ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5955

เขาอยากจะร้องขอชีวิต กลับพูดไม่ออกเลยสักนิด สายตาที่มองเย่เฉินจากการดูถูกเหยียดหยามและหื่นกามในตอนก่อนหน้านี้ ได้กลายเป็นความหวาดกลัวอย่างล้ำลึกไปโดยสิ้นเชิง

เย่เฉินมองดูท่าทางที่หวาดกลัวเป็นอย่างยิ่งของเขา แค่นเสียงกล่าว: “บอกว่าแกปากเหม็น แกยังไม่พอใจ ทันทีที่มองก็รู้แล้วว่าไม่ชอบการแปรงฟันตั้งแต่เด็กๆ พอโตขึ้นมาก็ยิ่งทั้งสกปรกทั้งขี้เกียจ มา ฉันจะสั่งสอนแกเอง ว่าคนที่ปากเหม็นแบบแกควรจะแปรงฟันยังไง!”

พูดจบ มือซ้ายของเย่เฉินก็หยิบแปรงขัดส้วมที่อยู่ข้างชักโครกมา มือขวาบีบปากเขาให้อ้าออก เอาแปรงขัดส้วมที่สกปรกโสโครกอันนั้น ยัดเข้าไปในปากเขาตรงๆ

แม้ว่าดีนจะรูปร่างใหญ่โตมาก กล้ามลูกหนึ่งแทบจะใหญ่กว่าหัวของผู้ใหญ่ แต่ปากของไอ้หมอนี่ เมื่อเทียบกับขนาดตัวก็ไม่ได้ใหญ่เท่าไหร่

เมื่อแปรงขีดส้วมที่มีขนที่มีความหนาและแข็ง ตอนที่ถูกเย่เฉินพยายามยัดเข้าไปในปาก มุมปากทั้งสองข้างของเขาถูกง้างออกก็มีเลือดสองสายไหลลงมาทันที

ดีนเจ็บจนสั่นเทาไปทั่วทั้งร่างกายทันที แต่เย่เฉินกลับไม่มีความสงสารเลยแม้แต่น้อย ทันทีที่ออกแรง ทั้งหัวแปรงของแปรงขัดส้วม ก็ถูกยัดเข้าไปในปากของดีนทั้งหมด

ทันทีหลังจากนั้น เขาออกแรงขัดสองสามที เหมือนกับขัดส้วม ขัดจนปากของดีนเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมาไม่หยุด

ดีนรู้สึกว่าทั่วทั้งช่องปากและลำคอเจ็บจนเจียนตาย ขนแปรงพลาสติกที่แข็งนั้นได้ขัดจนด้านในปากของเขาเกิดแผลที่มีเหลือไหลนับไม่ถ้วน ทั่วทั้งเขาแทบจะสติแตก น้ำตาไหลพรากอย่างควบคุมไม่ได้

เขาอยากดึงดูดความสนใจของลูกน้องที่อยู่ด้านนอกประตูโดยผ่านเสียงร้อง ให้พวกเขาเข้ามาช่วยชีวิตตนเอง แต่ว่า ประตูของห้องน้ำได้ถูกตนปิดเอาไว้แล้ว ปากของตนกฌถูกแปรงขัดส้วมยัดเอาไว้จนเต็ม ลำคอถูกเย่เฉินใช้นิ้วมือบีบเอาไว้แน่น ต่อให้พยายามร้องขนาดไหน แต่ก็อ่อนแอเหมือนกับลูกแมวที่ดูดนม ไม่สามารถทำให้คนด้านนอกได้ยินได้เลยสักนิด

ดีนที่สิ้นหวังในการร้องขอความช่วยเหลือ ทำได้แค่เพียงยกมือทั้งสองข้างไว้บนหัวอย่างยากลำบาก ใช้สายตามองไปทางเย่เฉินอย่างอ้อนวอนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความน่าเวทนา