เมื่อได้ยินตระกูลรอธส์ไชลด์ คาดไม่ถึงว่าจะร่วมมือกับกุสตาโว่ ซานเชซเจ้าพ่อยาเสพติดแบบนี้ เย่เฉินมีความตกตะลึงเล็กน้อย
ในมุมมองของเขา ตระกูลรอธส์ไชลด์ได้เป็นตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในโลก ด้วยการตกตะกอนของประวัติศาสตร์ยาวนานหลายร้อยปี เติบโตดมาถึงทุกวันนี้จะต้องเป็นตระกูลใหญ่ที่ค่อนข้างรักษาชื่อเสียงของตนเองอย่างยิ่ง จะต้องไม่มีทางมีความเกี่ยวข้องกับองค์กรอาชญากรที่ฆาตกรรมวางเพลิงหรือค้ายาเสพติดอย่างแน่นอน
ดังนั้น ตระกูลรอธส์ไชลด์กับกุสตาโว่ร่วมมือกัน แม้กระทั่งยังนำตัวเขามาขังอยู่ในเรือนจำที่รับใช้ครอบครัว นี่ในมุมมองของเย่เฉิน ไม่ค่อยสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่จริงๆ
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินมีความไม่ค่อยเข้าใจ ลูคัสกล่าวถามเสียงเบา: “รัฐบาลสหรัฐอเมริกาอยากจะให้ส่งตัวกุสตาโว่มาในประเทศเพื่อสอบสวนมาโดยตลอด กุสตาโว่ทางด้านนั้นพยายามแย่งชิงอย่างหลบๆซ่อนๆกับทางรัฐบาลเม็กซิโกมาโดยตลอด หวังว่าจะไม่ให้ถูกส่งตัวข้ามแดน เดิมทีกุสตาโว่กับบรรดาลูกชายของเขาได้เตรียมตัวเอาไว้ดีแล้ว ขอเพียงแค่รัฐบาลเม็กซิโกทางด้านนั้นตัดสินใจส่งตัวข้ามแดน พวกเขาก็จะเริ่มการเคลื่อนไหวเพื่อขัดขวางเม็กซิโกบางอย่างทันที แต่สุดท้ายยังเป็นตระกูลรอธส์ไชลด์ก็เป็นคนไกล่เกลี่ยปรับความเข้าใจ สุดท้ายกุสตาโว่ให้ถูกส่งตัวข้ามแดนมาสอบสวนที่สหรัฐอเมริกา แต่เงื่อนไขแรกคือสหรัฐอเมริกาจะตัดสินโทษประหารชีวิตเขาไม่ได้ อีกทั้งจะต้องให้เขารับโทษในเรือนจำที่ตระกูลรอธส์ไชลด์เป็นผู้ดูแล”
พูดไป ลูคัสกล่าวอีก: “อย่ามองว่ากุสตาโว่ได้เสพสุขกับการเป็นอภิสิทธิ์ชนอยู่ในนี้ อันที่จริงเรือนจำนี้สำหรับเขาแล้วไม่มีประโยชน์เลยสักนิด ขอเพียงแค่เขายินยอม เขาสามารถออกไปได้ทุกเมื่อ สายตำรวจของผมที่อยู่ห้องซักรีดเคยบอกผมว่า เคยมีคนฉวยโอกาสส่งของในตอนกลางคืน หลายครั้งส่งคนที่มีลักษณะรูปร่างเหมือนกับคนของลูคัสส่งเข้ามา ผ่านไปหนึ่งคืนค่อยแอบย่องออกไป อีกทั้งผมยังได้ยินอีกว่า หลายครั้งที่กุสตาโว่ไม่สบายอย่างกะทันหันตอนกลางคืนส่งตัวไปที่ห้องพยาบาล นอนทีหนึ่งก็ทั้งคืน ผมเดาว่า กุสตาโว่แอบหนีออกไปตอนกลางคืนบ่อยๆ แล้วให้คนที่แอบถูกส่งตัวเข้ามาคนนั้น นอนที่ห้องพยาบาลแทนเขาเพียงหนึ่งคืนเท่านั้น”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยทันที: “คิดไม่ถึงว่าตระกูลรอธส์ไชลด์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจให้พ่อค้ายาเสพติดคนหนึ่ง”
พูดไป เขายักไหล่ทั้งสองข้าง กล่าวอีก: “แต่ว่าก็ไม่น่าแปลก ตระกูลรอธส์ไชลด์หนีไม่พ้นจากการค้าฝิ่นนับตั้งแต่ศตวรรษที่19 ถึงขนาดได้รับผลประโยชน์มหาศาลจากสงครามฝิ่นของหัวเซี่ย ไม่แน่ว่าตอนนี้ยังทำเรื่องชั่วเหมือนเดิม”
ลูคัสส่ายหน้ากล่าว: “ตอนนี้ตระกูลรอธส์ไชลด์ไม่ทำการค้าด้านนี้แล้วจริงๆ ที่พวกเขาร่วมมือกับกุสตาโว่ ส่วนมากแล้วถูกใจอิทธิพลที่แท้จริงขององค์กรอาชญากรของเขาที่เม็กซิโก”
พูดไป ลูคัสกล่าวอีก: “คนนั้นยังบอกกับผมว่า อันที่จริงที่ตระกูลรอธส์ไชลด์แอบควบคุมเรือนจำบรูคลินที่กระจอกแห่งนี้ สาเหตุหลักก็เป็นเพราะว่าที่นี่ห่างจากวอลล์สตรีตมากๆ สำหรับพวกเขาแล้ว หลังจากที่ควบคุมที่นี่ ก็สามารถเปลี่ยนที่นี่ให้เป็นศูนย์กลางการคุ้มครองของตัวเองได้ เจ้าพ่อยาเสพติด มาเฟียยังมีอาชญากรทางการเงินที่ถูกสหรัฐอเมริกาส่งตัวข้ามแดนเข้ามา ขอเพียงแค่สุดท้ายได้เข้าเรือนจำบรูคลิน นั่นก็จะต้องเป็นตระกูลรอธส์ไชลด์ปฏิบัติการอยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน”
“สำหรับทำไมเรือนจำบรูคลินถึงต้องอยากทำให้นักโทษปกครองตนเอง ก็เป็นเพราะตระกูลรอธส์ไชลด์หวังจะให้ที่นี่ยิ่งเละเทะยิ่งดี ทางที่ดีคือมีนักโทษถูกทำร้ายบาดเจ็บสาหัสบ่อยๆ สองสามวันมีนักโทษถึงแก่ความตาย ขอเพียงแค่สร้างภาพลักษณ์แบบนี้ให้แก่โลกภายนอก ถ้าอย่างนั้นพวกเขาก็สามารถนำตัวคนที่อยากจะกำจัดส่งมาในนี้ได้ ตายไปก็ไม่ดึงดูดความสนใจของโลกภายนอก ถึงอย่างไรคนตายในเรือนจำบรูคลินก็เป็นเรื่องปกติ”
ในขณะที่พูด ที่บริเวณทางเข้าของเขตแดนสอง กลุ่มชายกำยำที่มีรอยสักปกคลุมไปทั่วทั้งแขน คอ แม้กระทั่งใบหน้าก็เดินออกมา

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...