ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5937

อันโตนิโอในเวลานี้ไม่เหลืออำนาจและท่าทางความเป็นหัวหน้ามาเฟียอีกแล้ว

เพื่อที่จะพยายามลดความเคียดแค้นของคนพวกนี้ที่มีต่อตนเองให้เบาลง หลังจากที่เขาออกแรงกระโดดขึ้นชั้นสอง เรื่องแรกที่ทำก็คือรีบถอดหมวกที่ตนสวมออก

ขาข้างนี้ยังไม่เท่าไหร่ สิ่งที่ทำให้คนอื่นๆตกใจจนพูดไม่ออกก็คือ เป็นเพราะพวกเขาเห็นว่าหูทั้งสองข้างของอันโตนิโอไม่มีแล้ว เหลือเอาไว้เพียงแค่รอยแผลที่ยังมีเลือดอาบเท่านั้น

มาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าอันโตนิโอจะต้องได้รับการทรมานอย่างไม่ใช่คน ดังนั้นภายในใจของทุกคนจึงเข้าใจ อันที่จริงวันนี้คนที่หลอกตนมาที่นี่แล้วจับตัวเอาไว้ คือคนอื่น

ในตอนนี้เอง เย่เฉินกับว่านพั่วจวินสาวเท้าเดินขึ้นบันไดหน้าคนหลังคน

คนเหล่านี้เคยเจอกับเย่เฉินที่ชั้นหนึ่งก่อนหน้านี้แล้ว แต่ไม่มีใครรู้ ว่าเย่เฉินจะทำอะไรกันแน่

และหลังจากที่เย่เฉินเดินขึ้นมามองทุกคนไปรอบๆ ประโยคแรกที่พูดออกมาก็คือ: “วันนี้ที่เชิญทุกคนมา อยากจะคุยถึงปัญหาการแบ่งเขตอำนาจรวมทั้งการแบ่งสันกำไรของแก๊งในนครนิวยอร์ก เนื่องจากคนที่มาค่อนข้างมาก ดังนั้นฉันจะไม่ให้โอกาสทุกคนได้แสดงความคิดเห็นทีละคน พวกเรามาเข้าสู่ประเด็นหลักเลยดีกว่า นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แก๊งของพวกนายทุกคนจะต้องรายงานการทำงานให้แก๊งคนเชื้อสายจีน นอกจากนี้ รายรับสุทธิทั้งหมด75%ของพวกนายจะต้องส่งมอบให้ถึงมือของแก๊งคนเชื้อสายจีนทุกอาทิตย์”

ทันทีที่เย่เฉินพูดประโยคนี้ออกไป ทุกคนตรงนั้นต่างพากันเบิกตาโต ถึงแม้ว่าในปากของทุกคนจะมีผ้าขี้ริ้วเหม็นยัดเอาไว้ แต่มองออกว่า สีหน้าของพวกเขาในเวลานี้เต็มไปด้วยความเคียดแค้น

ช่วงระยะนี้อันโตนิโอกำลังให้เบิร์นนิ่งโรสแย่งอาณาเขตไชน่าทาวน์ของแก๊งคนเชื้อสายจีน เรื่องนี้แก๊งอื่นค่อนข้างเข้าใจชัดเจนดี อีกทั้งในมุมมองของพวกเขา แก๊งคนเชื้อสายจีนแทบจะไม่มีความสามารถในการต่อต้านใดๆ