และในเวลานี้ กลุ่มของซานเชซสิบกว่าคนได้นั่งลงที่ทิศใต้ข้างหน้าต่างบานใหญ่สุดแล้ว ตัวซานเชซเองนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารหกคนแถวหน้าริมหน้าต่าง คนอื่นๆนั่งเป็นรูปครึ่งวงกลมที่โต๊ะว่างข้างกายเขา
เย่เฉินกำลังสงสัยว่าทำไมตอนที่ไม่มีคนไปรับอาหาร ผู้คุมสองสามคนกับผู้ชายที่สวมชุดพ่อครัวคนหนึ่งไสรถเข็นอาหารคันหนึ่งเดินเข้ามา บนรถเข็นอาหารนั้นถึงแม้ว่าจะปิดแล้วฝาสเตนเลส แต่กลิ่นหอมที่รุนแรงด้านในยังคงทำให้นักโทษจำนวนไม่น้อยแอบกลืนน้ำลาย
รถเข็นอาหารถูกไสไปถึงข้างกายของซานเชซ ลูกน้องของเขารีบเปิดฝาเพื่อตรวจดู ด้านในจัดวางด้วยอาหารเลิศรสมากมาย มีขนมปัง มีสลัด มีแฮมโคลคัทแบบสเปน มีซุปเอสคาร์โกต์แบบฝรั่งเศส ที่ยิ่งแย่กว่านั้นคือ ยังมีไพรม์สเต๊กแบบมีเดียมแรร์ รวมทั้งไวน์แดงRomanée-Contiหนึ่งขวด
เย่เฉินมองอย่างตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าเรือนจำของจักรวรรดิอเมริกาจะมีสิทธิพิเศษอย่างโจ่งแจ้งขนาดนี้ อาหารเย็นของซานเชซแท้ที่จริงก็คืออาหารฝรั่งเศสระดับมิชลินสามดาว
ในเวลานี้ ลูกน้องของซานเชซเริ่มยกอาหารพวกนั้นออกมา จัดวางต่อหน้าของซานเชซ ยังมีลูกน้องอีกคนหนึ่งเปิดไวน์ของRomanée-Contiอย่างช่ำชอง แล้วก็หยิบดีแคนเตอร์และแก้วไวน์แดงออกมาจากชั้นสองของรถเสบียง แล้วเทไวน์แดงลงไป
เย่เฉินเห็นดีนมองอาหารของอีกฝ่ายอย่างน้ำลายไหล อดไม่ได้ที่จะถามเขา: “เจ้าซานเชซคนนี้ทำตัวหรูหราขนาดนี้ในเรือนจำมาตลอดเลยเหรอ?”
“ใช่......”แผลในปากของดีนถูกน้ำลายกัดจนเจ็บ กล่าวกับเย่เฉินอย่างอดกลั้นความเจ็บปวด: “นับตั้งแต่วันที่ซานเชซเข้ามาวันนั้น เขาก็ทำตัวหรูหราแบบนี้ อีกทั้งพ่อครัวคนนั้นก็คือคนที่พามาจากเม็กซิโก ว่ากันว่าหลังครัวของเรือนจำส่วนหนึ่งให้พ่อครัวของเขาใช้โดยเฉพาะ อาหารสามมื้อประจำวันของเขาจะมีพ่อครัวของเขาเป็นผู้รับผิดชอบ”
พูดไป ดีนก็กล่าวด้วยสีหน้าที่อิจฉาอีกว่า: “เรือนจำบรูคลินเป็นเรือนจำสหพันธรัฐ เรือนจำสหพันธรัฐไม่มีโอกาสที่คู่สมรสจะได้เยี่ยม แต่ซานเชซมีเอกสิทธิ์พิเศษ ทุกสัปดาห์จะมีเวลาที่ได้เจอหน้ากับภรรยาสามชั่วโมงสามครั้งต่อสัปดาห์ ว่ากันว่าลูกน้องที่อยู่ด้านนอกของเขา ทุกครั้งจะส่งสาวสวยสไตล์ต่างๆบางส่วนเข้ามาให้เขาได้เสพสุข......”
เย่เฉินเห็นสีหน้าท่าทางที่อิจฉาของเขา ถามอย่างสงสัย: “ทำไมนายยังอิจฉาขนาดนี้? นายไม่ใช่พวกรักร่วมเพศเหรอ?”
ดีนกล่าวด้วยใบหน้าที่โศกเศร้า: “คุณผู้ชาย......ขอเพียงแค่ผมมีโอกาสได้เจอผู้หญิง ผมก็ไม่มีทางเป็นรักร่วมเพศหรอก......นี่เป็นเพราะผมถูกบังคับอย่างจำใจ ถ้าหากมีคนส่งสามสวยสามคนมาให้ผมทุกสัปดาห์ ตีให้ตายผมก็ไม่มีทางรักร่วมเพศเด็ดขาด......”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยทันที แต่ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาจับตามองบรรยากาศรอบๆตลอด คนของทั้งแดนหนึ่งและสองมาถึงเกือบครบแล้ว แต่เขายังคงไม่เห็นปีเตอร์ โจว
เย่เฉินพยักหน้า: “มั่นใจ แหล่งที่มาของข่าวค่อนข้างน่าเชื่อถือ ไม่น่ามีความผิดพลาด”
“น่าแปลก......”ลูคัสกล่าวอย่างจริงจัง: “ปีเตอร์ โจวที่คุณพูด ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนจริงๆ อีกทั้งผมมีรายชื่อของนักโทษใหม่ ผมจะจัดการอัปเดตทุกวัน แต่ชื่อนี้กลับไม่เคยเห็น”
เย่เฉินถามเขา: “เป็นไปได้ไหมที่เขาจะถูกขังเดี่ยวอยู่ที่บางตำแหน่งของเรือนจำแห่งนี้?”
ลูคัสครุ่นคิด กล่าวอย่างจริงจัง: “อันนี้ผมไม่กล้ารับรองกับคุณ ในเมื่อคุณเป็นคนที่แอนดรูว์แนะนำมา ผมก็ไม่สามารถปิดบังอะไรคุณได้ บอกคุณตามตรง ถึงแม้ว่าภายนอกของเรือนจำบรูคลินจะเป็นเรือนจำสหพันธรัฐ แต่ผู้ที่ควบคุมดูแลที่แท้จริงคือตระกูลรอธส์ไชลด์”
พูดไป เขามองไปทางซานเชซที่กำลังง่วนอยู่กับการหั่นสเต๊กและจิบไวน์แดงที่อยู่บริเวณไกลๆ กล่าวกับเย่เฉิน: “คุณดูคนนั้น กุสตาโว่ ซานเชซเจ้าพ่อยาเสพติด เขาอยู่ที่นี้ได้กินสเต๊กจิบไวน์แดง ไม่เพียงเพราะแค่เขามีเงินมีอำนาจ ยังเป็นเพราะเขามีความร่วมมือกับตระกูลรอธส์ไชลด์!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...