ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5931

คำพูดของไมค์ ทำให้สีหน้าของแดเนียลแข็งทื่อไปทันที

แดเนียลไม่ใช่คนฉลาด

ข้อดีที่สุดของเขา คือกล้าได้กล้าเสีย ตอนนั้นที่ตลาดเขาได้รวบรวมพวกอันธพาลกระจอกที่มีความซื่อสัตย์ต่อเขาเอาไว้ไม่น้อยจริงๆ

เขาที่ถือกำเนิดมาจากคนธรรมดา ไม่ได้เข้าใจถึงกลอุบายมากมายนัก เขาเพียงแค่คิดว่า บรรดาพี่น้องคอยทำงานกับเขาอย่างตั้งใจ เขาก็จะไม่มีทางปฏิบัติต่อทุกคนอย่างไม่ยุติธรรม ถ้าฉันแดเนียลมีกิน บรรดาพี่น้องก็ต้องมีกิน

แต่ไมค์กลับฉลาดกว่าเขามาก

ปีนั้นที่ไมค์สำเร็จการศึกษาชั้นมัธยมปลาย ในย่านคนผิวดำที่เขาอาศัยอยู่ เป็นนักเรียนที่มีผลการดีเยี่ยมเพียงคนเดียวในรุ่นราวคราวเดียวกันที่ถูกตอบรับเข้ามหาวิทยาลัยของรัฐบาล

ในย่านนั้น อัตราการก่ออาชญากรรม อัตราการหย่าร้างแทบจะสูงทะลุฟ้า วัยรุ่นที่ขนยังขึ้นไม่ครบทุกส่วนจำนวนมากมาย ก็เริ่มเรียนรู้ที่จะยิงปืนและเสพยา ทุกวันในย่านนั้นถ้าหากไม่เกิดเหตุดวลปืนกัน ทุกคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ก็คงจะนอนไม่หลับเพราะไม่คุ้นชิน

ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ไมค์สามารถได้รับการตอบรับเข้ามหาวิทยาลัย พอที่จะมองเห็นได้ว่าหัวสมองของเขาไม่ใช่ที่คนทั่วไปจะสามารถเทียบเคียงได้

เพียงแต่ หลังจากที่ไมค์ขึ้นมหาวิทยาลัย เนื่องด้วยครอบครัวยากจน ในมหาวิทยาลัยเขารู้สึกได้ถึงความแตกต่างที่ค่อนข้างมาก เขาได้พบเห็นความอู้ฟู่หรูหราของควรรวย แล้วก็ได้เห็นการไล่ตามคนรวยอย่างบ้าคลั่งของเพื่อนร่วมชั้นผู้หญิง แต่เขา กลับเป็นเพราะปัญหาด้านความจนกับสีผิว ถูกเพื่อนร่วมชั้นเรียนข้างกายห่างเหินกดขี่

นับตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา ไมค์ก็ได้เดินทางผิด เขาเริ่มลักขโมยทรัพย์สินของเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆในโรงเรียน โทรศัพท์มือถือ โน้ตบุ๊ค จักรยาน ของเพียงแค่เป็นสิ่งของที่สามารถแลกเป็นเงินได้ เขาจะไม่มีทางปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป

ดังนั้นตอนที่อยู่ชั้นปีที่สองของมหาวิทยาลัย เขาจึงถูกไล่ออกจากโรงเรียน

เขาที่เข้าตาจน เข้าร่วมกับแก๊งนั้นที่ตนเองได้รู้จักตอนที่ตนเองปลดหนี้ ก็คือเบริน์นิ่ง แองเจิ้ลดั้งเดิม