ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5932
เย่เฉินใช้ไม้นี้ ภายในเวลาเพียงคืนเดียว ให้แก๊งทั่วทั้งนครนิวยอร์ก ทั้งหมดกลายเป็นหุ่นเชิด
รองหัวหน้าที่บังเอิญโชคดีได้อยู่ต่อไปเหล่านี้ หลังจากรองหัวหน้ากลับไปด้วยความตื่นตระหนก ครุ่นคิดถึงความยิ่งใหญ่ของสำนักว่านหลงที่เย่เฉินอยู่เบื้องหลัง ในภายภาคหน้าไม่กล้ามีจิตใจอกตัญญูใดใดขึ้นอีกอย่างแน่นอน จะต้องเชื่อฟังคำสั่งของเย่เฉินอย่างโดยดี
และกิจการที่ตระกูลซาโน่ดำเนินการมาอย่างยากลำบากเป็นเวลาหลายสิบปี หลังจากคืนนี้ จะถูกเย่เฉินตัดไฟแต่ต้นลม
อันโตนิโอได้ยอมรับชะตากรรมแล้ว ในเวลานี้ทำได้แค่เพียงกล่าวกับแดเนียลอย่างโศกเศร้า: “แดเนียล ไม่ใช่เพียงแค่พวกเรา ยังมีผู้รับผิดชอบของแก๊งอื่นอีก หลังจากที่พวกเขาทยอยกันมาแล้ว ทุกคนไปซีเรียด้วยกัน ออกเดินทางแต่เช้าตรู่ของวันพรุ่งนี้”
แดเนียลประหลาดใจมากกว่าเดิม ซักถามเขา: “เถ้าแก่ พวกเราเป็นแก๊ง ไม่ใช่ทหารรับจ้าง อย่างพวกเราไปที่ซีเรียทำอะไรได้? คงไม่ใช่ว่าแย่งอาณาเขตที่ซีเรียหรอกใช่ไหม? คนทางด้านนั้นโหดร้ายกว่าเราเยอะเลย พวกเรายังใช้แค่ปืนสั้นเก้ามม.แย่งชิงอาณาเขต พวกเขาทางด้านนั้นน่าจะแบกRPGวิ่งกันให้ทั่ว......”
อันโตนิโอกล่าวอย่างโศกเศร้า: “รายละเอียดให้คุณเย่มาพูดกับนายเถอะ”
“คุณเย่? คุณเย่ไหน?”
ทั้งสองคนฟังด้วยความงุนงง ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าอันโตนิโอพูดอะไรกันแน่
ในเวลานี้ มีผู้ชายใบหน้าแบบเอเชียตะวันออกคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังครัว เขามองคนทั้งสอง กล่าวเสียงเรียบ: “นับตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป หัวหน้าแก๊งที่อยู่ภายใต้ตระกูลซาโน่ทั้งหมดรวมทั้งพวกแกเบริน์นิ่ง แองเจิ้ลอยู่ในนั้นด้วย ทั้งหมดจะถูกส่งไปที่ซีเรีย ตำแหน่งพี่ใหญ่จะถูกส่งมอบให้รองหัวหน้าของแก๊งโดยอัตโนมัติ ในขณะเดียวกันพี่ใหญ่ที่เข้ารับตำแหน่งใหม่จะต้องนำกำไร75%ของแก๊งส่งมอบให้แก่แก๊งคนเชื้อสายจีนทุกเดือน ใครกล้าไม่เชื่อฟัง ก็จะส่งคนนั้นไปที่ซีเรียเช่นกัน จนกว่าจะเฟ้นหาพี่ใหญ่ที่เชื่อฟังคำสั่งได้!”
ทั้งสองคนเหมือนกับได้ฟังเรื่องตลกโปกฮา โดยเฉพาะแดเนียลยิ่งดูถูกเหยียดหยาม
ในมุมมองของเขา แก๊งคนเชื้อสายจีนได้กลายเป็นคนที่พ่ายแพ้ของเขาไปแล้ว กำลังจะถูกไล่ออกไปจากไชน่าทาวน์จนสิ้นซากแล้ว ให้ตนเองจ่ายส่วยให้แก่แก๊งคนเชื้อสายจีน อีกทั้งยังดึงกำไรไป75%อีก นี่เรียกได้ว่าเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
สองคนนี้ ก็คือเฉียงไจ่กับหนี่ต้าเหว่ยที่ซุ่มอยู่ด้านนอก
จากนั้น ทั้งสองคนก็มัดแดเนียลกับไมค์เอาไว้ แล้วนำตัวขึ้นไปที่ชั้นสอง
และในเวลานี้ วิล จอห์นสันทั้งห้าคน ได้ถูกมัดเอาไว้กลายเป็นบ๊ะจ่ายอยู่ที่ชั้นสองตั้งแต่แรกแล้ว
ยังไม่ทันรอให้แดเนียลเข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็ถูกเฉียงไจ่กับหนี่ต้าเหว่ยใช้เชือกป่านมัดเอาไว้อย่างแน่นหนา ในปากยังยัดผ้าขี้ริ้วที่ขาดรุ่งริ่งมีกลิ่นน้ำมันผืนหนึ่งเอาไว้อีกด้วย
เฉียงไจ่ถีบเขาไปที่ข้างกายของวิลกิ้น หยิบกาน้ำร้อนที่ใส่น้ำเต็มใบหนึ่งมา พลางกดปุ่มต้มน้ำ พลางกล่าวเสียงเย็นชา: “ฉันขอเตือนพวกแก ยังมีสมาชิกแก๊งอื่นที่ยังจะทยอยกันมาอีก พวกแกทุกคนห้ามส่งเสียงร้องใดใดออกมา ไม่อย่างนั้นละก็ หลังจากที่น้ำเดือด ฉันจะกรอกลงไปในปากมันคนนั้นทั้งหมด!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...