ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5937
อันโตนิโอในเวลานี้ไม่เหลืออำนาจและท่าทางความเป็นหัวหน้ามาเฟียอีกแล้ว
เพื่อที่จะพยายามลดความเคียดแค้นของคนพวกนี้ที่มีต่อตนเองให้เบาลง หลังจากที่เขาออกแรงกระโดดขึ้นชั้นสอง เรื่องแรกที่ทำก็คือรีบถอดหมวกที่ตนสวมออก
ขาข้างนี้ยังไม่เท่าไหร่ สิ่งที่ทำให้คนอื่นๆตกใจจนพูดไม่ออกก็คือ เป็นเพราะพวกเขาเห็นว่าหูทั้งสองข้างของอันโตนิโอไม่มีแล้ว เหลือเอาไว้เพียงแค่รอยแผลที่ยังมีเลือดอาบเท่านั้น
มาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าอันโตนิโอจะต้องได้รับการทรมานอย่างไม่ใช่คน ดังนั้นภายในใจของทุกคนจึงเข้าใจ อันที่จริงวันนี้คนที่หลอกตนมาที่นี่แล้วจับตัวเอาไว้ คือคนอื่น
ในตอนนี้เอง เย่เฉินกับว่านพั่วจวินสาวเท้าเดินขึ้นบันไดหน้าคนหลังคน
คนเหล่านี้เคยเจอกับเย่เฉินที่ชั้นหนึ่งก่อนหน้านี้แล้ว แต่ไม่มีใครรู้ ว่าเย่เฉินจะทำอะไรกันแน่
และหลังจากที่เย่เฉินเดินขึ้นมามองทุกคนไปรอบๆ ประโยคแรกที่พูดออกมาก็คือ: “วันนี้ที่เชิญทุกคนมา อยากจะคุยถึงปัญหาการแบ่งเขตอำนาจรวมทั้งการแบ่งสันกำไรของแก๊งในนครนิวยอร์ก เนื่องจากคนที่มาค่อนข้างมาก ดังนั้นฉันจะไม่ให้โอกาสทุกคนได้แสดงความคิดเห็นทีละคน พวกเรามาเข้าสู่ประเด็นหลักเลยดีกว่า นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แก๊งของพวกนายทุกคนจะต้องรายงานการทำงานให้แก๊งคนเชื้อสายจีน นอกจากนี้ รายรับสุทธิทั้งหมด75%ของพวกนายจะต้องส่งมอบให้ถึงมือของแก๊งคนเชื้อสายจีนทุกอาทิตย์”
ทันทีที่เย่เฉินพูดประโยคนี้ออกไป ทุกคนตรงนั้นต่างพากันเบิกตาโต ถึงแม้ว่าในปากของทุกคนจะมีผ้าขี้ริ้วเหม็นยัดเอาไว้ แต่มองออกว่า สีหน้าของพวกเขาในเวลานี้เต็มไปด้วยความเคียดแค้น
ช่วงระยะนี้อันโตนิโอกำลังให้เบิร์นนิ่งโรสแย่งอาณาเขตไชน่าทาวน์ของแก๊งคนเชื้อสายจีน เรื่องนี้แก๊งอื่นค่อนข้างเข้าใจชัดเจนดี อีกทั้งในมุมมองของพวกเขา แก๊งคนเชื้อสายจีนแทบจะไม่มีความสามารถในการต่อต้านใดๆ
ต่อให้วันนี้เย่เฉินฆ่าอันโตนิโอทิ้งต่อหน้าพวกเขา พวกเขาก็ไม่มีทางสวามิภักดิ์ต่อเย่เฉินด้วยใจจริง อย่างมากสุดก็แค่ยอมโอนอ่อนแค่เปลือกนอกเท่านั้น เรื่องแรกที่จะทำหลังจากมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ ก็คือพาพี่น้อง พาสหายกลับมาฆ่า นำเย่เฉินสับเป็นหมื่นๆชิ้น
อีกทั้งเย่เฉินเองก็พูดแล้ว ต่อไปให้พวกเขาสวามิภักดิ์ต่อแก๊งคนเชื้อสายจีน จ่ายค่าคุ้มครองให้แก๊งคนเชื้อสายจีน ซึ่งนั่นก็หมายความว่าพวกเขาสามารถออกจากที่นี่แบบมีชีวิตอยู่ได้
ในเมื่อเป็นแบบนี้ ยังมีอะไรที่ต้องกลัวอีก? รอมีโอกาสกลับมาฆ่าก็พอแล้ว
ดังนั้น การเผชิญหน้ากับเงื่อนไขที่เย่เฉินเสนอ พวกเขาแต่ละคนเยาะเย้ยภายในใจ ประกอบกับปากที่โดนอุดอยู่ ดังนั้นทุกคนจึงแกล้งโง่ไปเสียเลย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...