ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5936
โอมาน ราโมวิชเองก็รู้ว่า เย่เฉินสามารถไว้ชีวิตตนได้ครั้งหนึ่งก็นับว่าเป็นการใช้ความดีตอบแทนความแค้น สถานการณ์แบบนี้ ตัวเลือกที่ดีที่สุดของตนคือไม่โลภมาก อย่าพยายามคิดที่จะขอร้องความเมตตาอีก ไม่อย่างนั้นถ้าหากเย่เฉินเปลี่ยนความคิด เป็นไปได้สูงที่ตนจะได้รับoffer(ข้อเสนอ)ที่แย่กว่านี้
ภายใต้ความจำใจ เขาจึงทำได้แค่เพียงกล่าวกับเย่เฉิน: “คุณเย่วางใจ ถึงซีเรียแล้ว ผมจะต้องพยายามร่วมมือกับจอมพลคามมิตเป็นอย่างดี พยายามใช้กำลังอันน้อยนิด......”
เย่เฉินพยักหน้าชมเชย กล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “ไม่เลวไม่เลว คุณโอมาน ราโมวิชหากพูดตามภาษาของชาวหัวเซี่ยก็คือเข้ารูปเข้ารอย สังคมนี้ คนที่เข้ารูปเข้ารอยอย่างแท้จริงมีไม่มากแล้ว”
พูดจบ เขามองเวลา กล่าวกับว่านพั่วจวิน: “พั่วจวิน ฟ้าสว่างแล้ว คนก็ทยอยมาถึงกันพอประมาณแล้ว ติดต่อเรือให้เรียบร้อย จากนั้นขึ้นไปฉีดยายากระตุ้นสักโดสให้พวกที่อยู่ชั้นบน นายก็สามารถพาพวกเขาเดินทางออกจากสหรัฐอเมริกาได้แล้ว”
ว่านพั่วจวินพยักหน้าอย่างนอบน้อม ถามเย่เฉิน: “คุณเย่ รายละเอียดวิธีการฉีดยากระตุ้นเป็นยังไง คุณพอมีคำชี้แนะคร่าวๆไหมครับ?”
เย่เฉินยื่นนิ้วมือหนึ่งออกไป กล่าวอย่างจริงจัง: “ผมมีข้อเรียกร้องข้อเดียว ทำให้พวกมันตกใจ ให้พวกมันที่ไม่ว่าจะถูกนายพาตัวไป หรือให้อยู่ที่นี่ ให้ตื่นกลัวตลอดทั้งวัน ตั้งแต่หลังจากที่เริ่มเห็นหน้านาย ”
ว่านพั่วจวินเข้าใจโดยไม่ต้องพูด รีบกล่าว: “คุณเย่วางใจ กระผมจะจัดการให้เรียบร้อย!”
จากนั้น เย่เฉินให้อันโตนิโอจับราวบันไดขึ้นไปเอง กระโดดอยู่ด้านหน้าขึ้นไปถึงที่ชั้นสองก่อน
แต่เขากับว่านพั่วจวิน เดินตามอยู่ด้านหลังอย่างไม่รีบไม่ร้อน
สมาชิกแก๊งเหล่านั้นที่ชั้นบนในเวลานี้ ภายในใจเต็มไปด้วยความเคียดแค้นต่ออันโตนิโอ
การเผชิญกับสายตาที่โกรธแค้นและสงสัยของคนพวกนี้ ในใจของอันโตนิโอก็ค่อนข้างเป็นกังวล คนที่ตรงนี้ครึ่งหนึ่งจะต้องไปที่ซีเรียกับตนเอง ต่อไปทุกคนจะต้องเจอกันบ่อยๆ อีกทั้งตนก็ไม่ได้มีการคุ้มครองแล้ว ยังขาขาดอีกข้างหนึ่ง ถ้าหากถูกพวกเขาร่วมมือกันรังแก เกรงว่าจะต้องขอความช่วยเหลือไม่ได้อย่างแน่นอน
คนพวกนี้ใช้สายตาโกรธแค้นมองอันโตนิโอ กระโดดแล้วกระโดดอีก หลังจากกระโดดอยู่ค่อนวัน หัวถึงค่อยๆกระโดดออกมาจากช่องของบันไดตรงนั้น
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะสงสัย ไม่เข้าใจว่านี่เขากำลังจะทำอะไรกันแน่
แต่ตอนที่อันโตนิโอออกแรงกระโดดเอาอีกครึ่งตัวที่เหลือออกมาได้ในที่สุด ทุกคนถึงได้เข้าใจ ที่แท้ขาของเขาขาดไปข้างหนึ่ง
สิ่งที่ประหลาดใจยิ่งกว่าก็คือ เขาไม่เพียงขาขาดเท่านั้น อีกทั้งยังไม่ได้จัดการให้เรียบร้อยเท่าไหร่อีกด้วย ตรงที่เป็นแผลยังเป็นสีแดงอยู่ มองดูไปน่าตกใจ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...