ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5940

ทันใดนั้นท็อดด์ กิลเบิร์ตก็หวาดกลัวขึ้นมาอย่างสุดขีด เขาหลุดปากกล่าว: “นี่......นี่ก็ไม่ยุติธรรมเกินไปหน่อย......”

“ความยุติธรรม”คำนี้เขายังไม่ได้พูดออกจากปาก ตนก็กลืนกลับเข้าไปแล้ว

เขารู้ว่า ถ้าหากในเวลานี้ตนเองยังอ้าปากพูดว่านี่ไม่ยุติธรรมอีก อันที่จริงก็มีความไม่ยุติธรรมเกินไปหน่อย......

ดังนั้นเขาทำได้เพียงกล่าวอย่างโมโห: “คุณ ถ้าหากความยุติธรรมที่คุณพูดถึงเป็นแบบนี้ละก็ ถ้าอย่างนั้นผมขอยอมแพ้......”

เย่เฉินย้อนถาม: “ทำไม? นายไม่ใช่ว่าอยากได้ความยุติธรรมหรอกงั้นเหรอ? ถ้าหากนายอยากได้ความยุติธรรมจากชั้น ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะทวงคืนความยุติธรรมจากนายแทนผู้ที่ถูกนายปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรมพวกนั้น ทำไมนายถึงได้ยอมแพ้ซะแล้วละ?”

พูดจบ เย่เฉินกล่าวกับว่านพั่วจวินอีก: “อ้อใช่แล้วพั่วจวิน ถ้าหากนายสืบได้ว่าคนคนนี้ปฏิบัติต่อศัตรูรวมทั้งคู่ต่อสู้ เคยทำร้ายคนในครอบครัวที่เป็นผู้บริสุทธิ์ของอีกฝ่าย ถ้าอย่างนั้นก็ปฏิบัติกับเขาแบบหนามยอกเอาหนามบ่ง เขาฆ่าภรรยาของชาวบ้าน พวกเราก็ฆ่าภรรยาของเขา เขาฆ่าลูกของชาวบ้าน พวกเราก็ฆ่าลูกของเขาเช่นกัน ถึงอย่างไรนี่ก็คือความต้องการของเขา พวกเราก็ต้องให้ความสำคัญกับความยุติธรรม”

ว่านพั่วจวินรีบกล่าว: “คุณเย่วางใจ กระผมจะต้องสืบอย่างละเอียดยิบแน่นอน!”

ท็อดด์ กิลเบิร์ตได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าโกรธแค้น กล้ามเนื้อบริเวณใบหน้ากับแขนขาทั้งสี่กระตุกอย่างรุนแรงอย่างเห็นได้ชัด

ท่ามกลางกลุ่ม"เพนกวินจักรพรรดิ"ที่รวมตัวกันเพื่อรับความอบอุ่น มีคนหนึ่งหลุดปากกล่าว: “คุณ ไอ้ลูกหมานี้เมื่อหลายปีก่อนหน้านี้เพื่อแย่งสินค้าของเพื่อนผมคนหนึ่ง จับตัวลูกชายของเขา เพื่อผมคนนั้นเอาสินค้าให้สารเลวนี่ แต่ไอ้สารเลวนี่กลับฆ่าเพื่อนผมและลูกชายของเขาตายหมด! คนที่อยู่ในเหตุการณ์หลายคนต่างก็รู้เรื่องนี้!”

เย่เฉินพยักหน้า กล่าวอย่างชมเชย: “นายทำได้เยี่ยมมาก นายเป็นหัวหน้าแก๊งหรือว่ารองหัวหน้า?”

คนนั้นรีบกล่าว: “ผมเป็นรองหัวหน้า.......”

เย่เฉินกล่าวกับเฉียงไจ่ที่อยู่ข้างกาย: “เฉียงไจ่จำเอาไว้ หลังจากสืบหลักฐานเรื่องนี้แล้ว 75%นั้นของแก๊งพวกเขา นายตัดให้เป็นเลขกลมๆ เก็บเขา70%ก็พอ”