ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5920

อันโตนิโออยากจัดการเย่เฉินให้ตายอยู่แล้ว พอถูกโอมาน ราโมวิชชักจูง ก็แทบรอไม่ไหว อยากจะหาที่ปิด แล้วยิงสมองเย่เฉินให้จบนัดเดียว

ห้องเก็บไวน์ แน่นอนว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในการฆ่าคน ดังนั้น เขาก็อยากรีบพาเย่เฉินไป จัดการคนหัวเซี่ยที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงนี้ ต่อหน้าโอมาน ราโมวิช

แต่เขาไม่คิดว่า ตั้งแต่ต้นจนจบ เย่เฉินจะรีบยิ่งกว่าตัวเอง

หลังจากตะลึงสักพัก เขาก็ชี้ไปทางเย่เฉิน หัวเราะอย่างเยือกเย็นและพูดว่า：“ฉันฆ่าคนมานับไม่ถ้วนแล้ว เป็นครั้งแรกที่ได้เจอคนที่อยากตายเหลือเกินแบบนี้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันก็จะเติมเต็มแกเอง！”

พูดจบ ก็พูดกับคนรอบข้างทันที：“พาเขาลงไปตอนนี้เลย！”

จูเลียขวางตรงหน้าเย่เฉินโดยไม่ห่วงตัวเอง พูดเสียงคมกริบว่า：“ทำแบบนี้ไม่ได้นะ！”

อันโตนิโอไม่อยากให้ลูกสาวมาขวางอีกต่อไป จึงให้คนพาเธอออกไป แต่ยังไม่ทันพูด เย่เฉินก็พูดอย่างทนไม่ไหวว่า：“คุณจะพูดอะไรกับเธอเยอะแยะ？พาลงไปด้วยกันก็จบแล้วนี่？ให้เธอได้เห็นเลือดเยอะ ๆ ！พอเธอเห็นเยอะก็จะแข็งแกร่ง！”

อันโตนิโอโกรธเย่เฉินมากจนปวดสมอง กัดฟันแน่น โพล่งไปว่า：“จูเลีย ในฐานะผู้หญิงแห่งซิซิลี ลูกก็ควรได้เห็นเลือดเยอะ ๆ ！ไม่อย่างนั้นก็จะเป็นเด็กสาวสามขวบแสนอ่อนแอไปอย่างนี้！”

พูดจบ ก็โบกมือไปทางลูกน้องอย่างใช้อำนาจว่า：“พาไปด้วยกัน！”

เย่เฉินเก็บปราณทิพย์ที่ก่อนหน้านี้ตัวเองใช้ไปกับลูกน้องมะเฟียหลายคน และหลายคนตกใจ ไม่สนว่าเมื่อกี๊ตัวเองทำอะไร รีบถือปืนพาทั้งสองคนไปที่ห้องเก็บไวน์

จากนั้น อันโตนิโอก็มองไปยังโอมาน ราโมวิช ทำท่ามือผายเชิญ พูดว่า：“คุณโอมาน ราโมวิช เชิญทางนี้ครับ！”