ความดุร้ายและอาฆาตของเย่เฉิน ทำให้อันโตนิโออดไม่ได้ที่จะสั่นไปทั้งตัว
และคำพูดของเย่เฉิน ก็ยิ่งทำให้เขากลัวสุดขีด เพราะเขารู้ว่า เย่เฉินแค่พูดว่ายังไม่ฆ่าตัวเอง แต่จะฆ่าหรือไม่ฆ่า ต้องดูอารมณ์เขา
คิดตรงนี้ เขาก็น้ำตาไหล ร้องไห้ไปพูดกับเย่เฉินว่า:“คุณเย่ วันนี้พวกเราเพิ่งเกิดความเข้าใจผิดเล็กน้อย ตอนนี้คุณทำขาผมหักแล้ว และผมก็ชดใช้อย่างแสนสาหัสไปแล้ว หวังว่าคุณจะเห็นแก่ความจริงใจของผม อย่ามาไร้วุฒิภาวะกับผมเลย……ผมสำนึกผิดแล้วจริง ๆ ……”
เย่เฉินยิ้ม:“คุณดูคุณสิ ร้องไห้อะไร?ผู้ชายซิซิลี เลือดไหลเหงื่อไหลต้ตาต้องไม่ไหล แต่คุณมาร้องไห้ต่อหน้าลูกสาวแบบนี้ สมควรเป็นพ่อแห่งซิซิลีไหม?”
อันโตนิโออายจนแทบจะแทรกแผ่นดินทันที
แม้ว่าเขาจะพูดถึงจิตวิญญาณความเป็นคนซิซิลีอยู่บ่อย ๆ แต่เมื่อถูกปืนเล็งจริง ๆ และโดนกระสุนจริง ๆ เขาก็ได้แต่ขอร้องให้เย่เฉินปล่อยตัวเองไป เวลาแบบนี้ เขาจะสนใจจิตวิญญาณความเป็นซิซิลีได้อย่างไร แค่ทำให้เย่เฉินไว้ชีวิตตัวเองได้ ให้ตัวเองถอดกางเกงจากนี่วิ่งไปแมนฮัตตัน วิ่งรอบเซ็นทรัลพาร์คในแมนฮัตตันสามรอบ ตัวเองก็เต็มใจ
คนที่ประสบความสำเร็จในบางสาขา มีน้อยคนที่ไม่กลัวความตาย
อย่างอันโตนิโอที่ฆ่าฟันมาจนถึงวันนี้ เขาก็ไม่มีความกล้าหาญและไม่เกรงกลัวเหมือนเมื่อครั้งยังหนุ่ม
เมื่ออันโตนิโอยังหนุ่ม ก็เป็นเด็กอายุสิบสี่สิบห้าที่เหมือนกู๋หว่าไจ๋ ครอบครัวยากจนมาก ไม่มีเงินเลย ไม่เคยได้ใช้ชีวิตดี ๆ เมื่อออกไปฆ่าคนไม่มีเงินนั่งแท็กซี่ ได้แต่นั่งรถเมโดยมีมีดอีโต้อยู่ที่หลัง และยังไม่จ่ายค่าตั๋วรถเมอีก
คนประเภทนี้ ไม่เข้าใจความหมายของชีวิตคนด้วยซ้ำ มีชีวิตแค่เพียงนั่งรถบัสไปฆ่าคน เมื่อตายก็ยังโชคดีได้นอนในรถพยาบาล และถึงแม้มีดจะมาจี้ตรงหน้า เขาก็ไม่กลัว
เย่เฉินยกมือขึ้นมา แนบไปที่หน้าขวาเขา พูดอย่างเยือกเย็น:“ผมไม่เข้าใจเลย คุณกลัวตาย หรือกลัวใช้เงินนะ?”
อันโตนิโอสั่นด้วยความกลัว รีบเปลี่ยนไปพูดว่า:“ไม่ใช ๆ ……ผมพูดผิด……ผมพูดผิด!คุณเย่ ผม……ผมน่าจะมีเงินหลายร้อยล้านดอลลาร์……”
พูดจบ อันโตนิโอก็รีบเสริมว่า:“แต่ส่วนใหญ่เป็นอสังหาริมทรัพย์……”
เย่เฉินมองเขาด้วยสีหน้าเย็นชา ทันใดนั้นก็เหนี่ยวไกไปที่หูเขา ความสั่นสะเทือนอันยิ่งใหญ่ทำให้หูขวาของอันโตนิโอดังหึ่ง และไม่รู้ว่าเป็นเพราะการสั่นของปืน หรือเหตุผลอื่น เขาแค่รู้สึกชาที่หู ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว ก็รู้สึกถึงกระแสความร้อนที่ไหลผ่านหูไปถึงแก้มและคาง
เขาตกใจทันที สัมผัสมันโดยไม่รู้ตัว จึงพบว่า หูข้างขวาของตัวเองถูกยิงจนหายไป!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...