอย่างกะทันหัน ยังเตือนเขาว่าปืนนี้มีกระสุนห้าลูก เจตนานั้นชัดเจนอย่างมาก ก็คือให้เขายกปืนขึ้นมา หนึ่งนัดหนึ่งคนนำเอาคู่แค้นห้าคนนี้จัดการให้หมด
ภายในใจของหนี่ต้าเหว่ยไม่เพียงเป็นกังวล เขากำลังคิด ถ้าตัวเองอยู่ที่นี่ยิงห้าคนนี้ทิ้งจริงๆ งั้นชีวิตที่เหลือของตัวเอง ไม่ใช่ว่าจะถูกตำรวจตามตัวอีกทั้งเบริน์นิ่ง แองเจิ้ลตามฆ่าใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก
หนี่ต้าเหว่ยทันใดนั้นอับอายและรู้สึกผิดอย่างมาก แต่ยังคงเหมือนเดิมในก่อนหน้านี้ไม่ตัดสินใจเลือก
ในขณะที่เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีนั้นญฌดฝ เฉียงไจ่ที่อยู่ด้านข้างทันใดนั้นก็เดินมาที่ด้านหน้าของเย่เฉิน ยื่นมือหนึ่งออกมา พูดออกมาอย่างหนักแน่นว่า：“คุณเย่ นำปืนมาให้ผมเถอะ ผมเอง！”
เฉินจ้างโจงอึ้งไปเล็กน้อย จ้องมองเขาหัวคิ้วขมวดเล็กน้อยถามออกมา：“เฉียงไจ่ ถ้าเกิดฆ่าคนแล้ว คุณเป็นไปได้ว่าที่สหรัฐอเมริกาก็จะอยู่ต่อไปอีกไม่ได้แล้ว”
“ไม่เป็นไรหรอกลุงโจง！” เฉียงไจ่กำหมัดแน่น พูดออกมาอย่างจริงจัง：“ลุงโจง ถ้าไม่จัดการพวกเขาทิ้งไปซะ ผมอยู่ที่สหรัฐอเมริกาก็ทำได้เพียงน้อมรับการดูหมิ่นจากพวกเขาต่อไป ปล่อยให้พวกเขาบีบคั้นต่อไป！ยิ่งไปกว่านั้นเดิมทีพวกเขาก็สมควรฆ่า！อีกทั้งเดิมทีผมก็เป็นคนคนหนึ่งที่ลักลอบเข้ามาในสหรัฐอเมริกาอย่างผิดกฎหมาย อย่างมากจัดการพวกเขาทิ้งแล้วก็หาเรือออกจากสหรัฐอเมริกาไป！ภายภาคหน้าผมยินยอมที่จะไม่กลับมาอีกก็ได้ แต่จะไม่ยอมทนกล้ำกลืนอยู่อย่างนี้！”
พูดไป เขากัดฟันแน่น พูดเสียงดังออกมา：“เพียงแต่ว่า ก่อนหน้าที่ผมจะออกจากสหรัฐอเมริกาไป แน่นอนว่าจะพยายามอย่างสุดชีวิตไปฆ่าพวกเขาให้ได้มากขึ้นกี่ชีวิต！เพื่อแก้แค้นให้กับเพื่อนร่วมชาติของไชน่าทาวน์ที่เสียไป！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...