ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5941

น้ำเสียงของเย่เฉินหนักแน่นและเย็นชา ในระหว่างพูดเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก ทำให้ทุกคนตรงนั้นสัมผัสได้ถึงหนังศีรษะชา ยิ่งทำให้ท็อดด์ กิลเบิร์ตกลัวจนสุดขีด

แน่นอนว่าท็อดด์ กิลเบิร์ตไม่อยากตาย แล้วก็ไม่อยากให้คนในครอบครัวของตนถูกคนฆ่าตายเหมือนกับที่ตนเคยฆ่าคนในครอบครัวของคนอื่นแบบนั้น ทันใดนั้น เขารู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง ที่ถามหาสิ่งที่เรียกว่าความยุติธรรมกับเย่เฉิน กลายเป็นเรื่องที่ทำให้เขาเสียใจที่สุดแล้วก็โง่เขลาที่สุด ที่เคยทำมาตลอดชีวิตนี้

เขาน้ำตาอาบแก้ม คุกเข่ามือทั้งสองข้างประสานกันที่หน้าท้อง โขกหัวไม่หยุด ภาวนาให้ได้รับการอภัยจากเย่เฉิน แต่เย่เฉินกลับไม่ให้โอกาสใดใดแก่เขา

เมื่อเห็นว่าเขาไม่พูด เย่เฉินจึงกล่าว: “ในเมื่อนายไม่เลือกเอง ถ้าอย่างนั้นฉันจะช่วยเลือกให้นาย”

พูดจบ เขาเอ่ยปากกล่าวกับว่านพั่วจวินที่อยู่ข้างกายอีกครั้ง: “ไปจัดการตามข้อแรกที่ฉันพูดไปเมื่อครู่นี้เถอะ ก่อนลงมือตรวจให้ชัดเจน ตอนลงมือจำเอาไว้ว่าถ่ายวิดีโอเอาไว้ด้วย ถึงเวลาก็เอามาให้เขาดู ลองดูว่าอะไรเรียกว่าหนามยอกเอาหนามบ่ง ไอ้หมอนี่ฆ่าคนเยอะแยะ ตนเองก็ไม่สามารถรอดพ้นไปได้ หลังจากที่จัดการกับคนในครอบครัวทางด้านนั้นของเขาพอประมาณแล้ว ก็ส่งเขาเดินทางได้”

ว่านพั่วจวินรีบพยักหน้ากล่าว: “คุณเย่วางใจ กระผมจะจัดการอย่างเหมาะสม!”

ทันทีที่ท็อดด์ กิลเบิร์ตได้ยิน ต่อให้ญาติสนิทของตนถูกต้อง ตนเองยังคงยากที่จะรอดพ้นจากความตาย สติอารมณ์แตกกระเจิงโดยสิ้นเชิงแล้ว

ถึงแม้ว่าเขาจะขี้ขลาดกลัวตาย แต่ในเวลานี้ยังคงกัดฟันแน่น เอ่ยปากกล่าว: “ผม......ผมเลือกข้อที่สอง......”

เรื่องมาจนถึงวันนี้ ตายคนเดียว ก็ดีกว่าพลอยเดือดร้อนคนทั้งครอบครัว ตายไปพร้อมกับเขาด้วย

1กับ N+1อันไหนสำคัญกว่ากัน ท็อดด์ กิลเบิร์ตยังคงสามารถจำแนกได้ชัดเจน

ในเวลานี้ เขาทำได้แค่เพียงสละชีวิตตนเองเพื่อปกป้องความปลอดภัยของคนในครอบครัว ไม่อย่างนั้นจากเรื่องชั่วช้าเหล่านั้นที่เขาเคยทำมา เกรงว่าคนในครอบครัวของเขาก็คงจะไม่สามารถมีชีวิตรอดต่อไปได้

ความตั้งใจเดิมของเย่เฉินไม่ได้อยากจะทำลายครอบครัวของท็อดด์ กิลเบิร์ตให้สิ้นซาก เขาไม่ใช่ซูโสว่เต้า แล้วก็ไม่ใช่ซูรั่วหลีที่อุทิศชีวิตเพื่อตระกูลซู- ในเมื่อท็อดด์ กิลเบิร์ตเลือกข้อที่สอง ถ้าอย่างนั้นตนก็จะให้เขาได้สมปรารถนา แล้วก็ถือโอกาสเตือนคนพวกนี้ ให้พวกเขาตระหนักถึงราคาของการทรยศและต่อต้าน