ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5951

ชายหัวเกรียนได้ยินประโยคนี้ หดคอลง กล่าวอย่างทอดถอนใจ: “ถึงอย่างไรผมก็โคตรจะเสียใจเลยจริงๆ ที่นี่มันใช่สวรรค์บนดินที่ไหนกัน เรียกได้ว่าเป็นนรกบนดินชัดๆ นายหน้าขี้โกงนั่นก่อนหน้าที่จะมาบอกกับผมว่า มาถึงแล้วต่อให้เป็นงานล้างจานหนึ่งหนึ่งก็สามารถหาเงินเจ็ดแปดพันดอลลาร์ หลังจากที่ผมมาถึง ในร้านอาหารชาวจีนโพ้นทะเล ชามใบแทบจะแปดคนแย่งกันล้าง”

พูดไป เขากล่าวกับเย่เฉินอีกว่า: “พี่ถามผมไม่ใช่เหรอว่าทำไมผมไม่ไปลอสแองเจลิส? อันที่จริงตอนแรกผมก็ไปลอสแองเจลิส หลังจากลักลอบเข้ามาจากเม็กซิโก พวกเรากลุ่มใหญ่มุ่งหน้าไปที่ลอสแองเจลิสก่อน หลังจากถึงแล้วถึงพบว่า มันได้เงินเดือนเยอะแบบนั้นที่ไหนกันละ เป็นไอ้นายหน้าที่โกหก ผมนอนอยู่ข้างถนนสิบกว่าวัน แต่ละวันทำได้แค่กินอาหารบรรเทาทุกข์ อาหารบรรเทาทุกข์นั้นก็ต้องพยายามกินให้อิ่มสามส่วน จากนั้นก็นอนบนถนน เต็นท์ไม่ใช่ว่าให้ไอ้แก่ผิวดำแย่งไปแล้วนี่นา เพื่อนร่วมชาติคนหนึ่งบอกว่าการแข่งขันในลอสแองเจลิสดุเดือดเกินไปแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นลองไปเสี่ยงดวงที่นครนิวยอร์ก”

เย่เฉินกล่าวถามด้วยความประหลาดใจ: “ชายฝั่งตะวันตกถึงชายฝั่งตะวันออกไกลขนาดนี้ พวกนายมาที่นี่ได้ยังไง?”

ชายหนุ่มหัวเกรียนหัวเราะแฮะๆ: “โหนรถไฟมา ไกลฉิบหายเลย โชคดีที่ตามโฮมเลสชาวอเมริกันสองสามคนมา พวกเขาโหนรถไฟตั้งแต่เช้ายันมืดเดินทางไปทั่วทุกที่ พวกผมก็ติดสอยห้อยตามมาตลอดทางจนถึงนครนิวยอร์ก โยนจนมือถลอกหมดแล้ว”

“หลังจากมาถึงนครนิวยอร์ก อันที่ก็น่าตกใจนครนิวยอร์กเจริญรุ่งเรืองจริงๆ เมืองที่ใหญ่ขนาดนี้ ยังไงก็น่าจะมีที่ให้ผมพักแล้วใช่ไหมล่ะ? จากนั้นผมก็คิดที่จะไปหางานทำที่ไชน่าทาวน์ งานหาได้แล้ว ส่งอาหารให้ร้านอาหารชาวจีนโพ้นทะเล แต่ว่าผมไม่มีรถนี่นา คงจะให้ใช้ขาเดินส่งไม่ได้ใช่ไหมล่ะ ก็เลยขโมยจักรยานเสียเลย นี่ไม่ใช่ว่าทำให้โดนจับเข้ามาหรอกเหรอ”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย เอ่ยปากกล่าว: “ถ้าอย่างนั้นต่อไปนายมีแผนอะไร?”

ชายหัวเกรียนกล่าวอย่างใจคอแห้งเหี่ยว: “ผมจะรู้ได้ยังไงละ ตามที่ผมเล่าเรื่องนี้ไม่ควรถูกขังในเรือนจำ พี่ไม่รู้ เรือนจำสหรัฐอเมริกาใกล้จะระเบิดแล้ว ผู้อพยพผิดกฎหมายลักเล็กขโมยน้อย ส่วนมากขังไม่กี่วันก็ปล่อยออกมาแล้ว เดิมทีผมคิดว่าจะได้ถูกส่งกลับไปซะอีกนะ ผลปรากฏว่าตอนนี้พวกเขาคร้านจะสนใจเรื่องนี้แล้ว หลังจากที่ผมออกไป ยังต้องนอนข้างถนน......ถ้ารู้แต่แรกว่าอเมริกาเป็นแบบนี้ ตีผมให้ตายผมก็ไม่มา”

เย่เฉินพยักหน้า กล่าว: “ถ้าหากหาโอกาสได้ ยังไงก็กลับประเทศเถอะ”