ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5950

เวลาเที่ยงวัน ตอนที่เย่เฉินนั่งกินข้าวอยู่ภายในร้านอาหารเสฉวนร้านหนึ่งที่ไชน่าทาวน์คนเดียว รถตำรวจของกองตรวจคนเข้าเมืองสองคันมีสัญญาณไฟกระพริบแบบไร้เสียง จอดที่หน้าร้านอาหารกระทันหัน

เย่เฉินเห็นทุกอย่างอยู่ในสายตาแต่แสร้งทำเป็นไม่มีอะไร ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อไป

เวลานี้ ตำรวจสองสามนายพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ถือรูปใบหนึ่งเอามาเทียบกับคนในร้านอาหาร ทันใดนั้นก็พุ่งเข้ามาที่ด้านหน้าของเย่เฉิน กล่าวถามเสียงดัง: “นายคือเย่เฉินที่มาจากมาเลเซียลักลอบเข้าเมืองสหรัฐอเมริกาใช่ไหม?”

เย่เฉินเงยหน้าขึ้น ส่ายหน้าไปมาอย่างบริสุทธิ์: “ไม่ใช่......”

ตำรวจคนนั้นเทียบความถูกต้องของรูปอีกครั้ง จากนั้นแค่นเสียงหัวเราะ กล่าวกับเพื่อนร่วมงานที่อยู่ข้างกาย: “เป็นเขา เอาตัวไป!”

ทันทีที่เสียงพูดจบลง ตำรวจสองสามนายก็พุ่งเข้ามา นำแขนสองข้างของเย่เฉินไพล่ไว้ด้านหลัง ถือโอกาสใส่กุญแจมือให้เขา

เย่เฉินแสร้งทำเป็นขัดขืนสองสามที หลังจากที่อีกฝ่ายทำท่าจะชักปืนออกมา เขาก็รีบทำตัวว่านอนสอนง่ายไม่พยายามขัดขืนอีก

ทันทีหลังจากนั้น ตำรวจใส่กุญแจมือให้เขา พาออกจากร้านอาหาร ยัดเข้าไปด้านหลังรถตำรวจคันหนึ่งในนั้น

รถตำรวจร้องดังไปตลอดทาง มุ่งหน้าตรงไปยังกองตรวจคนเข้าเมือง

ตำรวจในเวลานี้ไม่รู้สถานการณ์ใดใดของเย่เฉิน พวกเขารู้เพียงแค่เบื้องบนแจ้งพวกเขามาว่าขจ มีชาวมาเลเซียผู้อพยพผิดกฎหมายที่ต้องสงสัยว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับการลักขโมยหลายครั้งปรากฏตัวที่ร้านอาหารร้านหนึ่งในไชน่าทาวน์ ให้พวกเขารีบไปจับกุมตัวเอาไว้

หลังจากที่นำตัวเย่เฉินกลับกองตรวจคนเข้าเมือง ไม่ได้ริบพาสปอร์ตมาเลเซียบนตัวเขา รวมทั้งโทรศัพท์มือถือรุ่นเก่าที่ไม่มีมูลค่ากับเงินสดสองร้อยกว่าดอลลาร์

หลังจากที่ตรวจสอบความถูกต้องข้อมูลประจำตัวบนพาสปอร์ตแล้ว กองตรวจคนเข้าเมืองยืนยันตัวตนเย่เฉินเข้าชาวมาเลเซียเมืองผิดกฎหมาย