โจเซฟกล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “เป็นไปได้ยังไงกันละกุสตาโว่ ที่บอกเรื่องพวกนี้กับนาย เป็นเพราะวันนี้แกต้องตาย ฉันตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว และอีกอย่างไม่มีทางให้โอกาสแกได้ปลุกปั่น หรือซื้อตัวฉัน สติสัมปชัญญะของฉันบอกฉันว่า ถ้าหากวันนี้ฉันไม่จัดการแก วันพรุ่งนี้ลูกชายของแกก็จะจัดการฉัน และสติสัมปชัญญะของฉันยังบอกฉันอีกว่า ต่อให้แกสามารถออกไปจากเรือนจำบรูคลินและสามารถออกจากสหรัฐอเมริกาไปได้ ลูกชายของแกก็จะต้องไม่มีทางให้แกมีชีวิตรอดกลับไปถึงเม็กซิโกแน่นอน ฉะนั้นไม่ว่ายังไงก็ตามแกต้องตาย”
ในเวลานี้ ภายในใจของกุสตาโว่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
เขารู้ว่า โจเซฟพูดกับตนมากมายขนาดนี้ย่อมไม่มีทางปล่อยตนไว้แน่ เท่ากับว่าเขากำลังตัดทางหนีไล่ของตนเอง
และบทสนทนาของสองคนนี้ ก็ไม่เข้าหูของเย่เฉินโดยที่ไม่ตกหล่นเลยสักคำ
ลูคัสไม่ได้มีการได้ยินที่ดีขนาดนี้ เขาทำได้แค่เพียงมองดูกำแพงคนหลายชั้นตรงนั้น กล่าวด้วยความประหลาดใจอย่างอดไม่ได้: “ทำไมรู้สึกเหมือนว่าเรื่องราวไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ ถ้าพวกเขาอยากจะแค่ลงมือสั่งสอนลูกน้องของกุสตาโว่ ถ้าอย่างนั้นก็น่าจะจบได้แล้วซิ หรือว่าเรื่องนี้จะมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดอะไรใหม่?”
จากนั้นเย่เฉินลุกขึ้นยืน กล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “มัวนั่งเดาอยู่ตรงนี้ ไม่สู้เข้าไปดูเลยหรอก?”
“ฉิบหาย......”ลูคัสตกอกตกใจ รีบจะขวางเย่เฉินเอาไว้ กล่าว: “สหายนายอย่าไปร่วมประสมโรงเรื่องนี้เลย คนสองพวกนี้ไม่ใช่คนดีอะไร พวกเราไปยั่วแหย่พวกเขาไม่ได้หรอก!”
เย่เฉินกล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “ฉันไม่ได้ไปดูความสนุกสักหน่อย ฉันจะไปเป็นทูตสันติภาพ นายนั่งอยู่ที่นี่สักเดี๋ยว ฉันไปแป๊บเดียวเดี๋ยวมา”
ลูคัสเห็นว่าเย่เฉินหันหลังกลับก็เดินมุ่งหน้าไปที่ฝูงชน รีบกล่าวเสียงเบาด้วยความตกใจ: “สหาย ฉันไม่ได้เร่งด่วนอะไรนะ เป็นทูตสันติภาพอะไร เวลาแบบนี้ใครเสนอหน้าคนนั้นซวย รีบกลับมา!”
เย่เฉินยิ้มให้เขาเล็กน้อยทันที โบกมือแล้วสาวเท้ายาวเดินออกไป
โจเซฟในเวลานี้ได้หมดความอดทนที่จะเจรจากับเขาต่อไปแล้ว จึงส่งสัญญาณมือกับลูกน้อง กล่าวเย็นชา: “จัดการเขา!”
ทันทีที่สิ้นเสียงพูด ลูกน้องที่ถือของมีคมหลายคน พุ่งเข้ามาโอบล้อมกุสตาโว่ทันที
กุสตาโว่มองเห็นแสงเย็นยะเยือกของปลายมีดนั้น ไม่กล้าจินตนาการว่าวันนี้ตนจะตายอย่างน่าอนาถมากแค่ไหน
เวลานี้ ลูกน้องสองสามคนนั้นใบหน้าเผยให้เห็นความดุร้าย กวัดแกว่งมีดสั้นภายในมือ ก็พุ่งตรงเข้าไปกำลังจะแทงที่หัวใจและท้ายทอยของกุสตาโว่
ตอนช่วงเวลาสำคัญ ด้านนอกฝูงชนก็มีเสียงหนึ่งดังลอยมา กล่าวเสียงดัง: “พวกแกทุกคน ไว้หน้าฉันสักครั้ง! หยุดการกระทำทั้งหมด”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...