ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5909

จูเลียดูกังวลและผิดหวัง พูดร้องขออย่างขมขื่นไปว่า：“คุณคะ คุณพาฉันออกไปจากที่นี่ ฉันจะให้คุณสองแสน！”

เย่เฉินยังคงไม่สะทกสะท้าน：“ผมต้องการเงินสด และต้องการตอนนี้！”

จูเลียร้อนรนจนน้ำตาจะไหลออกมา เธอหันไปมองที่วิลล่าอยู่บ่อย ๆ กลัวพ่อจะตามออกมาจากด้านใน

แต่ว่า เย่เฉินกลับไม่ให้โอกาสใด ๆ แก่เธอ

ตอนนี้เอง ชายร่างสูงอ้วนสวมสูทวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว ตามมาด้วยคนกลุ่มใหญ่ เมื่อจูเลียเห็นแบบนี้ ก็หมดหวังทันที เพราะว่าผู้ชายชุดสูทที่วิ่งอยู่หน้าสุด ก็คืออันโตนิโอพ่อของเธอนั่นเอง

ตอนนี้อันโตนิโอทั้งโกรธทั้งร้อนใจ เขาไม่คิดเลยว่า เมื่อกี๊จูเลียผู้เป็นลูกสาวไม่ทันระวังจึงทำชายกระโปรงขาด บอกว่าจะไปหาเข็มกับด้ายมาเย็บ สุดท้ายตัวเองก็ได้ยินลูกน้องมารายงาน บอกว่าลูกสาวขับรถชนที่หน้าวิลล่า！

ได้ยินข่าวนี้ ความคิดแรกของเขาไม่ได้เป็นห่วงความปลอดภัยของลูกสาว แต่กลัวลูกสาวจะหนีไป ดังนั้นจึงเลือกตามออกมา

จูเลียมองเขา ดิ้นรนอยากจะหนี แต่ไม่คิดว่าจะถูกเย่เฉินจับไว้ เย่เฉินพูดอย่างเคร่งขรึมว่า：“คุณ ถ้าตอนนี้คุณหนี งั้นก็ชนแล้วหนีสิ！”

จูเลียร้อนรนจนกระทืบเท้า เดิมทีที่รู้สึกผิดต่อเย่เฉิน เวลานี้กลับอยากจะตบเย่เฉินสักฉาด

ด้วยความหมดหนทาง เธอได้แต่ชี้ไปที่พ่อที่ใกล้มาเรื่อย ๆ พูดว่า：“นั่นพ่อฉัน เขาจะให้เงินคุณแทนฉันเอง ขอร้องล่ะคุณปล่อยฉันไปนะ ให้ฉันไปก่อน”

“ไม่ได้”เย่เฉินพูดอย่างหนักแน่นว่า：“คุณชนผม ผมก็ต้องเอาค่าชดใช้กับคุณ ไม่เกี่ยวกับเขา เงินหนึ่งแสนดอลลาร์ ห้ามขาดแม้แต่นิดเดียว！”

จูเลียโกรธจนน้ำตาไหล กำลังจะพูด พ่อที่ชื่ออันโตนิโอก็มาถึงตรงหน้าแล้ว พูดกับเธออย่างโกรธจัดว่า：“จูเลีย！อธิบายกับพ่อมา ทำไมลูกมาอยู่ตรงนี้！”

จูเลียก็ไม่ยอมแพ้ ตะโกนไปว่า：“เพราะฉันอยากไปจากบ้านหลังนี้！พวกพ่อใครก็ขวางฉันไม่ได้！”