ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5934
ว่านพั่วจวินก็ไม่รู้ว่าเย่เฉินให้ตนมาที่นครนิวยอร์กเพราะเรื่องอะไร ดังนั้นทันทีที่ลงจากเครื่องบินก็ไม่โอ้เอ้แม้แต่วินาทีเดียว มุ่งหน้าตรงมาที่ไชน่าทาวน์
หลังจากรอให้ว่านพั่วจวิน ตอนที่เห็นเย่เฉินอยู่ที่ชั้นหนึ่ง ก็รีบกล่าวอย่างนอบน้อมทันที: “คุณเย่ คุณรีบให้กระผมมาที่นี่ มีเรื่องอะไรสั่งเหรอครับ?”
เย่เฉินชี้ไปที่อันโตนิโอที่อยู่ข้างๆ เอ่ยปากกล่าว: “คนนี้คือหัวหน้าของมาเฟียแห่งนครนิวยอร์ก พวกนายรู้จักไว้กัน ด้านบนมีบุคคลมีหน้ามีตาในแก๊งของนครนิวยอร์กจำนวนไม่น้อย อีกเดียวนายก็ไปทักทายทีละคนแล้วกัน คนพวกนี้เลวเข้ากระดูกดำ ฉันคนเดียวจัดการพวกมันได้ พวกมันกลับไม่ยอม จะต้องให้คนที่มีชื่อเสียง มีภูมิหลัง มีทีมแบบนายมาถึงจะปราบพวกมันได้อยู่หมัดจริงๆ รอหลังจากฟ้าสว่าง นายพามันกับพวกพี่น้องของมันโดยสารเรือออกจากสหรัฐอเมริกา หลังจากนั้นเปลี่ยนเครื่องไปที่ซีเรีย ส่งมอบให้แก่ฮามิดโดยตรง”
ว่านพั่วจวินรีบพยักหน้ากล่าว: “ได้ครับคุณเย่ คุณยังมีอะไรที่อยากจะสั่งกระผม หรือว่าจะให้กระผมบอกอะไรกับจอมพลคามมิตไหม?”
เย่เฉินมองอันโตนิโอแวบหนึ่ง กล่าว: “คนนี้คืออันโตนิโอ เป็นคนดีของซิซิลี แต่ว่าขาขาดไปข้างหนึ่ง บอกฮามิด การรักษาของซีเรียมีข้อจำกัด ไม่ต้องให้เขาเป็นห่วงในการรักษาเขา หาช่างไม้ ทำไม้เท้าให้เขาก็พอ ฮามิดทางด้านนั้นสร้างป้อมปราการอยู่ตลอด จะต้องขาดแคลนแรงงานแน่นอน ขาขาดข้างหนึ่งก็ไม่เสียเวลาเขาทำงานแน่นอน”
อันโตนิโอได้ยินคำพูดประโยคนี้ แทบจะอยากจะตายลงเสียตรงนี้ เขาที่ต่อสู้มาสุดทั้งชีวิต ทำยังไงก็คิดไม่ถึง ตอนนี้ตนเองจะตกอยู่ในสภาพเช่นนี้
ในเวลานี้ เย่เฉินให้เฉียงไจ่ขึ้นไปชั้นบน นำตัวโอมาน ราโมวิชลงมาเช่นกัน
โอมาน ราโมวิชเป็นคนที่มีประสบการณ์มาก่อน วินาทีที่เห็นว่านพั่วจวิน ก็จำเขาได้ทันที
ในเวลานี้ ภายในใจของโอมาน ราโมวิชย่อมตื่นตระหนกเป็นอย่างยิ่ง
คิดไม่ถึงว่า เย่เฉินสามารถเรียกตัวว่านพั่วจวินมาได้ ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ผ่านไปเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง ว่านพั่วจวินก็มาปรากฏตัวที่นครนิวยอร์กภายในเวลาอันสั้น เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อจริงๆ
สำหรับว่านพั่วจวิน ภายในใจของเขาก็หวาดกลัวเช่นกัน
ตอนนั้นที่ภูเขาเย่หลิงซาน ตนเองทำตัวอวดดี ถึงขนาดจะเอากระดูกของพ่อและแม่ของเย่เฉินมาบดขยี้ให้ละเอียด ถ้าหากว่าไม่ใช่เพราะเย่เฉินเป็นคนใจกว้าง ไม่เอาเรื่อง เกรงว่าพ่อแม่ที่ตายไปแล้วของตนก็จะต้องพลอยเดือดร้อนเพราะตนไปด้วย
ยิ่งไปกว่านั้น วันนั้นตนตัดเส้นลมปราณออกเอง ถ้าหากไม่ใช่เพราะเย่เฉินยื่นมือเข้าช่วย ตอนนี้ตนยังคงเป็นคนพิการคนหนึ่ง จะสามารถฝ่าทะลวงติดต่อกัน จนกลายเป็นยอดฝีมือของแดนมืดได้อย่างไร
ดังนั้น ทุกครั้งที่นึกถึงตอนนั้น ว่านพั่วจวินจะรู้สึกละอายภายในใจ
ที่สำคัญคือเย่เฉินทำตัวติดดินมากเกินไป เห็นชัดๆว่าเป็นสำนักว่านหลงสวามิภักดิ์ต่อเขา เขาพยายามประกาศกับภายนอกว่าตระกูลเย่ใช้ทรัพย์สินทั้งหมดขอร้องสำนักว่านหลงให้ไม่เอาเรื่อง ดังนั้นในใจของว่านพั่วจวินก็ยิ่งเลี่ยงไม่ได้ที่จะหวาดกลัว เขาอยากจะบอกกับทั้งโลก ว่าตนเองแพ้แล้ว แต่เย่เฉินพยายามจะบอกทั้งโลก ว่าคนที่ชนะคือเขา
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...