ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5930
อันโตนิโอเป็นราชาใต้ดินของทั่วทั้งนครนิวยอร์ก ดังนั้นตอนที่เขาเรียกหัวหน้าแก๊งพวกนั้นเข้าพบ คนพวกนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น ทั้งหมดตอบรับด้วยความยินดีทันที
อีกทั้ง คำพูดที่เย่เฉินเรียบเรียงให้อันโตนิโอก็ค่อนข้างมีความงงงวย
ตามคำร้องขอของเย่เฉิน เขาบอกกับหัวหน้าแก๊ง ว่าตนเองมีธุรกิจขนาดใหญ่ที่ค่อนข้างสำคัญอยากจะคุยกับพวกเขาต่อหน้า ให้พวกเขาพาคนสนิทที่เชื่อใจที่สุดมาคนหนึ่ง มาคุยกันอย่างลับๆที่ร้านห่านย่างแถวไชน่าทาวน์
นอกจากนี้แล้ว เย่เฉินยังให้เขาบอกหัวหน้าเหล่านั้น ธุรกิจที่จะหารือครั้งนี้ค่อนข้างสำคัญ ดังนั้นถึงได้จงใจเลือกสถานที่อย่างไชน่าทาวน์โดยเฉพาะ ก็เพื่อปิดหูปิดตา ดังนั้นอันโตนิโอยังกำชับพวกเขาเป็นพิเศษอีกว่า อย่านำเรื่องนี้บอกกับคนอื่นที่นอกเหนือจากคนที่ไว้ใจโดยเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเขาจะถูกไล่ออกจากในอาณาเขตของตระกูลซาโน่ไปตลอดกาล
หัวหน้าแก๊งพวกนี้ทั้งหมดต่างเกาะอันโตนิโอกินทั้งนั้น ที่พวกเขาสามารถมีอาณาบริเวณของตนเองในนครนิวยอร์กได้ นอกจากการสู้อย่างดุเดือดของตนเองแล้ว ก็อาศัยการสนับสนุนอยู่เบื้องหลังของอันโตนิโอ ถ้าหากพวกเขาไม่ได้การสนับสนุนของอันโตนิโอ ถ้าอย่างนั้นอาณาเขตของพวกเขาจะต้องประสบกับการแก่งแย่งของแก๊งที่อยู่ภายใต้การควบคุมของอันโตนิโออย่างแน่นอน
ดังนั้น แก๊งเหล่านี้มีความจงรักภักดีต่ออันโตนิโอเป็นพิเศษ เกรงกลัวว่าจะทำให้อันโตนิโอเกิดความไม่พึงพอใจนิดหน่อย ก็จะถูกเตะออกจากกระดาน
พูดตรงๆ แก๊งในนครนิวยอร์กที่จงรักภักดีต่อตระกูลซาโน่พวกนี้ ก็เหมือนกับสุนัขดุจำนวนนับไม่ถ้วนที่ตระกูลซาโน่เลี้ยงเอาไว้ใช้งาน และสุนัขดุแต่ละตัว ล้วนมีชามข้าวเป็นของตนเอง
ขนาดของชามข้าวอาจจะไม่เหมือนกัน ปริมาณอาหารกับคุณภาพข้างในก็อาจจะไม่เหมือนกัน แต่เนื่องจากทุกคนอยู่ภายใต้เจ้าของเดียวกัน ดังนั้นสุนัขทุกตัวไม่กล้าอยากได้อาหารในชามของสุนัขตัวอื่น
แต่ทันทีที่ข้างในนี้สุนัขตัวไหนถูกเจ้าของทอดทิ้ง สุนัขตัวอื่นจะแย่งอาหารทั้งหมดในชามของสุนัขตัวนั้นหมดเกลี้ยง ภายในเวลาอันรวดเร็ว จากนั้นค่อยฉีกสุนัขตัวนี้เป็นชิ้นๆแล้วกินลงไป
ดังนั้น ตลอดทางมานี้ทั้งสองคนตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างยิ่ง จินตนาการอนาคตอันสวยงามของเบริน์นิ่ง แองเจิ้ลอยู่ในใจตลอดเวลา
ตอนนี้รถของพวกเขาจอดที่ประตูร้านห่านย่าง แวบแรกที่พวกเขาเห็นก็คือมอเตอร์ไซค์ของลูกน้องสองสามคัน ไมค์กล่าวอย่างตื่นตระหนกเล็กน้อย: “พี่ใหญ่ รถคันนี้ เหมือนเป็นของวิลกิ้นพวกเขาเลย”
แดเนียลไม่ประหลาดใจเลยสักนิด เอ่ยปากกล่าว: “หลายวันมานี้วิลกิ้นเอาแต่กวาดล้างสมาชิกแก๊งคนเชื้อสายจีนที่ไชน่าทาวน์พวกนั้นมาตลอด รวมทั้งพวกพ่อค้าชาวจีนที่ไม่เชื่อฟัง ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นเพราะพวกเขาที่ทำงานค่อนข้างโดดเด่น ดังนั้นทำให้พี่ใหญ่มีมุมมองเปลี่ยนไป”
ไมค์รีบกล่าวเตือนเสียงดัง: “พี่ใหญ่ แม้ว่าพี่สาวของวิลกิ้นจะเป็นชู้รักของพี่ แต่ยังไงผมก็ขอเตือนเอาไว้หน่อย ระวังวิลกิ้นเจ้าหมอนี่เอาไว้ เจ้าหมอนี่มีความทะเยอทะยานค่อนข้างมาก ไม่มีทางยินยอมเป็นหัวหน้าเล็กภายใต้การบังคับบัญชาของพี่โดยเด็ดขาด ไม่แน่ว่าความทะเยอทะยานของเขาอาจจะมากกว่าความสำเร็จของพี่ในตอนนี้อีก ครั้งนี้เขาได้รับความสำคัญของเถ้าแก่อีกแล้ว เกรงว่าในภายภาคหน้าจะยิ่งเป็นปลากระดี่ได้น้ำ พี่จะต้องระมัดระวังเอาไว้ให้มากๆ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...