เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5910

ได้ยินราคาที่เย่เฉินแจ้ง มุมปากอันโตนิโอก็กระตุกเล็กน้อย

เขากัดฟันยิ้มว่า：“ใช้ได้นี่ รีดไถมะเฟียได้ คุณนี่มีความสามารถเสียจริง！”

เย่เฉินถามอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า：“อ๋อ คุณคือมะเฟีย？”

อันโตนิโอหัวเราะอย่างเยือกเย็นว่า：“ทำไม？เพิ่งจะดูออก？”

พูดจบ เขาก็เอาเงินหนึ่งพันกลับเข้าไปในกระเป๋า แล้วพูดกับเย่เฉินด้วยท่าทางหยิ่งผยองว่า：“ในเมื่อรู้ตัวตนผมแล้ว งั้นตอนนี้คุณก็ไสหัวไปยังทันอยู่”

เย่เฉินพูดอย่างไม่พอใจว่า：“เงินยังไม่ให้ผมก็คิดจะจัดการผมเสียแล้ว ยังไม่ตื่นเหรอ？”

อันโตนิโอกัดฟันพูดว่า：“ไอ้หนุ่ม ให้โอกาสแล้วไม่รับไว้อีก งั้นก็อย่ามาว่าฉันล่ะ！”

พูดจบ เขาก็กำชับลูกน้องว่า：“ตัดขาสองข้างของมันมา จากนั้นขับรถเอามันไปทิ้งอีกไกลหลายร้อยไมล์ เร็วเข้าล่ะ แขกคนสำคัญจะมาถึงแล้ว”

ลูกน้องหลายคนเตรียมหมัดพร้อมเดินไปทางเย่เฉินทันที

ตอนนี้เอง มีเสียงไซเรนดังขึ้น รถตำรวจหลายคันขับเข้ามาตรงหน้าอย่างรวดเร็ว

หลังจากรถจอดสนิทแล้ว ตำรวจกว่าสิบนายก็ลงมาจากรถหลายคัน หนึ่งในนั้นมาตรงหน้าอันโตนิโอ แล้วพูดว่า：“อันโตนิโอ เราได้รับโทรศัพท์แจ้งว่า มีคนบอกว่ามะเฟียขับรถชนคนที่นี่เสียชีวิต เกิดอะไรขึ้นกันแน่？”

อันโตนิโอตกใจเล็กน้อย จากนั้นมองไปที่เย่เฉินอย่างไม่รู้ตัว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน