เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5962

เย่เฉินพยักหน้า ถามอีก: “อีกนานแค่ไหนถึงจะเป็นเวลาอาหารเย็น?”

ดีนเงยหน้ามองนาฬิกาดิจิตอลแวบหนึ่ง รีบกล่าว: “อีกสี่สิบนาที”

“โอเค”เย่เฉินกล่าวเรียบๆ: “พอถึงโรงอาหาร นายช่วยแนะนำลูคัสให้ฉันรู้จักที”

ดีนกล่าวด้วยความนอบน้อม: “ได้ครับคุณผู้ชาย ผมจะช่วยให้คุณ”

เย่เฉินยิ้ม ถามเขาทันที: “ใช่แล้วดีน นายคงจะไม่ฉวยโอกาสตอนกินข้าวฟ้องผู้คุมหรอกใช่ไหม?”

ดีนรีบโบกมือกล่าว: “ไม่ครับ ไม่ครับ คุณผู้ชาย คุณโปรดวางใจ ผมไม่มีทางฟ้องลับหลังแน่นอน ในเรือนจำแห่งนี้มีกฎที่ไม่ได้เขียนเอาไว้ข้อหนึ่ง ปัญหาภายในจัดการภายในจะขอความช่วยเหลือจากผู้คุมไม่ได้เด็ดขาด ทันทีที่มีคนเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากผู้คุม นั่นก็คือการทำลายกฎเกณฑ์ ในเรือนจำแห่งนี้ก็จะกลายเป็นสมาชิกที่ระดับชั้นที่ต่ำที่สุด ทุกคนจะรังแกเขา......”

ดีนไม่ได้พูดโกหก

ภายในเรือนจำแห่งนี้ มีกฎข้อนี้มาตั้งนานแล้ว อย่างไรก็ตามคนที่สามารถเข้ามาในนี้ได้ถ้าไม่ใช่สมาชิกแก๊ง ก็เป็นอาชญากรร้ายแรงหรือเป็นเจ้าพ่อยาเสพติด คนพวกนี้มีจุดเด่นที่เหมือนกันอยู่สองข้อ จุดเด่นข้อแรกคือโหดเหี้ยมอำมหิต จุดเด่นที่สองคือเกลียดคนที่เอาความลับไปบอกตำรวจ

ดังนั้นทันทีที่มีคนในเรือนจำแห่งนี้โดนรังแกแล้วไปฟ้องผู้คุมละก็ ถ้าแบบนั้นคนนั้นอยู่ในเรือนจำแห่งนี้ก็จะถูกทุกคนจงเกลียดจงชัง

และตอนนั้นที่คนพวกนั้นตั้งกฎขึ้น เพื่อป้องกันมีคนไปฟ้องผู้คุมลับหลังอย่างเด็ดขาด ดังนั้นพวกเขาจะใช้การตั้งศาลเตี้ยลงทัณฑ์กับผู้ที่บอกความลับเพื่อรักษาความศักดิ์สิทธิ์ของกฎข้อนี้เอาไว้

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน