คำพูดของไมค์ ทำให้สีหน้าของแดเนียลแข็งทื่อไปทันที
แดเนียลไม่ใช่คนฉลาด
ข้อดีที่สุดของเขา คือกล้าได้กล้าเสีย ตอนนั้นที่ตลาดเขาได้รวบรวมพวกอันธพาลกระจอกที่มีความซื่อสัตย์ต่อเขาเอาไว้ไม่น้อยจริงๆ
เขาที่ถือกำเนิดมาจากคนธรรมดา ไม่ได้เข้าใจถึงกลอุบายมากมายนัก เขาเพียงแค่คิดว่า บรรดาพี่น้องคอยทำงานกับเขาอย่างตั้งใจ เขาก็จะไม่มีทางปฏิบัติต่อทุกคนอย่างไม่ยุติธรรม ถ้าฉันแดเนียลมีกิน บรรดาพี่น้องก็ต้องมีกิน
แต่ไมค์กลับฉลาดกว่าเขามาก
ปีนั้นที่ไมค์สำเร็จการศึกษาชั้นมัธยมปลาย ในย่านคนผิวดำที่เขาอาศัยอยู่ เป็นนักเรียนที่มีผลการดีเยี่ยมเพียงคนเดียวในรุ่นราวคราวเดียวกันที่ถูกตอบรับเข้ามหาวิทยาลัยของรัฐบาล
ในย่านนั้น อัตราการก่ออาชญากรรม อัตราการหย่าร้างแทบจะสูงทะลุฟ้า วัยรุ่นที่ขนยังขึ้นไม่ครบทุกส่วนจำนวนมากมาย ก็เริ่มเรียนรู้ที่จะยิงปืนและเสพยา ทุกวันในย่านนั้นถ้าหากไม่เกิดเหตุดวลปืนกัน ทุกคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ก็คงจะนอนไม่หลับเพราะไม่คุ้นชิน
ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ไมค์สามารถได้รับการตอบรับเข้ามหาวิทยาลัย พอที่จะมองเห็นได้ว่าหัวสมองของเขาไม่ใช่ที่คนทั่วไปจะสามารถเทียบเคียงได้
เพียงแต่ หลังจากที่ไมค์ขึ้นมหาวิทยาลัย เนื่องด้วยครอบครัวยากจน ในมหาวิทยาลัยเขารู้สึกได้ถึงความแตกต่างที่ค่อนข้างมาก เขาได้พบเห็นความอู้ฟู่หรูหราของควรรวย แล้วก็ได้เห็นการไล่ตามคนรวยอย่างบ้าคลั่งของเพื่อนร่วมชั้นผู้หญิง แต่เขา กลับเป็นเพราะปัญหาด้านความจนกับสีผิว ถูกเพื่อนร่วมชั้นเรียนข้างกายห่างเหินกดขี่
นับตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา ไมค์ก็ได้เดินทางผิด เขาเริ่มลักขโมยทรัพย์สินของเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆในโรงเรียน โทรศัพท์มือถือ โน้ตบุ๊ค จักรยาน ของเพียงแค่เป็นสิ่งของที่สามารถแลกเป็นเงินได้ เขาจะไม่มีทางปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป
ดังนั้นตอนที่อยู่ชั้นปีที่สองของมหาวิทยาลัย เขาจึงถูกไล่ออกจากโรงเรียน
เขาที่เข้าตาจน เข้าร่วมกับแก๊งนั้นที่ตนเองได้รู้จักตอนที่ตนเองปลดหนี้ ก็คือเบริน์นิ่ง แองเจิ้ลดั้งเดิม
ทันทีที่แดเนียลเดินเข้ามา ก็กล่าวกับอันโตนิโออย่างนอบน้อม: “สวัสดีครับเถ้าแก่!”
ไมค์ก็กล่าวอย่างนอบน้อมเช่นกัน: “สวัสดีครับเถ้าแก่!”
อันโตนิโอมองทั้งสองคนแวบหนึ่งด้วยสายตาซับซ้อนแวบหนึ่ง เอ่ยปากกล่าว: “แดเนียล หลังจากนนี้พวกเราไปถึงซีเรีย นายอย่าโทษฉันเป็นขาด”
แดเนียลฟังด้วยความงุนงง ถามโดยไม่รู้ตัว: “เถ้าแก่ นี่คุณหมายความว่ายังไง? ใครจะไปซีเรีย? พวกเราจะไปซีเรียงั้นเหรอ?”
อันโตนิโอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เมื่อครู่นี้เย่เฉินพูดแผนการทั้งหมดของเขาออกมาอย่างค่อนข้างสงบ
คืนนี้ เขาก็จะหลอกใช้อันโตนิโอ ทยอยนัดหัวหน้าขององค์กรภายใต้บังคับบัญชาทั้งหมดรวมทั้งรองหัวหน้ามา หลังจากนั้นขังทุกคนเอาไว้ พรุ่งนี้เช้า หลังจากถึงว่านพั่วจวิน นำตัวพี่ใหญ่ของแก๊งเหล่านี้ทั้งหมดไป หลังจากให้รองหัวหน้าได้เห็นกับตาพี่ใหญ่ถูกว่านพั่วจวินของสำนักว่านหลงพาตัวไป ค่อยนำรองหัวหน้าเหล่านี้เลื่อนขั้นเป็นมือวางอันดับหนึ่ง ให้พวกเขาไปรับช่วงต่อแก๊งของพวกเขา

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...