ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5977

ด้านนอกฝูงชนมีเสียงตะโกนดังขึ้นกะทันหัน ทำให้ทุกคนหันหน้ากลับไปมองโดยจิตใต้สำนึก

ไม่ว่าจะเป็นโจเซฟ หรือว่ากุสตาโว่ ต่างก็คิดไม่ถึงว่าในเวลานี้ยังมีคนยื่นมือเข้ามาแทรก

ในขณะที่กำลังสงสัย เย่เฉินก็ได้แยกทุกคนที่อยู่บริเวณรอบๆ สาวเท้าเดินเข้าไปตรงหน้าของกุสตาโว่กับโจเซฟ

ลูกน้องที่ถูกพลักออกพวกนั้นก็ไม่เข้าใจ ทำไมตนเองถึงได้ถูกเจ้าหนุ่มผอมสูงคนนี้พลักออกไปสองข้าง ยังไม่ทันได้ตอบโต้ คนก็เดินผ่านข้างตัวของตนไปแล้ว

โจเซฟเห็นเย่เฉินที่มีใบหน้าแบบชาวตะวันออกที่ไม่คุ้นหน้า ชี้ไปที่เย่เฉินกล่าวถามด้วยความโมโหทันที: “แกเป็นใครวะ? รนหาที่ตายใช่ไหม?”

พูดไป เขาไม่ยอมที่จะเสียเวลากับเย่เฉิน รีบกล่าวตำหนิลูกน้องข้างกายสองคนทันที: “นำตัวเจ้าหนุ่มนี้ลากออกไปให้พ้นฉันแล้วตีมันให้ตาย!”

ทันทีที่ทั้งสองได้ยินประโยคนี้ กำหมัดแน่นและเข้าประชิดตัวเย่เฉินทันที

ในมุมมองของเขา เย่เฉินรูปร่างผอมสูง ทันทีที่มองก็คือคนที่ไม่เคยออกกำลังกาย แต่พวกเขาสองคนล้วนเป็นชายกล้ามโตที่กล้ามใหญ่กว่าปากถ้วย การสั่งสอนเย่เฉินเรียกได้ว่าง่ายราวกับพลิกฝ่ามือ

ทั้งสองคนมาถึงตรงหน้าของเย่เฉินด้วยความรวดเร็ว ยื่นมือออกมาคนละข้าง เตรียมจับตัวเย่เฉินแล้วลากออกไป แต่คิดไม่ถึงว่า อยู่ๆเย่เฉินจะขัดขืน ลงมืออย่างรุนแรงรวดเร็ว คว้าแขนของทั้งสองคนที่ยื่นออกมาเอาไว้แน่น

สีหน้าของทั้งสองคนตะลึง ใครก็มองไม่เห็นว่าเย่เฉินลงมือยังไง แต่มือของตนเองถูกเย่เฉินจับเอาไว้แล้วจริงๆ

ในตอนที่ทั้งสองคนประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง มือทั้งสองข้างเย่เฉินบิดเข้าหาด้านในทันที นำแขนของทั้งสองคนบิดจนเปลี่ยนรูปทันที มีเสียงดังเป๊าะราวกับประทัดลอยมาทันที ทั้งสองคนหมุนอยู่ที่เดิมครึ่งรอบ เนื่องจากแรงบิดแขนอันมหาศาล หัวกระแทกเข้าด้วยกัน หัวแตกเลือดไหลทันที

ในเวลานี้สิ่งที่น่าเวทนาที่สุดก็คือแขนของพวกเขา ไม่รู้ว่าหักกลายเป็นกี่ท่อนแล้ว

จากนั้นคนทั้งสองนั่งบนพื้นร้องโอดครวญเป็นอย่างยิ่ง ทุกคนได้ถูกเย่เฉินทำให้ตกใจไปเรียบร้อยแล้ว

พวกเขาไม่สามารถจินตนาการได้เลยสักนิดว่า เย่เฉินสามารถยกชายกล้ามโตที่น้ำหนักตัวหนึ่งร้อยกิโลกรัมให้หมุนขึ้นไปกลางอากาศได้อย่างง่ายดายได้ยัง พลังแบบนี้ ต่อให้เป็นชายหนุ่มที่กำยำที่สุดในอเมริกาก็ไม่แน่ว่าจะทำได้!

โจเซฟเองก็ตะลึงงันไปแล้ว

เขาคิดไม่ถึงว่า ลูกน้องที่แข็งแกร่งที่สุดข้างกายของตนสองคน จะกลายเป็นคนพิการภายในพริบตา เขาอยู่ในแก๊งมานานหลายปี เคยเห็นการบาดเจ็บมากมายหลายรูปแบบ ลูกน้องสองคนนี้ของตนถูกบิดแขนหักได้หมุนไม่ใช่แค่เพียงรอบเดียว ความน่าเวทนาระดับนี้ ต่อให้พยายามรักษาอย่างสุดกำลัง ฟื้นตัวดีแล้ว ในอนาคตเกรงว่าจะถือไม่ได้แม้แต่โทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่ง โดยสรุปแล้วก็เท่ากับว่าไม่มีแขนหนึ่งข้าง พละกำลังแบบนี้เรียกได้ว่าแข็งแกร่งถึงระดับปาฏิหาริย์

โจเซฟที่มีความประหม่าเล็กน้อยถามเย่เฉินโดยจิตใต้สำนึก: “แท้ที่จริงแล้วแกเป็นใคร? คิดอยากจะทำอะไรกันแน่? ต่อให้แกจะสู้ได้มากกว่านี้ ก็ไม่แน่ว่าจะสู้คนสามถึงห้าสิบคนได้หรอกใช่ไหม?”