ได้ยินราคาที่เย่เฉินแจ้ง มุมปากอันโตนิโอก็กระตุกเล็กน้อย
เขากัดฟันยิ้มว่า:“ใช้ได้นี่ รีดไถมะเฟียได้ คุณนี่มีความสามารถเสียจริง!”
เย่เฉินถามอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า:“อ๋อ คุณคือมะเฟีย?”
อันโตนิโอหัวเราะอย่างเยือกเย็นว่า:“ทำไม?เพิ่งจะดูออก?”
พูดจบ เขาก็เอาเงินหนึ่งพันกลับเข้าไปในกระเป๋า แล้วพูดกับเย่เฉินด้วยท่าทางหยิ่งผยองว่า:“ในเมื่อรู้ตัวตนผมแล้ว งั้นตอนนี้คุณก็ไสหัวไปยังทันอยู่”
เย่เฉินพูดอย่างไม่พอใจว่า:“เงินยังไม่ให้ผมก็คิดจะจัดการผมเสียแล้ว ยังไม่ตื่นเหรอ?”
อันโตนิโอกัดฟันพูดว่า:“ไอ้หนุ่ม ให้โอกาสแล้วไม่รับไว้อีก งั้นก็อย่ามาว่าฉันล่ะ!”
พูดจบ เขาก็กำชับลูกน้องว่า:“ตัดขาสองข้างของมันมา จากนั้นขับรถเอามันไปทิ้งอีกไกลหลายร้อยไมล์ เร็วเข้าล่ะ แขกคนสำคัญจะมาถึงแล้ว”
ลูกน้องหลายคนเตรียมหมัดพร้อมเดินไปทางเย่เฉินทันที
ตอนนี้เอง มีเสียงไซเรนดังขึ้น รถตำรวจหลายคันขับเข้ามาตรงหน้าอย่างรวดเร็ว
หลังจากรถจอดสนิทแล้ว ตำรวจกว่าสิบนายก็ลงมาจากรถหลายคัน หนึ่งในนั้นมาตรงหน้าอันโตนิโอ แล้วพูดว่า:“อันโตนิโอ เราได้รับโทรศัพท์แจ้งว่า มีคนบอกว่ามะเฟียขับรถชนคนที่นี่เสียชีวิต เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
อันโตนิโอตกใจเล็กน้อย จากนั้นมองไปที่เย่เฉินอย่างไม่รู้ตัว
ตำรวจขอให้เขาเอามือออกมาแล้วแผ่ราบกับพื้น แต่เขาไม่ให้ความร่วมมือ บางคนถึงกับเอามือล้วงกระเป๋าอย่างยั่วยวน พูดว่าก็ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาไม่ได้เหรอ?
และตำรวจสหรัฐอเมริกาเจอคนเสแสร้งเช่นนี้ ก็จะไม่ให้โอกาสเขาเสียใจ ไม่ว่าตำรวจจะมีกี่คน ทุกคนก็จะจัดการให้เสร็จสิ้นโดยเร็วที่สุด แล้วกลับไปเขียนหนังสือว่าตัวเองคิดเขาว่าเอามือสอดเข้าไปสงสัยว่าจะมีปืนอยู่ในกระเป๋า วันถัดมาก็ทำงานได้ปกติ
อันโตนิโอก็คิดว่า ถ้าลูกน้องตัวเองนอนลงตรงนี้ ทำลายหน้าตัวเองมาก ดังนั้นจึงพูดว่า:“คุณตำรวจ นี่ก็แค่อุบัติเหตุรถชนธรรมดา ๆ นี่ครับ ลูกสาวผมไม่ระวังจึงขับชนรถของชายคนนี้ พวกเรากำลังตกลงเรื่องค่าชดเชยอยู่”
ตำรวจคนนั้นก็ไม่ค่อยอยากมีปัญหาจนทำให้อันโตนิโอไม่พอใจ ดังนั้นจึงมองไปยังเย่เฉิน แล้วถามว่า:“คุณครับ สถานการณ์เป็นอย่างที่เขาพูดหรือไม่ครับ?”
เย่เฉินส่ายหน้าพูดว่า:“แน่นอนว่าไม่ใช่ เขาชนผม แต่ไม่ชดเชยให้ผม และยังขู่ว่าจะฆ่าผมอีก”
พูดไป เย่เฉินก็ทำตามสไตล์หม่าหลันผู้เป็นแม่ยาย แล้วนั่งข้างถนน พูดนิ่ง ๆ ว่า:“ผมไม่สน วันนี้ผมจะอยู่ตรงนี้ดูว่าคุณจะฆ่าผมทิ้งอย่างไร!แล้วก็ พวกเขามีปืนกันทุกคน ถ้าพวกคุณไม่จัดการ ผมจะเอาไปเผยแพร่ทางอินเทอร์เน็ต!ให้ทุกคนเห็นว่าตำรวจนครนิวยอร์กปกป้องมะเฟียอย่างไร”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...