ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5936

โอมาน ราโมวิชเองก็รู้ว่า เย่เฉินสามารถไว้ชีวิตตนได้ครั้งหนึ่งก็นับว่าเป็นการใช้ความดีตอบแทนความแค้น สถานการณ์แบบนี้ ตัวเลือกที่ดีที่สุดของตนคือไม่โลภมาก อย่าพยายามคิดที่จะขอร้องความเมตตาอีก ไม่อย่างนั้นถ้าหากเย่เฉินเปลี่ยนความคิด เป็นไปได้สูงที่ตนจะได้รับoffer(ข้อเสนอ)ที่แย่กว่านี้

ภายใต้ความจำใจ เขาจึงทำได้แค่เพียงกล่าวกับเย่เฉิน: “คุณเย่วางใจ ถึงซีเรียแล้ว ผมจะต้องพยายามร่วมมือกับจอมพลคามมิตเป็นอย่างดี พยายามใช้กำลังอันน้อยนิด......”

เย่เฉินพยักหน้าชมเชย กล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “ไม่เลวไม่เลว คุณโอมาน ราโมวิชหากพูดตามภาษาของชาวหัวเซี่ยก็คือเข้ารูปเข้ารอย สังคมนี้ คนที่เข้ารูปเข้ารอยอย่างแท้จริงมีไม่มากแล้ว”

พูดจบ เขามองเวลา กล่าวกับว่านพั่วจวิน: “พั่วจวิน ฟ้าสว่างแล้ว คนก็ทยอยมาถึงกันพอประมาณแล้ว ติดต่อเรือให้เรียบร้อย จากนั้นขึ้นไปฉีดยายากระตุ้นสักโดสให้พวกที่อยู่ชั้นบน นายก็สามารถพาพวกเขาเดินทางออกจากสหรัฐอเมริกาได้แล้ว”

ว่านพั่วจวินพยักหน้าอย่างนอบน้อม ถามเย่เฉิน: “คุณเย่ รายละเอียดวิธีการฉีดยากระตุ้นเป็นยังไง คุณพอมีคำชี้แนะคร่าวๆไหมครับ?”

เย่เฉินยื่นนิ้วมือหนึ่งออกไป กล่าวอย่างจริงจัง: “ผมมีข้อเรียกร้องข้อเดียว ทำให้พวกมันตกใจ ให้พวกมันที่ไม่ว่าจะถูกนายพาตัวไป หรือให้อยู่ที่นี่ ให้ตื่นกลัวตลอดทั้งวัน ตั้งแต่หลังจากที่เริ่มเห็นหน้านาย ”

ว่านพั่วจวินเข้าใจโดยไม่ต้องพูด รีบกล่าว: “คุณเย่วางใจ กระผมจะจัดการให้เรียบร้อย!”

จากนั้น เย่เฉินให้อันโตนิโอจับราวบันไดขึ้นไปเอง กระโดดอยู่ด้านหน้าขึ้นไปถึงที่ชั้นสองก่อน

แต่เขากับว่านพั่วจวิน เดินตามอยู่ด้านหลังอย่างไม่รีบไม่ร้อน

สมาชิกแก๊งเหล่านั้นที่ชั้นบนในเวลานี้ ภายในใจเต็มไปด้วยความเคียดแค้นต่ออันโตนิโอ