ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5911

เฉียงไจ่ที่อยู่ไม่ไกลเวลานี้ยกโทรศัพท์มาพูด：“ผมถ่ายทอดสดบนเว็บไซต์วิดีโอไว้แล้ว！และยังให้เพื่อนบันทึกหน้าจอไว้ด้วย เดี๋ยวพวกเขาจะอัปโหลดวิดีโอไปยังเว็บไซต์ต่าง ๆ！”

ตำรวจได้ยิน ก็ไออย่างเขินอาย พูดกับอันโตนิโอว่า：“สถานการณ์ของวันนี้คุณก็เห็นแล้ว อย่างแรก เรื่องนี้พวกคุณต้องแก้ไขให้ถูกต้อง ต่อจากนั้น ใครที่เอาปืนออกมา ต้องตามผมกลับไปสอบสวน

อันโตนิโอโกรธจนแทบจะระเบิด

เขาจะไปคิดได้ไงว่า ตัวเองจะถูกคนมารีดไถที่หน้าประตูบ้านตัวเอง

สิ่งสำคัญคือตอนนี้ตัวเองยังไม่มีวิธีใด ๆ

ตอนนี้เอง คนสนิทของเขาก็เดินมาตรงหน้า พูดเสียงเบา：“ลูกพี่ แขกคนสำคัญจะมาถึงแล้วครับ”

อันโตนิโอก็กังวลเล็กน้อย

เขาไม่อยากให้แขกคนสำคัญมาแล้ว เห็นตัวเองเถียงกับคนอื่นที่หน้าประตู

ที่สำคัญคือลูกสาวตัวเองรถชนคนอื่น และตัวเองก็ไม่เต็มใจที่จะชดใช้ให้กับเรื่องที่น่าละอายนี้

ด้วยความที่ทำอะไรไม่ได้ เขาได้แต่พยักหน้า ดึงลูกน้องคนนั้นเข้ามา หยิบปืนของเขาออกมาจากช่วงเอวเขาแล้วโยนไปที่พื้น จากนั้นเขาก็ดันไปหาตำรวจ พูดว่า：“พวกคุณพาเขาไปเถอะ”

พูดจบ แล้วมองไปที่เย่เฉิน แล้วพูดว่า：“คุณต้องการหนึ่งแสนดอลลาร์ใช่ไหม รอก่อน ผมจะให้คนไปเอามาให้”

ตำรวจได้ยิน ก็มองเย่เฉินอย่างตกใจทันที โพล่งถามไปว่า：“คุณขอเขาหนึ่งแสนดอลลาร์？”

“ใช่”เย่เฉินพูดด้วยใบหน้าที่ดูสมเหตุสมผล：“ค่าจ้างที่หายไปของผมสูง หนึ่งแสนดอลลาร์ก็ถือว่าถูกแล้ว”

ตำรวจกลืนน้ำลาย แล้วถามว่า：“คุณน่าจะไม่รู้ว่าเขาเป็นใครสินะ？”

เย่เฉินเบะปาก：“ผมจำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอ？”

อันโตนิโอก็โกรธจนแทบจะระเบิด

ก็เหมือนประธานบริษัทใหญ่เจอยามประจำลานจอดรถ ไม่ว่าจะพูดเท่าไหร่ก็ต้องเอาตามนั้น คำพูดแอบเหน็บแนม ชอบบังคับ ทำดีแค่ไหนเขาก็ไม่ชอบ ดื้อด้าน ยังไงก็ไม่ให้เข้า！

ดังนั้น เขาจึงอดกลั้นความโกรธไว้ ถามเย่เฉิน：“แบบนี้ละกัน คุณพูดมาว่าจะเอาอย่างไร ผมฟังคุณเอง”

เย่เฉินพยักหน้า ชี้ไปที่วิลล่าเขา แล้วพูดว่า：“ผมจะไปรอที่บ้านคุณ คุณเอามาให้ผมหนึ่งล้าน ผมได้เงินแล้วจะไป เรื่องนี้จะได้จบ”

อันโตนิโอถามอย่างตกใจ：“คุณหมายความว่า คุณจะเข้าไปรอ？”

“ใช่ไง”เย่เฉินพยักหน้า พูดอย่างมีเหตุผลว่า：“แน่นอนว่าผมจะรอที่บ้านคุณ ไม่อย่างนั้นคุณปิดประตูแล้วซ่อนตัวจากผม ผมจะทำอย่างไรล่ะ？”

อันโตนิโอก็หัวเราะทันที แล้วพูดว่า：“ได้สิ ในเมื่อคุณพูดขนาดนี้ งั้นก็เชิญเข้ามานั่งก่อน ผมจะให้คนไปรวบรวมเงินมาให้！”