ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5933
อันโตนิโอแสดงตัวตนของราชาใต้ดินแห่งนครนิวยอร์กของเขาอย่างเต็มที่ หัวหน้าแก๊งทั้งหมดที่ถูกเขาเรียกตัวมา ทุกคนมาอย่างรีบเร่งด้วยความมีชีวิตชีวา มีความสุขเป็นอย่างยิ่ง
แต่ว่า ใครก็คาดไม่ถึง สิ่งที่รอพวกเขาอยู่ที่ไชน่าทาวน์ กลับเป็นการมัดตัวนอกเหนือจากนี้ยังผ้าขี้ริ้วเหม็นยัดปากเอาไว้ สุดท้ายถูกมัดรวมเอาไว้ด้วยกันกับพวกพี่น้องมือวางอันดับหนึ่ง รองหัวหน้าของหน่วยงาน คลุมหัวนั่งยองๆอยู่ที่มุมชั้นสองของร้านห่านย่าง
จากนั้นคนที่มาถึงยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ในใจของอันโตนิโอยิ่งลนลานมากขึ้น
ฉวยโอกาสช่องว่างตอนที่คนกลุ่มหนึ่งเพิ่งถึงชั้นสอง คนกลุ่มต่อไปยังมาไม่ถึง เขาอดไม่ได้ที่จะถามเย่เฉินอย่างน่าสงสาร: “คุณเย่…หัวหน้าแก๊งเหล่านี้ถูกผมหลอกไปที่ซีเรียแล้ว ถือว่าผมขายหัวหน้าแก๊งทั่วทั้งนครนิวยอร์กไปหมดแล้ว ต่อไปทุกคนไปที่ซีเรีย ถ้าหากพวกเขาร่วมมือกันทำร้ายผม ผมจะไม่ตายอยู่ที่นั่นเหรอครับ...”
เย่เฉินยิ้ม ถามเขา: “ถ้าอย่างนั้นนายคิดว่าควรจะทำอย่างไร?”
อันโตนิโอกลืนน้ำลาย กล่าวอย่างระมัดระวัง: “คุณว่าผมให้ความร่วมมือขนาดนี้แล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นก็ทิ้งผมเอาไว้ที่นครนิวยอร์ก รับใช้คุณกับเฉียงไจ่ท่านนั้นดีไหมครับ......”
เย่เฉินย้อนถาม: “อยู่ที่นครนิวยอร์กไม่กลัวว่าจะมีคนมาตามล้างแค้นแกเหรอ? แกหลอกหัวหน้าแก๊งพวกนี้ไปที่ซีเรียแล้ว แกเดาว่าครอบครัวของพวกมันจะมาตามเอาชีวิตแกไหม?”
อันโตนิโอกระตุกมุมปาก ถามอย่างลองหยั่งเชิง: “คุณเย่ ถ้าไม่อย่างนั้นคุณปล่อยผมกลับไปที่เกาะซิซิลีเถอะครับ......”
เย่เฉินตบบ่าของเขา กล่าวเสียงเรียบ: “เอาละอันโตนิโอ เลิกฝันได้ละ พวกนายซิซิลีคนดีกระจายอยู่ทั่วยุโรปและอเมริกา แต่ไม่มีใครไปซีเรียเพื่อสร้างธุรกิจ ไม่สู้นายเป็นตัวแทนประชาชนชาวซิซิลีไปดูสักครั้ง ก็ถือว่าเป็นการช่วงชิงเกียรติยศมาให้ประชาชนชาวซิซิลี”
และเย่เฉินก็ไม่ได้พูดเหลวไหลกับพวกเขา ผู้ที่มาถูกมัดและโยนไว้ชั้นบน ให้เฉียงไจ่คอยจับตามอง ใครกล้าขยับ ใครกล้าดิ้นรน ใครกล้าส่งเสียงที่ไม่ควรส่งเสียง จะถูกน้ำร้อนทั้งการาดลงไปที่เป้ากางเกงทันที
น้ำร้อนราดบนเป้ากางเกงฟังดูเหมือนป่าเถื่อน แต่เมื่อเทียบกับวิธีการของพวกหัวหน้าแก๊งเหล่านี้ ยังห่างชั้นอีกไกล
แต่ว่า วิธีการแบบนี้กลับมีประสิทธิภาพ น้ำร้อนกาหนึ่งวางอยู่ข้างหน้า หัวหน้าแก๊งที่ฆ่าคนนับสิบอย่างเลือดเย็นไม่มีสักคนกล้าขัดขืน
ถึงตอนฟ้าสาง ว่านพั่วจวินพาทหารสำนักว่านหลงนับสิบ นั่งเครื่องบินคองคอร์ดไปที่นครนิวยอร์ก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...