ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5945

ตอนที่เย่เฉินกับเฉินจ้างโจงออกจากร้านห่านย่างพร้อมกัน เฉินจ้างโจงหันหน้ากลับไปมองหน้าร้านที่ไม่สมบูรณ์นั้นแวบหนึ่ง กล่าวด้วยความทอดถอนใจเสียงเบส: “นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฝีมือห่านยางของพ่อผมก็คงจะสูญหายไปแล้ว”

เย่เฉินถามเขาพร้อมรอยยิ้ม: “ลุงโจง ในใจของลุงมีข้อสงสัย หรือว่าต่อต้านการตัดสินใจในวันนี้ของผมไหม?”

เฉินจ้างโจงเงียบไปครู่หนึ่ง กล่าวอย่างจริงจัง: “คุณชาย เฉียงไจ่เป็นเด็กกำพร้าที่ผมรับเลี้ยงเอาไว้ ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงที่ผมเลี้ยงให้เชื่อง นับตั้งแต่วันที่ผมรับเลี้ยงเขา ก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะกำหนดชะตาชีวิตใดๆให้แก่เขา เขาเรียนทำห่านย่างกับผม ก็ไม่ใช่ความตั้งใจตั้งแต่แรกเริ่มเดิมทีของผม แต่วัยเด็กของเขาระเหเร่ร่อน ไม่ได้เรียนหนังสือแล้วก็ไม่ได้มีความตั้งใจจะเรียนหนังสือ แต่ตัวตนผู้เข้าเมืองผิดกฎหมายลิขิตให้เขาเดินออกจากไชน่าทาวน์ได้ยาก ดังนั้นผมถึงได้สอนวิธีการทำห่านย่างให้เขา อย่างน้อยก็ทำให้เขามีความสามารถในการหาเลี้ยงชีพได้”

พูดถึงตรงนี้ เฉินจ้างโจงกล่าวอีกว่า: “สำหรับเขาเลือกที่จะขายห่านย่าง หรือว่าทอดทิ้งการขายห่านย่าง ผมก็เคารพการเลือกของเขา เพียงแค่โอกาสที่คุณชายมอบให้แก่เขาในวันนี้ยิ่งใหญ่เกินไป ผมเกรงว่าเขาประสบการณ์ไม่มากพอ ควบคุมไม่ได้”

เย่เฉินึกล่าวอย่างจริงจัง: “ลุงโจงไม่ลองเปลี่ยนแนวความคิดในการมองปัญหาข้อนี้”

เฉินจ้างโจงกล่าวอย่างนอบน้อม: “คุณชายเชิญพูด”

เย่เฉินกล่าว: “ก่อนที่ลุงกับผมยังไม่มา เฉียงไจ่ได้ถูกพวกมันจับตามองเอาไว้แล้ว อีกทั้งยังถูกทำร้ายแล้วด้วย วันนี้พวกมันมาหาถึงที่ เฉียงไจ่เอาเงินสามพันดอลลาร์มาจ่ายให้ไม่ได้แน่นอน ถ้าหากพวกเราไม่มา เฉียงไจ่ในตอนนี้จะมีผลยังไง? คิดในแง่ดี อย่างน้อยก็ถูกทำร้ายบาดเจ็บสาหัส ดูจากความโหดเหี้ยมของการลงมือของสมาชิกแก๊งพวกนั้น มีความเป็นไปได้สูงที่เฉียงไจ่ที่จะมีผลข้างเคียงไปตลอดชีวิต เบาหน่อยก็พิการ หนักหน่อยก็เป็นอัมพาต และนี่ ก็คือผลลัพธ์ที่ค่อนข้างดีเท่านั้น”

ชะงักไป เย่เฉินกล่าวอีก: “คิดในแง่ร้าย คนพวกนี้ได้เริ่มการสังหารในไชน่าทาวน์ อีกทั้งไม่ใช่ฆ่าเพียงแค่คนสองคนเท่านั้น ถ้าหากวันนี้พวกมันจะเชือดเฉียงไจ่ให้ลิงดู หรือว่าถ้าวันนี้เฉียงไจ่ต่อต้านมากเกินไป ทันทีที่พวกมันควักปืนออกมา วันนี้เฉียงไจ่ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย”

“ดังนั้น อย่างเบาก็แค่บาดเจ็บสาหัส อย่างหนักก็คือตาย ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เฉียงไจ่ไม่มีอะไรที่ต้องพ่ายแพ้แล้ว นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทั้งหมดของเขาล้วนเป็นกำไรแล้ว”

“ยิ่งกว่านั้น ตอนที่เฉียงไจ่จะลั่นไกยิงไอ้พวกสารเลวพวกนั้นทิ้ง เขามีความตั้งใจที่จะฆ่าจริงๆ การเผชิญหน้ากับความกดดันจากศัตรูของตนเองสามารถทำให้เกิดเจตนาสังหารได้ หมายความว่าเขายังมีจิตใจที่เข้มแข็งอยู่ เดินเส้นทางนี้ สำหรับเขาแล้วจะต้องดีกว่าไม่เดินแน่นอน”

เฉินจ้างโจงพยักหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงเห็นด้วย จากนั้นถามอีก: “ใช่แล้วคุณชาย ทำไมตอนนั้นไม่ได้ให้เฉียงไจ่ลั่นไกปืนฆ่าคนพวกนั้น?”

เย่เฉินกล่าว: “ต่อไปเขาจะต้องฆ่าคนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ไม่ควรเป็นตอนนี้ ทันทีที่ก้าวเข้ามาก็ฆ่าคนเยอะขนาดนี้แล้ว ง่ายมากที่จะกลายเป็นคนป่าเถื่อนกระหายเลือดได้ง่ายๆ ยังไงให้ตัวเขาค่อยๆปรับตัวดีกว่า”

พูดไป เย่เฉินถามเฉินจ้างโจง: “ลุงโจงไม่ได้พักผ่อนทั้งคืน อยากจะกลับไปนอนพักผ่อนที่โรงแรมก่อนไหม?”

“ไม่ละ”เฉินจ้างโจงรีบโบกไม้โบกมือ กล่าว: “ผมมากับคุณชายคือมาจัดการธุระ รอหลังจากจัดการธุระเสร็จค่อยว่ากันเถอะ พวกเราไปเขตควีนส์กันเดี๋ยวนี้ หาที่ดื่มกาแฟสักแก้ว คาดว่าร้านของโบราณของปีเตอร์ก็น่าจะเปิดร้านแล้ว”