ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 595
บทที่ 595
เซียวฉางควนถูกซุนโหย่วฉายประชดแดกดันเช่นนี้ ใบหน้าก็เก็บอาการไม่อยู่
แต่ทว่า เขาจำคำตักเตือนของสวี่เหวินหย่วนได้ ที่สำคัญตอนนี้ก็คือทำอย่างไรก็ได้ให้ได้มาซึ่งตำแหน่งกรรมการผู้จัดการ แต่ไม่ใช่มาหัวเสียกับซุนโหย่วฉาย
ดังนั้น เขาก็พยายามอดกลั้นความโกรธ และไม่พูดจา แล้วก็ตามซุนโหย่วฉายไปกับทุกคน แล้วก็มาถึงห้องทองคำของชั้นบน
พอเข้าประตู ทุกคนก็ถูกความสวยงามหรูหราของห้องทองคำ สะกดสายตาแล้วฮือฮาชื่นชมกันไม่ขาดปาก
กรรมการผู้จัดการคนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า “วันนี้พวกเราได้อาศัยใบบุญของโหย่วฉายจริงๆ เลย ถึงได้มีโอกาสได้เห็นห้องทองคำที่หรูหราของเทียนเซียงฝู่！”
แล้วก็มีคนพูดสนับสนุนขึ้นมาว่า “ใช่ๆ ！ก่อนหน้านี้ไม่นาน เพื่อนผมคนหนึ่ง มีทรัพย์สินหลายสิบล้าน ด้วยความอยากจะจองห้องนี้ เลยวิ่งเต้นอยู่หลายช่องทาง สุดท้ายก็จองไม่ได้ ได้แต่เสียดายแล้วก็จองห้องระดับเงิน”
พอได้ยินดังนั้น ทุกคนต่างก็สงสัย แล้วก็มีคนอดถามกับซุนโหย่วฉายไม่ได้ว่า “โหย่วฉาย คุณจองห้องทองคำนี้ได้อย่างไร มีคนช่วยเหลืองั้นหรือ? ”
ซุนโหย่วฉายก็พูดด้วยใบหน้าหยิ่งยโสว่า” ผมจองห้องทองคำนี้ จะต้องให้คนอื่นมาช่วยทำไมกัน พูดง่ายๆ ก็คือ ผมพูดแค่คำเดียวก็จองได้แล้ว”
พูดจบ เขาก็อธิบายให้ทุกคนฟังว่า “ผมจะบอกกับทุกท่านตรงๆ เลยนะ ผมเป็นลูกค้าประจำของเทียนเซียงฝู่ มาทานข้าวที่นี่บ่อยๆ แล้วผมก็เป็นเพื่อนของท่านหงห้า ดังนั้นห้องอาหารระดับเพชรลงมา ขอเพียงผมต้องการ เทียนเซียงฝู่ก็จะจัดการเปิดให้ผม！”
คนในเหตุการณ์ได้ยินดังนั้น ก็อึ้งไปตามๆ กัน！
ประธานเพ๋ยก็พูดอย่างไม่กล้าเชื่อ กล่าวว่า “โหย่วฉาย คุณเป็นเพื่อนกับมาเฟียใต้ดินท่านหงห้างั้นหรือ? ”
“แน่นอนครับ！”
ซุนโหย่วฉายพูดอย่างได้ใจว่า “ถ้าผมไม่สนิทกับเขา ก็คงไม่ได้หน้ามาขนาดนี้ ที่สามารถสั่งจองห้องทองคำได้ง่ายๆ จริงไหม? ”
ซุนโหย่วฉายก็พูดแนวดูถูกว่า “ผมจะหมายความเช่นไรได้เล่า? คุณก็ไม่ดูเอาเอง คนที่นั่งในนี้ มีใครบ้างที่ตำแหน่งฐานะไม่สูงกว่าคุณ?
คุณก็แค่ไอ้แก่กระจอก ยังไม่ไปรีบเอาน้ำเอาท่ายกมาเสิร์ฟอีก หรือจะให้พวกเราจัดการให้คุณ? ”
เซียวฉางควนก็หน้าเสียไปใหญ่ พูดอย่างโมโหว่า “คุณบอกว่าตำแหน่งฐานะผมไม่เท่าท่านประธานและคณะกรรมการคนอื่น จุดนี้ผมยอมรับ แล้วคุณล่ะตำแหน่งอะไร ในใจคุณก็รู้ดีไม่ใช่หรือ? ทุกคนล้วนเป็นสมาชิกธรรมดาของสมาคม คุณจะมาเสแสร้งกับผมที่นี่ทำไมกัน? ยังจะบอกให้ยกชามาให้คุณอีก ฝันไปเถอะ！”
สวี่เหวินหย่วนทางด้านข้าง ก็พูดอย่างไม่พอใจว่า “ซุนโหย่วฉาย คุณพูดเช่นนี้ มันจะดูเกินไปหน่อยละมั้ง? ”
ซุนโหย่วฉายก็หัวเราะลั่น แล้วพูดว่า “ผมพูดเกินไปตรงไหน? ใครให้เซียวฉางควน ไอ้แก่กระจอกนี่มันเป็นเศษสวะล่ะ? ถ้ามันสามารถจองห้องทองคำได้ ผมก็จะสลับมารับใช้มันเอง แต่ปัญหาก็คือมันไม่มีปัญญาจองห้องทองคำ！”
พูดจบ เขาก็มองเซียวฉางควนนิ่งๆ แล้วพูดว่า “คุณคิดว่าผมให้คุณมาที่ห้องทองคำนี้ เพื่อจะให้คุณมากินฟรีดื่มฟรีง้นหรือ? จะบอกให้เอาบุญนะ สำหรับคนอย่างคุณ ให้มายกชาให้ ก็ถือว่าไว้หน้ามากพอแล้ว อย่าทำเป็นไว้หน้าแล้วไม่เอา！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...