ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5954

ดีนงุนงงไปทันที ที่ห้องขังแห่งนี้ ใครไม่เคารพนบนอบต่อตนเองบ้าง? ในตอนปกติ ตนอยากจะทำร้ายใครก็ทำร้ายคนนั้น อยากจะหลับนอนกับใครก็นอนกับคนนั้น

แต่เขาฝันก็คิดไม่ถึงว่า ชาวเอเชียที่ดูผอมกะหร่องก่องและละอ่อนนุ่มนิ่มคนหนึ่ง คาดไม่ถึงว่าจะกล้าพูดจาสามหาวต่อหน้าตนที่ทั่วทั้งตัวเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ

คนอื่นก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าคนมาใหม่อย่างเย่เฉินจะกล้าขนาดนี้ กล้าพูดจากับลูกพี่ของห้องขังแบบนี้ แต่ละคนทั้งตื่นตะลึงทั้งประหลาดใจ อยากเห็นว่าดีนจะสั่งสอนบทเรียนให้ไอ้หนุ่มที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคนนี้ยังไง

ต้องรู้ว่า ดีนเป็นหนุ่มอเมริกันร่างล่ำตามมาตรฐาน รูปร่างใหญ่และกำลังมหาศาล ดังนั้นสถานที่ที่เต็มไปด้วยคนแข็งแกร่งอย่างที่อยู่ในเรือนจำนี้ ค่ากำลังของเขาก็ค่อนข้างสูงมากเช่นกัน ภายในห้องขังแห่งนี้ ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของเขาสักคน

อีกทั้ง ทั้งห้องขังไม่นับรวมเย่เฉินทั้งหมดมีสิบห้าคน ในเจ็ดแปดคนนั้นเป็นลูกน้องของดีน ที่เหลือก็ค่อนข้างหวาดกลัวต่อดีน ไม่กล้ายั่วแหย่เขาเลยสักนิด

ในเวลานี้ ดีนกัดฟันกล่าวด้วยใบหน้าที่โมโห: “ไอ้หนุ่ม แกอาจจะยังไม่รู้ว่าที่ตนเองมาเป็นสถานที่อะไร! ฉันจะบอกแกให้ ที่นี่ ทั้งหมดถือเอาคำพูดฉันดีนเป็นใหญ่ ฉันให้แกยืน แกจะนั่งไม่ได้ ฉันให้แกหมอบ แกจะนอนไม่ได้! ฉันให้แกทำอะไร แกก็ต้องทำแบบนั้น ฉันให้แกกินอะไร แกก็ต้องกินอันนั้น ฉันให้แกกลืนอะไร แกก็ต้องกลืนอันนั้น ไม่อย่างนั้นละก็ ฉันจะทำให้แกเหมือนตายทั้งเป็น!”

เย่เฉินเห็นตอนที่เขาพูดนอกจากใบหน้าที่คุกคามแล้ว ยังแฝงไปด้วยกิริยาที่ค่อนข้างถ่อย ถามเขาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์: “แกเป็นรักร่วมเพศ?”

ดีนกำหมัดแน่นเสียงดังกร๊อบ: “ฉันไม่ใช่รักร่วมเพศ แต่อยู่ที่นี่ ฉันก็ชอบให้พวกละอ่อนหน้ามนแบบแกมาให้บริการฉัน!”

เย่เฉินพยักหน้า: “อยากให้ฉันให้บริการแกใช่ไหม? รายละเอียดเป็นบริการแบบไหน ลองพูดให้ฉันฟัง”

ดีนแสยะยิ้ม กล่าว: “พูดไปไม่มีความสนุก ไม่สู้ให้ฉันพาแกไปที่ห้องน้ำสอนบทเรียนนิดๆหน่อยให้แก ให้นายได้ปฏิบัติจริงสักรอบ!”

“ว้าว!”ทุกคนต่างพากันร้องตะโกนโห่ร้องขึ้นมา มีคนถึงขนาดกล่าวด้วยความตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างยิ่ง: “ลูกพี่ ฟ้ายังไม่มืดพี่ก็จะฟินแล้วเหรอ? พี่ฟินเสร็จแล้วให้ฉันฟินบ้างได้ไหม?”

ดีนแค่นเสียงกล่าว: “ให้ฉันทดสอบสินค้าแทนทุกคนก่อน! รอฉันฟินเสร็จแล้ว ทุกคนสนใจก็สามารถเข้ามาฟินจนพอใจได้!”

พูดไป เขาทำหน้าไม่พอใจ จ้องมองเย่เฉิน กล่าวเย็นชา: “ไป ตามฉันไปที่ห้องน้ำ!”