ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5912

สำหรับอันโตนิโอแล้ว ผู้ชายอย่างเย่เฉินที่จะเอาเงินแต่ไม่สนใจชีวิตแบบนี้ หาเรื่องตายชัด ๆ

ตัวเองก็บอกตัวตนว่าเป็นมะเฟียไปแล้ว แต่เขายังต้องการเงินตัวเองอีก อยากได้เงินจนไม่คิดถึงชีวิตไม่ใช่เหรอไง？

ยิ่งไปกว่านั้น ตัวเองจะเอาเงินไปให้เขาได้อย่างไร？

ต้องรู้ว่า แม้ว่าตัวเองจะมีมูลค่ามากกว่า 100 ล้าน แต่ทุกหนึ่งเหรียญนั้น เป็นน้ำพักน้ำแรงของตัวเองทั้งนั้น เงินที่หามาอย่างยากลำบากจากกระเป๋าของคนระดับล่าง แล้วคนนอกต้องการเอาไป นั่นคือต้องการคร่าชีวิตของตัวเอง

เดิมที เขากลัวเย่เฉินแจ้งตำรวจแล้ว ตำรวจอยู่ตรงหน้า แม้ว่าตัวเองจะฆ่าคนไปนับไม่ถ้วน แต่ยังไงตอนนี้ก็เริ่มชำระล้างตัวเองแล้ว จะลงมือกับเด็กคนนี้ต่อหน้าตำรวจได้อย่างไร

แต่ใครจะไปคิดว่า หมอนี่จะตามตัวเองเข้าบ้านเพื่อเอาเงินเอง นี่มันเหยื่อเข้าปากเสือเลยนี่？

แค่เข้าไปประตูบ้านตัวเอง ไม่อยู่ภายใต้สายตาของตำรวจ เขาก็สามารถให้ลูกน้องซ้อมเขาจนตายได้เลย จากนั้นแกล้งทำเป็นเขาขโมยของในบ้าน เมื่อตำรวจมาก็บอกว่าถูกลูกน้องตัวเองยิงตายเพราะจะขโมยของ แค่หาทนายความที่น่าเชื่อถือ ก็ไม่น่าจะติดคุกแล้ว แม้ว่าทนายความจะทำพลาด ถูกตัดสินให้รับโทษ แต่คนที่ติดคุกก็คือลูกน้องของตัวเองอยู่ดี ไม่เกี่ยวกับตัวเองส่วนเกี่ยวข้องกับเขา

ดังนั้น ตั้งแต่ที่เย่เฉินบอกว่าจะตามเขาเข้าไปนั้น เขาก็ตั้งใจว่า จะไม่ให้เย่เฉินมีชีวิตออกมา

ตอนนี้ตำรวจไม่กี่คนก็พอจะรู้ ถ้าเย่เฉินเข้าไป คงจะอันตรายมาก ดังนั้น ตำรวจหนึ่งในนั้นจึงเตือนเขาว่า：“คุณครับ ผมแนะนำให้คุณจัดการปัญหาข้างนอกนะ อย่าเข้าไปเลย”

พูดไป เขาก็พูดอีกว่า：“อีกอย่าง ผมไม่คิดว่าเรื่องนี้เรียกหนึ่งล้านจะเป็นความคิดที่ดีนะคุณ ชัดเจนมากว่าเป็นราคาที่ไม่สมเหตุผล ดังนั้นผมแนะนำให้คุณรับคำแนะนำเอาไปแค่หนึ่งหมื่นพอ”

เย่เฉินรู้ว่าตำรวจปรารถนาดี และรู้ว่าพวกเขาหวังดี แต่สำหรับเขาแล้ว ละคนที่วันนี้เขาจะแสดงให้อันโตนิโอดู ชื่อว่าความตาย ดังนั้นตัวเองต้องไปให้สุด

ตอนที่อันโตนิโอพูดว่าแขกคนสำคัญ เย่เฉินได้ยินเสียงเขากัดฟัน

แต่เย่เฉินในตอนนี้กลับไม่ดูกังวล กลับกันยังพูดอย่างไม่พอใจว่า：“เชิญเราไปห้องเก็บไวน์ นี่น่ะเหรอวิธีที่พวกคุณมะเฟียอิตาลีปฏิบัติกับแขก？”

“เชิญ？”มุมปากอันโตนิโอกระตุก พูดอย่างเย็นชาว่า：“วันนี้ผมจะทำให้คุณเห็นว่า อะไรคือการที่ซิซิลีปฏิบัติกับแขกที่แท้จริง！”

เวลานี้จูเลียที่ถูกควบคุมมาพูดกับเย่เฉินอย่างวิตกว่า：“เขาจะฆ่าคุณ รีบไปเถอะ อย่าอยู่ที่นี่！”

เย่เฉินยิ้ม：“ผมไม่เคยไปเกาะซิซิลี วันนี้มีโอกาสสัมผัสวิธีการที่คนเกาะซิซิลีปฏิบัติกับแขกในนครนิวยอร์กแล้ว ถ้าไม่ดื่มด่ำก็คงพลาดแย่สิ？”