ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5924

ปืนเลอิต้า 92F ของอิตาลี เป็นอาวุธเบาที่น่าภูมิใจของมะเฟียอิตาลีมาโดยตลอด และพลังของปืนนี้ก็น่าทึ่งจริง ๆ การทำงานของปากกระบอกปืนอันทรงพลัง ไม่ได้ยิงทะลุหูขวาของอันโตนิโอ แต่ทำให้แตกออกเป็นชิ้น ๆ

อันโตนิโอปิดหูด้วยความเจ็บปวดและกรีดร้องอย่างสุดชีวิต จูเลียก็ร้องไห้เอามือปิดหูพ่อ ถามเย่เฉินอย่างโกรธจัด：“คุณบ้าไปแล้วเหรอ？！คุณคือฟาสซิสต์หรือไง？！”

“ฟาสซิสต์？”เย่เฉินยิ้ม：“ผมเป็นคนหัวเซี่ย จะเป็นฟาสซิสต์ได้อย่างไร ไม่เหมือนพ่อคุณ ชายหนุ่มซิซิลีผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ที่อาจจะมีความเกี่ยวข้องกับมุสโสลินีก็ได้”

พูดจบ เย่เฉินก็มองจูเลียด้วยสีหน้าเฉียบคม และพูดอย่างดุดันว่า：“คุณผู้หญิงที่เกิดมาจากซิซิลีท่านนี้ ผมแนะนำให้คุณมีภววิสัยหน่อยนะ พ่อของคุณต่างหากที่อยากจะฆ่าผมก่อน เมื่อกี๊เขาเหนี่ยวไกที่หัวผม คุณก็เห็นหมดนี่ ถ้าผมไม่เก่งเลย ผมก็กลายเป็นศพที่ไม่มีใครรู้จักแล้ว และถึงแม้ผมจะยิงเขาไปสองนัด แต่ผมก็ยังไม่ได้เอาชีวิตสวะของเขา เมื่อเทียบกับเขาแล้ว ผมเมตตามากเกินไปด้วยซ้ำแล้ว！”

จูเลียไม่อาจโต้อะไรได้

เธอก็รู้เช่นกันว่า เรื่องนี้เป็นความผิดของพ่อเธอโดยสิ้นเชิง และเป็นเพราะเขาที่ตั้งใจจะก่อเหตุฆาตกรรมก่อน เรียกง่าย ๆ ว่า นี่เป็นความผิดของเขาเอง

แต่ว่า ชายที่ถูกยิงสองนัดคือพ่อของเธอ ดังนั้นเธอจึงได้พูดกับเย่เฉินอย่างจำใจว่า：“ถึงเขาอยากฆ่าคุณ แต่ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ไม่ได้ทำร้ายคุณเลย！แต่คุณหักขาเขาข้างหนึ่งและหูเขาข้างหนึ่งหัก！เทียบกันแล้ว คุณมันก็ฟาสซิสต์！”

เย่เฉินมองเธอ ถามนิ่ง ๆ ว่า：“คุณคิดว่าคำพูดคุณนี้ มีภววิสัยไหม？”

แม้ว่าจูเลียจะร้อนตัว แต่ก็ยังทำเป็นพูดอย่างหนักแน่นว่า：“มีภววิสัยแน่นอน！”