ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5924
ปืนเลอิต้า 92F ของอิตาลี เป็นอาวุธเบาที่น่าภูมิใจของมะเฟียอิตาลีมาโดยตลอด และพลังของปืนนี้ก็น่าทึ่งจริง ๆ การทำงานของปากกระบอกปืนอันทรงพลัง ไม่ได้ยิงทะลุหูขวาของอันโตนิโอ แต่ทำให้แตกออกเป็นชิ้น ๆ
อันโตนิโอปิดหูด้วยความเจ็บปวดและกรีดร้องอย่างสุดชีวิต จูเลียก็ร้องไห้เอามือปิดหูพ่อ ถามเย่เฉินอย่างโกรธจัด：“คุณบ้าไปแล้วเหรอ？！คุณคือฟาสซิสต์หรือไง？！”
“ฟาสซิสต์？”เย่เฉินยิ้ม：“ผมเป็นคนหัวเซี่ย จะเป็นฟาสซิสต์ได้อย่างไร ไม่เหมือนพ่อคุณ ชายหนุ่มซิซิลีผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ที่อาจจะมีความเกี่ยวข้องกับมุสโสลินีก็ได้”
พูดจบ เย่เฉินก็มองจูเลียด้วยสีหน้าเฉียบคม และพูดอย่างดุดันว่า：“คุณผู้หญิงที่เกิดมาจากซิซิลีท่านนี้ ผมแนะนำให้คุณมีภววิสัยหน่อยนะ พ่อของคุณต่างหากที่อยากจะฆ่าผมก่อน เมื่อกี๊เขาเหนี่ยวไกที่หัวผม คุณก็เห็นหมดนี่ ถ้าผมไม่เก่งเลย ผมก็กลายเป็นศพที่ไม่มีใครรู้จักแล้ว และถึงแม้ผมจะยิงเขาไปสองนัด แต่ผมก็ยังไม่ได้เอาชีวิตสวะของเขา เมื่อเทียบกับเขาแล้ว ผมเมตตามากเกินไปด้วยซ้ำแล้ว！”
จูเลียไม่อาจโต้อะไรได้
เธอก็รู้เช่นกันว่า เรื่องนี้เป็นความผิดของพ่อเธอโดยสิ้นเชิง และเป็นเพราะเขาที่ตั้งใจจะก่อเหตุฆาตกรรมก่อน เรียกง่าย ๆ ว่า นี่เป็นความผิดของเขาเอง
แต่ว่า ชายที่ถูกยิงสองนัดคือพ่อของเธอ ดังนั้นเธอจึงได้พูดกับเย่เฉินอย่างจำใจว่า：“ถึงเขาอยากฆ่าคุณ แต่ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ไม่ได้ทำร้ายคุณเลย！แต่คุณหักขาเขาข้างหนึ่งและหูเขาข้างหนึ่งหัก！เทียบกันแล้ว คุณมันก็ฟาสซิสต์！”
เย่เฉินมองเธอ ถามนิ่ง ๆ ว่า：“คุณคิดว่าคำพูดคุณนี้ มีภววิสัยไหม？”
แม้ว่าจูเลียจะร้อนตัว แต่ก็ยังทำเป็นพูดอย่างหนักแน่นว่า：“มีภววิสัยแน่นอน！”
เย่เฉินไม่สนใจเธอ แต่ถามอันโตนิโอไปว่า：“ตอนนี้คุณเตรียมพูดความจริง หรือจะพูดเท็จ？”
อันโตนิโอกลัวสุดขีด จึงร้องไห้ไปพูดไปว่า：“ผมพูดความจริง……ผมพูดความจริง……ทรัพย์สินทั้งหมดของผม น่าจะมีมูลค่ากว่าสองพันล้านเหรียญสหรัฐ……มีอสังหาริมทรัพย์ประมาณหนึ่งในสี่ สินทรัพย์ถาวรหนึ่งในสี่ และก็มีอีกหนึ่งในสี่ที่อยู่ในรูปเงินสดและเงินฝาก หุ้น และกองทรัสต์ อีกหนึ่งในสี่ที่เหลือเป็นยาและของเถื่อนต่าง ๆ ……”
เย่เฉินพูดอย่างเยือกเย็น：“แค่สองพันล้าน แกทำอะไรลับ ๆ ล่อ ๆ？กลัวผมแย่งเงินคุณ？”
อันโตนิโอส่ายหน้าโดยไม่รู้ตัว โพล่งออกไปว่า：“ไม่ใช่ ๆ ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น ……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...