ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5942

ท็อดด์ กิลเบิร์ตใจรู้ดีว่าจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย กล่าวด้วยน้ำตา: “คุณเย่ รบกวนคุณช่วยผมหน่อย......”

เย่เฉินส่ายหน้า เยาะเย้ยตนเองอย่างไม่ปิดบังเลยแม้แต่น้อย กล่าวอย่างเหยียดหยาม: “คนแบบนาย ยังไม่คู่ควรที่จะให้ฉันลงมือฆ่านายด้วยตนเอง”

พูดจบ เขามองไปทางคนวัยกลางคนที่มาด้วยกันกับท็อดด์ กิลเบิร์ตก่อนหน้านี้ กล่าวเสียงเรียบ: “นายคงจะเป็นรองหัวหน้าของแก๊งเดนตายใช่ไหม?”

คนนั้นรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างนอบน้อมทั้งกระตือรือร้น: “สวัสดีคุณเย่ ผมชื่อแองโกล บลันท์ เป็นรองหัวหน้าของแก๊งเดนตาย......”

พูดจบ เขารีบกล่าวเสริมอีกประโยค: “คุณเย่ คุณอย่าคิดว่าผมกับต๊อดเป็นคนประเภทเดียวกัน เขาคนนี้เป็นคนไม่มีศีลธรรมจรรยา อีกทั้งวิธีการป่าเถื่อน ผมได้แอบเตือนเขาไปหลายครั้งแล้ว เพียงแต่คนคนนี้ไม่รู้จักสำนึกผิดและแก้ตัวใหม่ ในทางกลับกันยิ่งทำเกินเลยมากขึ้นเรื่อยๆ ทำงานเป็นลูกน้อยเขา อยากจะเปลี่ยนแปลงเขาแต่ก็ไร้ความสามารถ......”

ท็อดด์ กิลเบิร์ตคิดไม่ถึงว่าในเวลานี้รองหัวหน้าจะทรยศเขา กล่าวตำหนิด้วยความเกรี้ยวกราด: “แองโกล นายมันไอ้คนระยำลืมบุญคุณ นายอย่าลืม เป็นฉันที่ค่อยๆดันนายให้ขึ้นมาถึงตำแหน่งในตอนนี้!”

แองโกลพยักหน้ากล่าว: “ไม่ผิด เป็นนายที่เลื่อนตำแหน่งให้ฉัน แต่นี่ก็ไม่สามารถปกปิดความจริงเรื่องที่นายฆ่าผู้บริสุทธิ์ ทำลายกฎของแก๊ง! ทั้งแก๊งตั้งแต่บนยันล่าง ทุกคนต่างก็มีความไม่พอใจต่อนาย เพียงแต่นายไม่รู้มาตลอดเท่านั้น! ผู้บริสุทธิ์เหล่านั้นตอนที่ตายด้วยน้ำมือนาย นายน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วว่าสักวันหนึ่งจะต้องถูกตีตัวออกห่าง!”

เย่เฉินมองแองโกล ชี้ไปที่เก้าอี้ที่ท็อดด์ กิลเบิร์ตยืนอยู่ด้านบน กล่าวเสียงเรียบ: “ต่อไปนายเป็นผู้รับผิดชอบของแก๊งเดนตาย นายเป็นผู้ดำรงตำแหน่งหัวหน้าในตอนนี้ ก็ให้นายเป็นคนส่งเขาออกเดินทางเถอะ”

แองโกล บลันท์อึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นรีบกว่าด้วยความนอบน้อมเป็นอย่างยิ่ง: “กระผมน้อมรับคำสั่ง!”

จากนั้น เขาเงยหน้ามองท็อดด์ กิลเบิร์ตที่ยืนตัวสั่นอยู่บนเก้าอี้ กล่าวเสียงเรียบ: “ต๊อด เดินทางอย่างสบายเถอะ หวังว่าหลังจากที่นายตายไปขอให้พระเจ้าอภัยให้นาย”