ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5946

สรุปบท บทที่ 5946 นายทำได้ไหม?(2): ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

สรุปเนื้อหา บทที่ 5946 นายทำได้ไหม?(2) – ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

บท บทที่ 5946 นายทำได้ไหม?(2) ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เมฆทอง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

เฉินจ้างโจงมองร้านของมือสองที่อยู่ด้านข้างแวบหนึ่ง พบว่าถึงแม้ว่าร้านจะแขวนป้ายปิดร้านเอาไว้ แต่ด้านในร้านยังมีเสียงคนเคลื่อนไหว ดังนั้นจึงเดินไปข้างหน้าเคาะประตู พูดคุยกับคนในร้านสองสามประโยค

หลังจากคุยจบ เขากลับหลังหันเดินออกไป กล่าวกับเย่เฉิน: “คุณชาย พวกเราขึ้นไปคุยกันที่รถเถอะ”

เย่เฉินตระหนักได้ว่าเฉินจ้างโจงอาจจะสืบเบาะแสที่ละเอียดอ่อนบางอย่างได้ ดังนั้นจึงกลับขึ้นไปบนรถกับเขา

หลังจากขึ้นรถ เฉินจ้างโจงถึงกล่าว: “คุณชาย เมื่อครู่นี้ผมถามร้านข้างๆแล้ว เจ้าของร้านบอกว่าปีเตอร์ โจวถูกจับตัวในร้านแห่งนี้เมื่อสี่เดือนก่อน ร้านนี้ก็เลยต้องปิดตามไปด้วย”

“โดนจับตัวไปแล้ว?”เย่เฉินกล่าวถามอย่างประหลาดใจ: “ถูกจับเพราะอะไร?”

เฉินจ้างโจงกล่าว: “ว่ากันว่าเป็นเพราะเขาฉ้อโกง แต่ว่าเจ้าของร้านข้างๆบอกว่าสถานการณ์ของเขาพิเศษมาก ไม่เหมือนกับการฉ้อโกงทั่วไป ตอนที่มาจับกุมเขา เป็นคนของFBIมาจับตัว เหตุการณ์ใหญ่โตมาก”

“FBI……”

“FBI......”

เย่เฉินพึมพำ ถามเขา: “ลุงโจง คดีฉ้อโกงแบบนี้ ไม่ควรจะเป็นตำรวจมารับผิดชอบหรอกเหรอ?”

เฉินจ้างโจงกล่าว: “ก็ไม่แน่ สถานการณ์รุนแรง เป็นภัยต่อความมั่นคงของชาติ เกี่ยวข้องกับบุคคลสำคัญและสิ่งของสำคัญ มีความเป็นไปได้ที่จะมีFBIมารับผิดชอบ ปีเตอร์ โจวถูกต้องสงสัยว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับการฉ้อโกงในเมื่อเป็นคนของFBIมาจับกุมตัว ก็แสดงให้เห็นว่าสถานการณ์น่าจะค่อนข้างร้ายแรง”

เย่เฉินถาม: “เจ้าของร้านท่านนั้นเมื่อครู่รู้สถานการณ์ของปีเตอร์ โจวในตอนนี้ไหม?”

เฉินจ้างโจงส่ายหน้ากล่าว: “คนนั้นก็ไม่ค่อยชัดเจนเช่นกัน รู้เพียงแค่ร้านของโบราณของตระกูลโจวในสหรัฐอเมริกาถูกปิดไปหมดแล้ว สำหรับสถานการณ์ตอนนี้ของเขา คนคนนั้นไม่ได้รับข่าวใดๆ”

พูดไป เฉินจ้างโจงถอนหายใจอย่างจนปัญญา กล่าว: “ผมอยู่นครนิวยอร์กมาตลอดหลายปี ส่วนมากจะอยู่ในไชน่าทาวน์ไม่ค่อยได้ออกมา ไม่ค่อยรู้จักใครเท่าไหร่ อยากจะสืบข่าวก็ตามหาช่องทางที่เหมาะสมไม่ได้”

เย่เฉินเม้มปาก กล่าว: “ไม่เป็นไร เรื่องของนครนิวยอร์ก สืบข่าวกับคุณหนูเฟ่ยน่าจะน่าเชื่อถือได้ เส้นสายของเธอกับช่องทางข่าวสารจะต้องสว่างไสวกว่าพวกเราสองคนแน่นอน”

พูดจบ เขาจึงควักโทรศัพท์มือถือออกมา โทรศัพท์ไปหาเฟ่ยเข่อซิน

เฟ่ยเข่อซินกล่าวพร้อมรอยยิ้มบางๆ: “ความทุ่มเทให้กับการของคุณเย่ก็สูงมากเช่นกัน ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ให้ฉันเชิญภรรยาของคุณมาที่นครนิวยอร์ก”

พูดไป เฟ่ยเข่อซินรีบถามอีกว่า: “ใช่แล้วคุณเย่ คุณมีธุระอะไรกับฉัน?”

เย่เฉินร้องอืม กล่าว: “ผมอยากจะให้คุณช่วยสืบข่าวของคนคนหนึ่งให้ผม”

เฟ่ยเข่อซินกล่าวอย่างไม่ลังเล: “คุณเล่าเรื่องให้ฉันฟังหน่อย ฉันจะรีบลงมือ”

เย่เฉินกล่าว: “พ่อค้าของเก่าคนหนึ่งที่ชื่อว่าปีเตอร์ โจว ว่ากันว่าตระกูลโจวค่อนข้างมีชื่อเสียงในการค้าของโบราณที่ยุโรปและอเมริกา ไม่รู้ว่าคุณเคยได้ยินบ้างไหม?”

เฟ่ยเข่อซินกล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “ปีเตอร์ โจวเหรอ ตระกูลของพวกเขาค่อนข้างมีชื่อเสียงในแวดวงค้าของโบราณชาวจีน ตลอดหลายปีมานี้อยู่ที่ต่างประเทศโดนส่วนมากดำเนินธุรกิจอยู่ที่หัวเซี่ย เริ่มตั้งแต่สงครามฝิ่นจนสิ้นสุดสงครามต่อต้านญี่ปุ่น มีโบราณวัตถุทางวัฒนธรรมจำนวนมากหลั่งไหลออกมาจากจีนเข้ามาในยุโรปและอเมริกา ธุรกิจหลักของครอบครัวปีเตอร์โจวคือการนำโบราณวัตถุของหัวเซี่ยเหล่านี้รับมาจากต่างประเทศนำกลับมาขาย โบราณวัตถุทางวัฒนธรรมอันล้ำค่าบางชิ้นมักถูกบริจาคให้กับหัวเซี่ยโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย เมื่อก่อนคุณปู่ของฉันเคยซื้อของเล่นบางอย่างมาจากร้านของพวกเขาบ่อยๆ เพียงแต่หลายปีมานี้อายุมากแล้ว ก็เลยเล่นน้อยลง”

เย่เฉินกล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “คุณหนูเฟ่ยรู้จักเขาก็ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว พูดอย่างไม่ปิดบังคุณ ผมตามหาเขามีเรื่องสำคัญมากต้องการจะถาม แต่ว่าหลังจากที่ผมมาถึงนครนิวยอร์ก พบว่าร้านของพวกเขาได้ปิดร้านไปแล้ว ว่ากันว่าเขาถูกFBIจับกุมเนื่องจากเขาต้องสงสัยว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับการฉ้อโกง ไม่รู้ว่าคุณจะช่วยผมสืบหาเบาะแสของเขาหน่อยได้หรือไม่?”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน