ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5968

พูดจบ เขาก็เอื้อมมือออกไป หยิบสเต๊กชั้นยอดที่เหลือครึ่งชิ้นขึ้นมา จากในจานสเต๊กของกุสตาโว่ ใส่เข้าไปในปากอย่างอวดดีเคี้ยวคำโต พลางเคี้ยว พลางกล่าวบ่นพึมพำ: “เชี้ย ทำไมพวกเราไม่มีสเต๊กแบบนี้กินบ้าง? ครั้งหน้าถ้ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก ฉันว่าพวกเราควรจะก่อการจลาจลสักรอบในเรือนจำได้แล้ว!”

กุสตาโว่กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “โจเซฟ นายอยากกินสเต๊กก็บอกฉัน ฉันจัดการให้นาย ทำไมต้องทำให้เรื่องใหญ่โตด้วย”

โจเซฟพยักหน้าพยักหน้า ชี้ไปที่กุสตาโว่กล่าว: “ยังไงนายก็เป็นคนมีคุณธรรม”

พูดจบ เขาโบกมือ กล่าวอย่างเกียจคร้าน: “ไปละ อย่าลืมที่นายพูดละ เตรียมเหล้าดีแบบนี้สักสองสามขวด ฉันจะเอาพรุ่งนี้”

กุสตาโว่มองโจเซฟเดินไปไกล ถึงอีกพื้นที่หนึ่งนั่งลง สีหน้าค่อยๆตกเข้าสู่ความทุกข์

อัลแบร์โตคนนั้นเมื่อครู่นี้ถามเขาเสียงเบา: “ลูกพี่ จะให้ผมจัดการไอ้ลูกพี่อเมริกันคนนั้นไหมครับ? ขอเพียงแค่พี่พูดมาประโยคเดียว ผมจะเอามีดแทงเข้าไปในหัวของเขาแล้วกวนสักสองสามรอบ!”

กุสตาโว่ย้อนถาม: “แกยังมองเจตนาของเขาไม่ออกงั้นเหรอ?”

อัลแบร์โตส่ายหน้าไปมา: “เขาไม่ได้มาหาเรื่องเหรอครับ?”

กุสตาโว่กล่าวพร้อมรอยยิ้มเย็นชา: “เขามาหาเรื่องฉัน ก็เพื่อยั่วยุให้เกิดความขัดแย้งและก่อให้เกิดการวิวาทระหว่างทั้งสองฝ่าย”

อัลแบร์โตกล่าวทันที: “ลูกพี่ ปะทะกันพวกเราก็ไม่กลัวพวกมัน! ผมเคยฆ่าคนมาก่อน มากกว่าผู้หญิงที่มันเคยนอนด้วยอีก!”

กุสตาโว่กล่าวเสียงเย็นชา: “แกคิดว่าที่นี่คือเม็กซิโกจริงๆ? แกกล้าฆ่าคนในนี้ ชาวอเมริกันก็กล้านำตัวแกเข้าไปขังไว้ที่ห้องขังเดี่ยวที่มืดมิดขังจนกว่าจะตาย!”

พูดไป กุสตาโว่กล่าวอีก: “อีกอย่าง ถึงแม้ว่าพวกแกจะเป็นนักฆ่าที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี แต่ในสถานที่แบบนี้ ไม่มีอาวุธที่เหมาะมือ ไม่มีภูมิประเทศที่ได้เปรียบให้ซ่อนตัวเอง ทักษะของพวกแกส่วนมากไม่มีประโยชน์ อีกทั้งจำนวนคนของพวกเราก็เสียเปรียบ ถึงเวลาชาวอเมริกันพวกนี้คนหนึ่งโยนเก้าอี้ตัวหนึ่งก็สามารถทุบพวกแกจนตายได้ ถ้าหากพวกแกตายแล้ว ฉันอยู่ที่นี่ก็ไม่มีคนคุ้มครองแล้ว ถึงเวลาอยากจะร้องขอให้คนของตระกูลรอธส์ไชลด์จัดการพาคนเข้ามาปกป้องฉันอีกจำนวนหนึ่ง ทันทีที่คนที่มามีมาก ตระกูลรอธส์ไชลด์ก็จะประคับประคองโจเซฟคนใหม่มากำจัดฉัน......”