ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5930

อันโตนิโอเป็นราชาใต้ดินของทั่วทั้งนครนิวยอร์ก ดังนั้นตอนที่เขาเรียกหัวหน้าแก๊งพวกนั้นเข้าพบ คนพวกนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น ทั้งหมดตอบรับด้วยความยินดีทันที

อีกทั้ง คำพูดที่เย่เฉินเรียบเรียงให้อันโตนิโอก็ค่อนข้างมีความงงงวย

ตามคำร้องขอของเย่เฉิน เขาบอกกับหัวหน้าแก๊ง ว่าตนเองมีธุรกิจขนาดใหญ่ที่ค่อนข้างสำคัญอยากจะคุยกับพวกเขาต่อหน้า ให้พวกเขาพาคนสนิทที่เชื่อใจที่สุดมาคนหนึ่ง มาคุยกันอย่างลับๆที่ร้านห่านย่างแถวไชน่าทาวน์

นอกจากนี้แล้ว เย่เฉินยังให้เขาบอกหัวหน้าเหล่านั้น ธุรกิจที่จะหารือครั้งนี้ค่อนข้างสำคัญ ดังนั้นถึงได้จงใจเลือกสถานที่อย่างไชน่าทาวน์โดยเฉพาะ ก็เพื่อปิดหูปิดตา ดังนั้นอันโตนิโอยังกำชับพวกเขาเป็นพิเศษอีกว่า อย่านำเรื่องนี้บอกกับคนอื่นที่นอกเหนือจากคนที่ไว้ใจโดยเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเขาจะถูกไล่ออกจากในอาณาเขตของตระกูลซาโน่ไปตลอดกาล

หัวหน้าแก๊งพวกนี้ทั้งหมดต่างเกาะอันโตนิโอกินทั้งนั้น ที่พวกเขาสามารถมีอาณาบริเวณของตนเองในนครนิวยอร์กได้ นอกจากการสู้อย่างดุเดือดของตนเองแล้ว ก็อาศัยการสนับสนุนอยู่เบื้องหลังของอันโตนิโอ ถ้าหากพวกเขาไม่ได้การสนับสนุนของอันโตนิโอ ถ้าอย่างนั้นอาณาเขตของพวกเขาจะต้องประสบกับการแก่งแย่งของแก๊งที่อยู่ภายใต้การควบคุมของอันโตนิโออย่างแน่นอน

ดังนั้น แก๊งเหล่านี้มีความจงรักภักดีต่ออันโตนิโอเป็นพิเศษ เกรงกลัวว่าจะทำให้อันโตนิโอเกิดความไม่พึงพอใจนิดหน่อย ก็จะถูกเตะออกจากกระดาน

พูดตรงๆ แก๊งในนครนิวยอร์กที่จงรักภักดีต่อตระกูลซาโน่พวกนี้ ก็เหมือนกับสุนัขดุจำนวนนับไม่ถ้วนที่ตระกูลซาโน่เลี้ยงเอาไว้ใช้งาน และสุนัขดุแต่ละตัว ล้วนมีชามข้าวเป็นของตนเอง

ขนาดของชามข้าวอาจจะไม่เหมือนกัน ปริมาณอาหารกับคุณภาพข้างในก็อาจจะไม่เหมือนกัน แต่เนื่องจากทุกคนอยู่ภายใต้เจ้าของเดียวกัน ดังนั้นสุนัขทุกตัวไม่กล้าอยากได้อาหารในชามของสุนัขตัวอื่น

แต่ทันทีที่ข้างในนี้สุนัขตัวไหนถูกเจ้าของทอดทิ้ง สุนัขตัวอื่นจะแย่งอาหารทั้งหมดในชามของสุนัขตัวนั้นหมดเกลี้ยง ภายในเวลาอันรวดเร็ว จากนั้นค่อยฉีกสุนัขตัวนี้เป็นชิ้นๆแล้วกินลงไป