ตอนนี้ ขอเพียงแค่ข่าวที่ลูกชายของกุสตาโว่ต้องการฆ่าเขาไม่เล็ดลอดออกไป ตำแหน่งของเขาที่อยู่ในเรือนจำแห่งนี้ ยังคงไม่มีใครเทียบได้ ต่อให้เป็นโจเซฟก็ไม่ได้
ดังนั้น เขาในเวลานี้ ยังคงมีตำแหน่งกับเอกสิทธิ์เพียงคนเพียงคนเดียวในเรือนจำบรูคลิน
หลังจากที่เขาโทรศัพท์จัดการหญิงสาวสองคนของค่ำคืนนี้เรียบร้อยแล้ว ก็โทรศัพท์ไปหาพัศดีเรือนจำของเรือนจำบรูคลินทันที
ในสาย เขากล่าวอย่างมีเลสนัย: “บรูซ คืนนี้มีสินค้าลอตใหม่ถึงฝั่ง ไม่รู้ว่าคุณมีธุระไหม ถ้าหากไม่มีละก็ สามารถไปช่วยผมตรวจสอบสินค้าได้”
ทันทีที่พัศดีเรือนจำได้ยินประโยคนี้ กล่าวอย่างมีความสุขทันที: “คืนนี้ผมไม่มีธุระอะไร คุณซานเชซ คุณมีสินค้าดีกำลังจะถึงฝั่งจริงไหม?”
ถึงแม้ว่าพัศดีเรือนจำจะเป็นคนของตระกูลรอธส์ไชลด์ แต่ในความเป็นจริง เขาสำหรับตระกูลรอธส์ไชลด์แล้ว ก็เป็นแค่ขี้ข้าต่างนามสกุลคนหนึ่งเท่านั้น
ขี้ข้าต่างนามสกุลคนหนึ่ง อีกทั้งยังรับตำแหน่งแค่พัศดีเรือนจำเท่านั้น ดังนั้นก็สามารถมองออกว่า อันที่จริงเขาไม่ได้เสพสุขกับชีวิตที่หรูหราของชนชั้นสูงได้
กุสตาโว่เพื่อรักษาเอกสิทธิ์ในนี้ของตนเอาไว้ ก่อนหน้าก็ได้จัดการซื้อใจอีกฝ่ายหลายแล้ว นับว่าทำให้อีกฝ่ายได้เปิดโลกทัศน์ ดังนั้น ตอนที่กุสตาโว่พูดออกมาว่ามีสินค้าใหม่ต้องการให้อีกฝ่ายมาตรวจสอบ ในใจของอีกฝ่ายย่อมตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง
กุสตาโว่ในเวลานี้กล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “ผมกุสตาโว่ ซานเชซลั่นวาจา เคยไม่เป็นคำพูดตั้งแต่เมื่อไหร่?”
อีกฝ่ายกล่าวอย่างนอบน้อมทันที: “ใช่ใช่ใช่! คุณพูดถูกต้อง!”
พูดจบ เขามองไปทางเย่เฉิน กล่าวถาม: “คุณเย่ ความคิดเห็นของคุณละ?”
เย่เฉินมองไปทางโจเซฟ เอ่ยปากกล่าว: “นายจะเอาโทรศัพท์มือถือไปทำไม? โทรศัพท์สาธารณะของเรือนจำยังให้นายโทรได้ไม่หนำใจอีกเหรอไง? โทรศัพท์มือถือของแบบนี้เป็นที่สะดุดตาเกินไปในเรือนจำ ให้นายแล้ว นายจะต้องดูแลไม่ได้แน่ ยังไงก็ไม่ต้องไปคิดถึงแล้ว”
โจเซฟย่อมเชื่อฟังคำสั่งของเย่เฉิน ดังนั้นทำได้เพียงกล่าวให้ความร่วมมือแต่โดยดี: “ถ้าอย่างนั้นก็ได้ คุณอาเย่ ผมเชื่อฟังคุณทุกอย่าง”
เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ จากนั้นมองไปทางกุสตาโว่อีกครั้ง เอ่ยปากกล่าว: “ใช่แล้ว อีกเดียวนายบอกกล่าวกับพัศดีเรือนจำ ให้เขานำโทรศัพท์มือถือของฉันมาคืนให้ฉันด้วย”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...