ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5933

อันโตนิโอแสดงตัวตนของราชาใต้ดินแห่งนครนิวยอร์กของเขาอย่างเต็มที่ หัวหน้าแก๊งทั้งหมดที่ถูกเขาเรียกตัวมา ทุกคนมาอย่างรีบเร่งด้วยความมีชีวิตชีวา มีความสุขเป็นอย่างยิ่ง

แต่ว่า ใครก็คาดไม่ถึง สิ่งที่รอพวกเขาอยู่ที่ไชน่าทาวน์ กลับเป็นการมัดตัวนอกเหนือจากนี้ยังผ้าขี้ริ้วเหม็นยัดปากเอาไว้ สุดท้ายถูกมัดรวมเอาไว้ด้วยกันกับพวกพี่น้องมือวางอันดับหนึ่ง รองหัวหน้าของหน่วยงาน คลุมหัวนั่งยองๆอยู่ที่มุมชั้นสองของร้านห่านย่าง

จากนั้นคนที่มาถึงยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ในใจของอันโตนิโอยิ่งลนลานมากขึ้น

ฉวยโอกาสช่องว่างตอนที่คนกลุ่มหนึ่งเพิ่งถึงชั้นสอง คนกลุ่มต่อไปยังมาไม่ถึง เขาอดไม่ได้ที่จะถามเย่เฉินอย่างน่าสงสาร: “คุณเย่…หัวหน้าแก๊งเหล่านี้ถูกผมหลอกไปที่ซีเรียแล้ว ถือว่าผมขายหัวหน้าแก๊งทั่วทั้งนครนิวยอร์กไปหมดแล้ว ต่อไปทุกคนไปที่ซีเรีย ถ้าหากพวกเขาร่วมมือกันทำร้ายผม ผมจะไม่ตายอยู่ที่นั่นเหรอครับ...”

เย่เฉินยิ้ม ถามเขา: “ถ้าอย่างนั้นนายคิดว่าควรจะทำอย่างไร?”

อันโตนิโอกลืนน้ำลาย กล่าวอย่างระมัดระวัง: “คุณว่าผมให้ความร่วมมือขนาดนี้แล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นก็ทิ้งผมเอาไว้ที่นครนิวยอร์ก รับใช้คุณกับเฉียงไจ่ท่านนั้นดีไหมครับ......”

เย่เฉินย้อนถาม: “อยู่ที่นครนิวยอร์กไม่กลัวว่าจะมีคนมาตามล้างแค้นแกเหรอ? แกหลอกหัวหน้าแก๊งพวกนี้ไปที่ซีเรียแล้ว แกเดาว่าครอบครัวของพวกมันจะมาตามเอาชีวิตแกไหม?”

อันโตนิโอกระตุกมุมปาก ถามอย่างลองหยั่งเชิง: “คุณเย่ ถ้าไม่อย่างนั้นคุณปล่อยผมกลับไปที่เกาะซิซิลีเถอะครับ......”

เย่เฉินตบบ่าของเขา กล่าวเสียงเรียบ: “เอาละอันโตนิโอ เลิกฝันได้ละ พวกนายซิซิลีคนดีกระจายอยู่ทั่วยุโรปและอเมริกา แต่ไม่มีใครไปซีเรียเพื่อสร้างธุรกิจ ไม่สู้นายเป็นตัวแทนประชาชนชาวซิซิลีไปดูสักครั้ง ก็ถือว่าเป็นการช่วงชิงเกียรติยศมาให้ประชาชนชาวซิซิลี”