ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5930

สรุปบท บทที่ 5930 ตัดไฟแต่ต้นลม(1): ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

สรุปเนื้อหา บทที่ 5930 ตัดไฟแต่ต้นลม(1) – ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

บท บทที่ 5930 ตัดไฟแต่ต้นลม(1) ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เมฆทอง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

อันโตนิโอเป็นราชาใต้ดินของทั่วทั้งนครนิวยอร์ก ดังนั้นตอนที่เขาเรียกหัวหน้าแก๊งพวกนั้นเข้าพบ คนพวกนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น ทั้งหมดตอบรับด้วยความยินดีทันที

อีกทั้ง คำพูดที่เย่เฉินเรียบเรียงให้อันโตนิโอก็ค่อนข้างมีความงงงวย

ตามคำร้องขอของเย่เฉิน เขาบอกกับหัวหน้าแก๊ง ว่าตนเองมีธุรกิจขนาดใหญ่ที่ค่อนข้างสำคัญอยากจะคุยกับพวกเขาต่อหน้า ให้พวกเขาพาคนสนิทที่เชื่อใจที่สุดมาคนหนึ่ง มาคุยกันอย่างลับๆที่ร้านห่านย่างแถวไชน่าทาวน์

นอกจากนี้แล้ว เย่เฉินยังให้เขาบอกหัวหน้าเหล่านั้น ธุรกิจที่จะหารือครั้งนี้ค่อนข้างสำคัญ ดังนั้นถึงได้จงใจเลือกสถานที่อย่างไชน่าทาวน์โดยเฉพาะ ก็เพื่อปิดหูปิดตา ดังนั้นอันโตนิโอยังกำชับพวกเขาเป็นพิเศษอีกว่า อย่านำเรื่องนี้บอกกับคนอื่นที่นอกเหนือจากคนที่ไว้ใจโดยเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเขาจะถูกไล่ออกจากในอาณาเขตของตระกูลซาโน่ไปตลอดกาล

หัวหน้าแก๊งพวกนี้ทั้งหมดต่างเกาะอันโตนิโอกินทั้งนั้น ที่พวกเขาสามารถมีอาณาบริเวณของตนเองในนครนิวยอร์กได้ นอกจากการสู้อย่างดุเดือดของตนเองแล้ว ก็อาศัยการสนับสนุนอยู่เบื้องหลังของอันโตนิโอ ถ้าหากพวกเขาไม่ได้การสนับสนุนของอันโตนิโอ ถ้าอย่างนั้นอาณาเขตของพวกเขาจะต้องประสบกับการแก่งแย่งของแก๊งที่อยู่ภายใต้การควบคุมของอันโตนิโออย่างแน่นอน

ดังนั้น แก๊งเหล่านี้มีความจงรักภักดีต่ออันโตนิโอเป็นพิเศษ เกรงกลัวว่าจะทำให้อันโตนิโอเกิดความไม่พึงพอใจนิดหน่อย ก็จะถูกเตะออกจากกระดาน

พูดตรงๆ แก๊งในนครนิวยอร์กที่จงรักภักดีต่อตระกูลซาโน่พวกนี้ ก็เหมือนกับสุนัขดุจำนวนนับไม่ถ้วนที่ตระกูลซาโน่เลี้ยงเอาไว้ใช้งาน และสุนัขดุแต่ละตัว ล้วนมีชามข้าวเป็นของตนเอง

ขนาดของชามข้าวอาจจะไม่เหมือนกัน ปริมาณอาหารกับคุณภาพข้างในก็อาจจะไม่เหมือนกัน แต่เนื่องจากทุกคนอยู่ภายใต้เจ้าของเดียวกัน ดังนั้นสุนัขทุกตัวไม่กล้าอยากได้อาหารในชามของสุนัขตัวอื่น

แต่ทันทีที่ข้างในนี้สุนัขตัวไหนถูกเจ้าของทอดทิ้ง สุนัขตัวอื่นจะแย่งอาหารทั้งหมดในชามของสุนัขตัวนั้นหมดเกลี้ยง ภายในเวลาอันรวดเร็ว จากนั้นค่อยฉีกสุนัขตัวนี้เป็นชิ้นๆแล้วกินลงไป

ดังนั้น ตลอดทางมานี้ทั้งสองคนตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างยิ่ง จินตนาการอนาคตอันสวยงามของเบริน์นิ่ง แองเจิ้ลอยู่ในใจตลอดเวลา

ตอนนี้รถของพวกเขาจอดที่ประตูร้านห่านย่าง แวบแรกที่พวกเขาเห็นก็คือมอเตอร์ไซค์ของลูกน้องสองสามคัน ไมค์กล่าวอย่างตื่นตระหนกเล็กน้อย: “พี่ใหญ่ รถคันนี้ เหมือนเป็นของวิลกิ้นพวกเขาเลย”

แดเนียลไม่ประหลาดใจเลยสักนิด เอ่ยปากกล่าว: “หลายวันมานี้วิลกิ้นเอาแต่กวาดล้างสมาชิกแก๊งคนเชื้อสายจีนที่ไชน่าทาวน์พวกนั้นมาตลอด รวมทั้งพวกพ่อค้าชาวจีนที่ไม่เชื่อฟัง ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นเพราะพวกเขาที่ทำงานค่อนข้างโดดเด่น ดังนั้นทำให้พี่ใหญ่มีมุมมองเปลี่ยนไป”

ไมค์รีบกล่าวเตือนเสียงดัง: “พี่ใหญ่ แม้ว่าพี่สาวของวิลกิ้นจะเป็นชู้รักของพี่ แต่ยังไงผมก็ขอเตือนเอาไว้หน่อย ระวังวิลกิ้นเจ้าหมอนี่เอาไว้ เจ้าหมอนี่มีความทะเยอทะยานค่อนข้างมาก ไม่มีทางยินยอมเป็นหัวหน้าเล็กภายใต้การบังคับบัญชาของพี่โดยเด็ดขาด ไม่แน่ว่าความทะเยอทะยานของเขาอาจจะมากกว่าความสำเร็จของพี่ในตอนนี้อีก ครั้งนี้เขาได้รับความสำคัญของเถ้าแก่อีกแล้ว เกรงว่าในภายภาคหน้าจะยิ่งเป็นปลากระดี่ได้น้ำ พี่จะต้องระมัดระวังเอาไว้ให้มากๆ!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน