ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5976

โจเซฟกล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “เป็นไปได้ยังไงกันละกุสตาโว่ ที่บอกเรื่องพวกนี้กับนาย เป็นเพราะวันนี้แกต้องตาย ฉันตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว และอีกอย่างไม่มีทางให้โอกาสแกได้ปลุกปั่น หรือซื้อตัวฉัน สติสัมปชัญญะของฉันบอกฉันว่า ถ้าหากวันนี้ฉันไม่จัดการแก วันพรุ่งนี้ลูกชายของแกก็จะจัดการฉัน และสติสัมปชัญญะของฉันยังบอกฉันอีกว่า ต่อให้แกสามารถออกไปจากเรือนจำบรูคลินและสามารถออกจากสหรัฐอเมริกาไปได้ ลูกชายของแกก็จะต้องไม่มีทางให้แกมีชีวิตรอดกลับไปถึงเม็กซิโกแน่นอน ฉะนั้นไม่ว่ายังไงก็ตามแกต้องตาย”

ในเวลานี้ ภายในใจของกุสตาโว่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

เขารู้ว่า โจเซฟพูดกับตนมากมายขนาดนี้ย่อมไม่มีทางปล่อยตนไว้แน่ เท่ากับว่าเขากำลังตัดทางหนีไล่ของตนเอง

และบทสนทนาของสองคนนี้ ก็ไม่เข้าหูของเย่เฉินโดยที่ไม่ตกหล่นเลยสักคำ

ลูคัสไม่ได้มีการได้ยินที่ดีขนาดนี้ เขาทำได้แค่เพียงมองดูกำแพงคนหลายชั้นตรงนั้น กล่าวด้วยความประหลาดใจอย่างอดไม่ได้: “ทำไมรู้สึกเหมือนว่าเรื่องราวไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ ถ้าพวกเขาอยากจะแค่ลงมือสั่งสอนลูกน้องของกุสตาโว่ ถ้าอย่างนั้นก็น่าจะจบได้แล้วซิ หรือว่าเรื่องนี้จะมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดอะไรใหม่?”

จากนั้นเย่เฉินลุกขึ้นยืน กล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “มัวนั่งเดาอยู่ตรงนี้ ไม่สู้เข้าไปดูเลยหรอก?”

“ฉิบหาย......”ลูคัสตกอกตกใจ รีบจะขวางเย่เฉินเอาไว้ กล่าว: “สหายนายอย่าไปร่วมประสมโรงเรื่องนี้เลย คนสองพวกนี้ไม่ใช่คนดีอะไร พวกเราไปยั่วแหย่พวกเขาไม่ได้หรอก!”

เย่เฉินกล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “ฉันไม่ได้ไปดูความสนุกสักหน่อย ฉันจะไปเป็นทูตสันติภาพ นายนั่งอยู่ที่นี่สักเดี๋ยว ฉันไปแป๊บเดียวเดี๋ยวมา”

ลูคัสเห็นว่าเย่เฉินหันหลังกลับก็เดินมุ่งหน้าไปที่ฝูงชน รีบกล่าวเสียงเบาด้วยความตกใจ: “สหาย ฉันไม่ได้เร่งด่วนอะไรนะ เป็นทูตสันติภาพอะไร เวลาแบบนี้ใครเสนอหน้าคนนั้นซวย รีบกลับมา!”

เย่เฉินยิ้มให้เขาเล็กน้อยทันที โบกมือแล้วสาวเท้ายาวเดินออกไป