ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 598
บทที่ 598
หงห้าชี้หน้าซุนโหย่วฉาย แล้วสั่งลูกน้องด้านหลังว่า “เด็กๆ ลากไอ้นี่ออกไป แล้วกระทืบให้หนัก โดยเฉพาะปากมัน ซัดไปให้หนัก”
ซุนโหย่วฉายได้ยินดังนั้น ก็ตกใจจนวิญญาณจะออกจากร่าง แล้วก็รีบคุกเข่าตรงหน้าท่านหงห้า พร้อมแหกปากพูดว่า “ท่านห้า ผมขอโทษ ผมไม่ทราบว่าเซียวฉางควนเป็นแขกคนสำคัญของคุณ！ ผมผิดไปแล้ว ผมขออภัยด้วย ให้อภัยผมเถอะ ปล่อยผมไปเถอะ！”
เขาไม่คิดเลยว่า ลูกเขยของเซียวฉางควนจะโหดเช่นนี้ แม้กระทั่งราชาใต้ดินแห่งเมืองจินหลิง ก็ยังกลายเป็นหมารับใช้ให้กับเซียวฉางควน！
ตอนที่เขากำลังขอร้องอยู่นั้น ลูกน้องหลายคนของท่านหงห้าก็ขึ้นหน้ามา แล้วก็ตบเข้าที่บ้องหูของเขา！
ซุนโหย่วฉายก็ถูกตบจนหน้ามืดตาลาย จากนั้น ก็ถูกลูกน้องร่างกำยำหลายคนรุมกระทืบ ทั้งเนื้อทั้งตัวสะบักสะบอม
ท่านหงห้ามองซุนโหย่วฉายนิ่งๆ แล้วพูดว่า “ผมถามหน่อย ทำไมจะต้องกลั่นแกล้งคุณเซียวด้วย? ”
ซุนโหย่วฉายเลือดเต็มปาก แล้วร้องไห้พูดว่า “ขอโทษครับท่านห้า ผมแค่จะชิงตำแหน่งกรรมการผู้จัดการของสมาคมศิลปะจีนเท่านั้นเอง ดังนั้นก็เลยพูดจาไม่ได้คิด........ปล่อยผมไปเถอะครับ.......”
ท่านหงห้าไม่ได้สนใจเขา แต่มองไปยังคนในงานทุกคน แล้วถามว่า “พวกคุณใครเป็นคนดูแลสมาคมศิลปะจีน? ”
ประธานเพ๋ยรีบตอบขึ้นมาว่า “ท่านหงห้า กระผมเอง เป็นประธานสมาคมศิลปะจีน”
ท่านหงห้าพยักหน้า แล้วชี้ไปยังซุนโหย่วฉาย พร้อมพูดว่า “ผมขอถามคุณ ไอ้สวะแบบนี้ ก็สามารถเข้าสมาคมได้ด้วยหรือ คุณเป็นประธานอย่างไรกัน? ยังทำงานได้ไหมนี่ ถ้าทำไม่ได้ก็รีบสละตำแหน่งออกมาเสีย！”
ประธานเพ๋ยก็ตกใจจนสั่น คนกลัวตายอย่างเขา ก็พูดออกมาโดยจิตใต้สำนึกว่า “เดี๋ยววันพรุ่งนี้กระผมจะลาออกเลยครับ！พอถึงตอนนั้นจะผลักดันให้เซียวฉางควนนั่งตำแหน่งประธานสมาคมศิลปะจีนแทน.........”
เซียวฉางควนได้ยินดังนั้น ก็รีบโบกมือปฏิเสธ แล้วพูดว่า “ไม่ได้นะครับประธานเพ๋ยอย่างผมไม่มีคุณสมบัติเป็นประธานสมาคมหรอก ได้ตำแหน่งกรรมการผู้จัดการก็ภูมิใจแล้ว........”
ประธานเพ๋ยรีบพูดว่า “ในเมื่อท่านหงห้ารู้จักคุณ เช่นนั้นก็ต้องได้！”
เซียวฉางควนรีบโบกมือปฏิเสธ “ผลสำเร็จของผมยังไม่ถึงขั้นประธานสมาคม รับตำแหน่งนี้ไว้ไม่ไหว......”
ปกติแล้ว เขาก็อาศัยชื่อเสียงว่าเป็นสมาชิกของสมาคมศิลปะจีน ไปทำการหลอกลวงไปทั่ว เดิมคิดว่าถ้าได้นั่งตำแหน่งกรรมการ
ผู้จัดการ ก็จะสามารถหลอกเอาเงินมาได้เพิ่มมากขึ้น แต่ไม่คิดว่า เพราะไปหาเรื่องเซียวฉางควน เลยทำให้ตนเองถูกลบชื่อออกอย่างถาวร
แต่ว่า เขาก็ไม่อาจแสดงความไม่พอใจออกมา เพราะรัศมีอันแรงกล้าของท่านหงห้าอยู่ที่นี่ ตนเองไม่อาจจะรับมันได้ไหว
ในตอนที่เขากำลังยอมรับชะตากรรมนั้น ท่านหงห้าก็มองเขา แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “คุณคิดว่าตนเองมีฐานะมีชื่อเสียงงั้นหรือ? เดี๋ยวผมจะให้งานที่เหมาะจะให้ได้แสดงฐานะหน้าตาของคุณเป็นอย่างดีให้กับคุณเอง！”
พูดไป ท่านหงห้าก็สั่งลูกน้องว่า “ลากมันออกไป แล้วหาเล้าหมูที่สกปรกที่สุด จากนั้นก็ให้มันนอนกับแม่หมูสกปรกๆ สักอาทิตย์หนึ่ง ภายในอาทิตย์นี้ จะกินขี้ปี้นอน ก็ให้มันอยู่กับแม่หมู หมูกินอะไร ก็ให้มันกินอย่างนั้นแหละ”
หนึ่ง ภายในอาทิตย์นี้ จะกินขี้ปี้นอน ก็ให้มันอยู่กับแม่หมู หมูกินอะไร ก็ให้มันกินอย่างนั้นแหละ”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...