ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5969

เย่เฉินที่กำลังสืบสถานการณ์ของเรือนจำจากลูคัส ได้ยินบทสนทนาของลูกพี่เขตแดนหนึ่งกับเขตแดนสองทั้งหมด

เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า เรือนจำที่ตั้งอยู่ในตัวเมืองนครนิวยอร์ก ไม่มีแม้กระทั่งสนามกลางแจ้ง ภายในจะเต็มไปด้วยกระแสน้ำที่เชี่ยวกราวแบบนี้

ดูแนวโน้มนี้ โจเซฟลูกพี่ของเขตแดนสอง กำลังหาโอกาสที่เหมาะสม ทำให้กุสตาโว่ เจ้าพ่อยาเสพติดแห่งเม็กซิโก ลูกพี่เขตแดนหนึ่งได้รับความเสียหายอย่างหนัก

และถึงแม้ว่าในเรือนจำกุสตาโว่มีชีวิตอยู่ดีกินดี ใช้ชีวิตหรูหราฟุ่มเฟือยอย่างที่นักโทษคนอื่นไม่สามารถมุ่งหวังได้ แต่เขาก็มีความกังวลของเขาเช่นกัน

ถึงแม้ว่าอิทธิพลของตระกูลเขาจะใหญ่โต แต่ที่น่าเสียดายก็คือ พวกพ่อค้ายาเสพติดที่ไม่กลัวการฆ่าคนพวกนั้น ไม่สามารถเข้ามาในสหรัฐอเมริกาได้ ยิ่งไม่สามารถเข้ามาช่วยเหลือเขาถึงเรือนจำบรูคลินได้

และความปลอดภภัยในชีวิตของเขา รวมทั้งอนาคตของทั้งตระกูล ยังขึ้นอยู่ในมือรัฐบาลสหรัฐอเมริกา รวมทั้งตระกูลรอธส์ไชลด์

ในเวลานี้ ลูคัสกล่าวกับเย่เฉิน: “ท่าทีของโจเซฟในวันนี้ไม่ค่อยปกติเท่าไหร่นัก เจ้าหมอนี่ไม่แน่ว่ากำลังวางแผนร้ายอะไรบางอย่างอยู่”

เย่เฉินกล่าวถามด้วยความสงสัย: “นายดูออกได้ยังไง?”

ลูคัสกล่าวอธิบาย: “ปกติโจเซฟจะไม่ค่อยทักทายกุสตาโว่เท่าไหร่ เขาเป็นสมาชิกแก๊งเก่าแก่แก๊งหนึ่งของสหรัฐอเมริกานิยมการปะทะ นิยมการเผชิญหน้าแบบตัวต่อตัว มีความเป็นปัจเจกนิยมเล็กๆ แต่กุสตาโว่ไม่เหมือนกัน กุสตาโว่เจ้าเล่ห์ปลิ้นปล้อน อีกทั้งยังไม่มีลิมิต ไม่เพียงสังหารคู่แข่งของตนเอง ฆ่าตำรวจเม็กซิโก แม้แต่ประชาชนธรรมดาก็ไม่เว้น กุสตาโว่เหมือนกับงูพิษ ชอบใช้วิธีการหน้าเนื้อใจเสือแอบโจมตีศัตรู จนศัตรูถึงแก่ความตาย ดังนั้นปกติโจเซฟจะไม่ล้ำเส้นเขา ตอนนี้เป็นฝ่ายไปยั่วยุ เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการปลุกปั่นให้เกิดเรื่อง”

เย่เฉินพยักหน้า คิดไม่ถึงว่าการวิเคราะห์ของลูคัส กับการวิเคราะห์ของกุสตาโว่ส่วนมากจะเหมือนกัน

ดูท่า ลูคัสอยู่ในเรือนจำเหมือนจะรู้ทุกอย่างรอบตัวอย่างทะลุปรุโปร่งจริงๆ สิ่งที่ยากมากที่สุดคือ คนนี้ใช้สมองเป็น สามารถวิเคราะห์จากเจตนาการกระทำเบื้องหลังของคนคนหนึ่งได้ ข้อนี้ก็แข็งแกร่งกว่าผู้ชายตัวโตที่อยู่บริเวณนี้ไม่รู้ตั้งเท่าไหร่แล้ว

ลูคัสในเวลานี้เมื่อเห็นว่าประตูเหล็กของโรงอาหารที่เชื่อมทั้งสองเขตแดนถูกผู้คุมปิดแล้ว จึงเอ่ยปากถามเย่เฉิน: “นักโทษมากันครบแล้ว ใช่แล้ว นายหาปีเตอร์ โจวคนนั้นเจอไหม ไม่อยู่ในที่นี้เหรอ?”

เย่เฉินส่ายหน้า เขาตั้งใจมองนักโทษทุกคนที่เดินเข้ามาในโรงอาหาร ไม่เห็นแม้แต่เงาของปีเตอร์ โจว หรือก็คือโจวเหลียงเวิ่นคนนั้นในตอนนั้นเลย

ลูคัสขมวดหว่างคิ้วกล่าว: “คนที่เข้ามาที่นี่ กลับไม่อยู่ทั้งในสองเขตแดน มีความเป็นไปได้สูงที่จะถูกคนของตระกูลรอธส์ไชลด์นำไปซ่อนเอาไว้”