ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5938
แต่ว่าเย่เฉินเองก็ไม่ต้องการคำตอบของพวกเขา เพียงแค่กล่าวต่อไปโดยสนใจแต่ตนเอง: “อีกอย่าง พวกนายฟังฉันให้ดี นับตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปพวกนายทุกแก๊งจะต้องมีนักบัญชีโดยเฉพาะ ทำบันทึกรายรับและรายจ่ายทั้งหมดของแก๊งอย่างละเอียด แล้วก็ทำรายงานไปยังแก๊งคนเชื้อสายจีนทุกสัปดาห์ ยอมรับการตรวจสอบบัญชีของแก๊งคนเชื้อสายจีน บัญชีของใครมีปัญหา ครั้งแรกตัดมือซ้าย ครั้งที่สองตัดมือขวา ครั้งที่สามตัดหัวคนนั้น”
คำพูดโหเหี้ยมนี้ของเย่เฉิน พวกเขายิ่งไม่เอามาใส่ใจ
ถึงแม้ว่าตอนนี้พวกเขายังไม่สามารถพูดคุยได้ แต่ภายในใจของทุกคนต่างก็มีเป้าหมายอยู่ภายในใจของตนเอง ทุกคนคิดว่า อำนาจของแก๊งคนเชื้อสายจีนน้อยนิดเพียงนี้ สมาชิกก็ไม่ได้ถือว่าเยอะ ปะทะกันด้วยกำลังอาวุธจริงๆละก็ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแก๊งที่มีมากมายขนาดนี้เลยสักนิด ไม่มีข้อได้เปรียบที่จะบีบพวกเขาได้โดยสิ้นเชิง
เวลานี้ เย่เฉินกล่าวต่อไป: “พวกนายน่าจะสังเกตเห็นแล้ว หัวหน้าแก๊งทั้งหมดที่อยู่ที่นี่ต่างก็พารองหัวหน้าของตนมาด้วย ดังนั้นคนที่ตรงไปตรงมาไม่พูดอ้อมค้อม ที่นี่วันนี้ฉันจะพูดสิ่งที่ฉันเตรียมการต่อไป อันดับแรกอีกไม่กี่สิบนาทีต่อไป ลูกพี่ที่ดำรงตำแหน่งของทุกแก๊งจะต้องโดยสารเรือออกจากนครนิวยอร์กมุ่งหน้าสู่ซีเรีย ตำแหน่งลูกพี่แก๊งก็จะมีรองหัวหน้ามารับช่วงต่อ แต่ว่าถ้าหากรองหัวหน้าปฏิเสธที่จะปฏิบัติตามหน้าที่ ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้จะมีคุณว่านที่อยู่ข้างๆผมมารับผิดชอบจัดการ”
พูดจบ เย่เฉินมองไปทางว่านพั่วจวิน กล่าวเสียงเรียบ: “พั่วจวิน นายมาบอกกับทุกท่านหน่อย”
ว่านพั่วจวินพยักหน้า จากนั้นก้าวออกมาด้านหน้าหนึ่งก้าว ก้าวมายืนด้านหน้าของทุกคนด้วยท่าทางของทหาร กล่าวด้วยใบหน้าด้วยที่เคร่งขรึม: “ขอแนะนำตัวเองสักหน่อย ผมคือว่านพั่วจวินประมุขของสำนักว่านหลง”
ทันทีที่คำพูดนี้ออก ทุกคนตรงนั้นต่างก็รู้สึกว่า กระหม่อมของตนเองราวกับถูกคนเปิดออก จากนั้นใช้ลมเย็นของแอร์เป่าลงไปข้างใน
ดังนั้น ตอนที่พวกเขาได้ยินว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าใช้ตัวตนของว่านพั่วจวินมาแสดงตัว พวกเขาถามตัวเองภายในใจข้อหนึ่ง คนคนนี้คือว่านพั่วจวินที่ราวกับเทพคนนั้นจริงๆงั้นเหรอ?
ในเวลานี้ ว่านพั่วจวินกระแอมๆ กล่าวต่อไป: “ที่เมื่อคุณแย่พูดเมื่อสักครู่นี้ พวกนายน่าจะได้ยินแล้ว ฉันจะอธิบายรายละเอียดผลที่ตามมาหากไม่เชื่อฟังคุณเย่ คนที่ไปซีเรีย กล้าไม่เชื่อฟังคุณเย่ สถานการณ์เลวร้ายจะต้องโทษตายทันที สถานการณ์ไม่ร้ายแรง ตัดมือทั้งสองข้างก่อน จากนั้นตัดขาทั้งสองข้าง ถ้าหากตัดแขนขาทั้งสี่ข้างแล้วยังไม่พอ ก็ให้คนในครอบครัวที่ใกล้ชิดรับผิดชอบ ลำดับการดำเนินการอ้างอิงตามลำดับทายาทของกฎหมายแห่งสหรัฐอเมริกา”
พูดไป ว่านพั่วจวินกล่าวอีกว่า: “นอกจากนี้แล้ว แก๊งควบคุมที่เหลืออยู่ในนครนิวยอร์กเหล่านั้น ทันทีที่ขัดคำสั่งคุณเย่ ฉันว่านพั่วจวินขอสาบานต่อสวรรค์ จะให้ทหารของสำนักว่านหลงทำลายพวกเขาไม่ให้เหลือซาก! หลังจากนั้นคนในครอบครัวของพวกเขาที่มีชีวิตรอดหนีออกไปได้แม้ว่าจะเป็นสุนัขตัวหนึ่ง ฉันว่านพั่วจวินก็จะฆ่าตัวตายเพื่อเป็นการไถ่โทษต่อคุณเย่!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...