ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5919

โอมาน ราโมวิชได้ยิน ในใจก็เกิดความคิดทันที แอบคิดว่า：“ไม่คิดเลยว่า เย่เฉินจะทะเลาะกับอันโตนิโอได้！ที่นี่คือวิลล่าของอันโตนิโอ เป็นที่อยู่ของอันโตนิโอ ทั้งวิลล่าและวิลล่ารอบ ๆ ไม่รู้ว่ามีนักฆ่าของมะเฟียซุ่มอยู่กี่คน และเย่เฉินเหมือนจะมีกันสองคน สถานการณ์แบบนี้ แค่อันโตนิโอออกคำสั่ง แม้ว่าเย่เฉินจะสู้เป็นแล้วยังไง？ต้องถูกนักฆ่าเหล่านี้ซ้อมเป็นรังต่อไม่ใช่เหรอ？”

“ส่วนเย่เฉินเมื่อตายแล้ว สำนักว่านหลงจะแก้แค้นอันโตนิโอหรือไม่ แล้วเกี่ยวอะไรกับตัวเอง？ยังไงคนที่ฆ่าก็ไม่ใช่ฉัน และฉันก็ไม่ใช่คนที่สนับสนุนให้อันโตนิโอฆ่าด้วย สำนักว่านหลงจะมาหาเรื่องฉันได้ไง”

“ถึงตอนนั้นจูเลียเสียพ่อไป ไม่แน่อาจจะจิตใจอ่อนไหว ต้องการคำปลอบ ฉันก็จะใช้ประโยชน์จากมัน คว้าคนสวยมาให้ได้！”

“ถ้าจูเลียฟังฉัน อยู่ในการจัดการของฉัน ฉันก็ดึงเธอขึ้นมาได้ ให้เธอรับตำแหน่งของผมมาดูแลมะเฟียนครนิวยอร์ก ถึงเวลานั้น มะเฟียนครนิวยอร์กก็เหมือนกับกองกำลังติดอาวุธส่วนตัวของตัวเองไม่ใช่เหรอ？”

เมื่อคิดเช่นนี้ โอมาน ราโมวิชก็พยายามกลั้นความยินดีไว้ในใจ ชี้ไปที่เย่เฉิน พูดกับอันโตนิโออย่างนิ่งเฉยว่า：“ผมไม่รู้จักคนนี้ พวกคุณมีแค้นอะไรส่วนตัว ก็จัดการกันเองเลย”

พูดไป เขาก็จงใจชักจูงอันโตนิโอ พูดยิ้ม ๆ ว่า：“อันโตนิโอ ผมได้ยินพวกคุณซิซิลีลีเป็นคนเด็ดขาดตรงไปตรงมา ทำอะไรไม่เคยหวาดกลัว วันนี้ก็ถือโอกาสนี้ให้ผมได้ดู บอกตรง ๆ นะ ก่อนผมมาก็ยังคิดว่า หรือว่าจะร่วมมือทางเศรษฐกิจกับคุณ แต่ทั้งหมดนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณกล้าหาญและรอบรู้จริงหรือเปล่า”

แม้ว่าอันโตนิโอจะเป็นเจ้าพ่อ แต่ไม่ได้โง่ เขาได้ยินก็รู้เจตนาของโอมาน ราโมวิช แอบคิดว่า：“ผู้ชายรัสเซียคนนี้ พูดจาไม่มีสาระ พร่ำไปเรื่อย เจตนาหลักก็คืออยากให้ฉันฆ่าคนให้เขาดูสินะ？แกคิดว่าผู้ชายอายุมากชาวซิซิลีจะไม่กล้าคนด้วยมือตนเองเหรอ？งั้นวันนี้ฉันจะโชว์ให้แกดูเอง！”

เมื่อคิดแบบนี้ เขาจึงพูดโดยไม่ได้คิดว่า：“เดิมทีผมคิดว่าคุณโอมาน ราโมวิชรู้จักเด็กคนนี้ แต่ในเมื่อไม่รู้จัก งั้นผมก็ไม่มีอะไรให้กังวล วันนี้ผมจะทำลายเด็กคนนี้ด้วยมือผมเอง มอบความสนุกให้คุณ！”