ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5990

“ฉันเปล่า......”บรูซ ไวน์สไตน์หลุดปากกล่าว: “ฉันไม่ได้กินอะไรทั้งนั้น อยู่ๆมันก็เหมือนกับโดนผีสิง ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ามันเหมือนกับบอลลูนที่ถูกสูบอย่างเต็มที่ ไม่รู้ว่าจะระเบิดตอนไหน!”

“Shit!”มาร์คสบถคำหยาบออกมา กล่าวอย่างร้อนรน: “นายรีบมาโรงพยาบาล ฉันไปเตรียมห้องตรวจ ถ้าหากใหญ่ขึ้นสองสามเท่าตามที่นายว่า ไม่แน่อาจจะใกล้เป็นเนื้อตายแล้ว! นายต้องรีบเข้าละ ยิ่งเร็วยิ่งดี!”

บรูซ ไวน์สไตน์เองก็ตกใจจนตัวสั่นเทาไปทั้งตัว หลุดปากกล่าว: “ฉัน......ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!”

พูดจบ เขาเอาโทรศัพท์โยนไปอีกข้าง มองไปทางคามิลล่ารวมทั้งหญิงสาวอีกคนหนึ่ง หลุดปากกล่าว: “เร็ว ช่วยฉันสวมเสื้อผ้า ขับรถส่งฉันไปที่โรงพยาบาลแมนฮัตตัน!”

คามิลล่ากล่าวด้วยจิตใต้สำนึก: “พัศดีเรือนจำ สะ......สถานการณ์ของนายในตอนนี้ เกรงว่าจะสวมกางเกงไม่ได้แล้วละ......”

ทันทีที่บรูซ ไวน์สไตน์ก้มหน้ามองแวบหนึ่ง ในใจเต็มไปด้วยความผิดหวัง

ท่าทางนี้ตรงหน้า อยากจะสวมกางเกงก็คงเป็นไปไม่ได้แล้ว นอกเสียจากจะใส่กระโปรงเอี๊ยม

คามิลล่าในเวลานี้ปิ๊งไอเดียขึ้นมาทันที รีบกล่าว: “พัศดีเรือนจำ ถ้าไม่อย่างนั้นฉันเอาเสื้อคลุมอาบน้ำให้คุณหนึ่งตัว!”

“ได้!”บรูซ ไวน์สไตน์รับปากอย่างไม่ลังเล หลุดปากกล่าว: “รีบไป รีบไปเอามาให้ฉัน!”

หลังจากนั้นไม่กี่นาที Miss Worldทั้งสองคนสวมแว่นดำและหน้ากาก ประคองบรูซ ไวน์สไตน์ที่ถูกคลุมด้วยชุดคลุมอาบน้ำซ้ายคนขวาคนอย่างทุลักทุเล ทั้งสามคนเดินออกจากห้องอย่างเร่งร้อน

ความเจ็บปวดรุนแรงของบรูซ ไวน์สไตน์ในเวลานี้ไม่ได้ดีขึ้นแต่อย่างใด แต่จำเป็นต้องก้าวเท้าเดิน ดังนั้นแต่ละก้าวที่ก้าวออกไป ต่างก็รู้สึกทรมานอย่างที่ไม่มีเคยมีมาก่อน เหมือนกับมีเข็มจำนวนนับไม่ถ้วนพยายามแทงเข้าไปตรงไหน

แต่ว่าภายในใจเขารู้ดีว่า ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ต่อให้เจ็บกว่านี้ก็ต้องทน จะสำออยไม่ได้อย่างเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นละก็ มีความเป็นไปได้สูงอย่างยิ่งว่าจะเป็นลมไปตรงนี้เนื่องจากความเจ็บปวดรุนแรงต่อเนื่อง ถ้าหากตนเองหมดสติไป สาวสวยทั้งสองคนนี้เพื่อพยายามที่จะไม่ต้องรับผิดชอบ ไม่ยั่วโมโหกุสตาโว่ จะต้องโทร911เพื่อให้เจ้าหน้าที่ฉุกเฉินมาที่นี่โดยเร็ว ถ้าอย่างนั้นละก็ต่อให้ตนสามารถพยายามรักษาชีวิตได้ ต่อไปก็ไม่มีหน้าอยู่ที่สหรัฐอเมริกาแล้ว

บรูซ ไวน์สไตน์ในเวลานี้ ระเบิดแรงตั้งใจอันแน่วแน่อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน พยายามอดทนต่อความเจ็บปวดรุนแรงที่เจ็บเจียนตาย เดินมาที่โรงจอดรถชั้นใต้ดินกับMiss Worldทั้งสองคน

คามิลล่าขับรถของบรูซ ไวน์สไตน์ ในขณะเดียวกันภายใต้การชี้แนะของเขา ขับรถมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลแมนฮัตตัน

หลังจากสิบกว่านาที ในที่สุดรถก็มาจอดที่ประตูทางเข้าโรงพยาบาลแมนฮัตตัน และมาร์คเพื่อนสนิทของบรูซ ไวน์สไตน์ ในเวลานี้ได้เตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว เข็นรถเข็นมารออยู่ที่ประตูคนเดียวอยู่แล้ว

บรูซ ไวน์สไตน์กล่าวอย่างโมโห: “ฉันไม่ได้มาเพื่อฟังทอล์คโชว์ของนาย! ทำอะไรสักอย่างซิ!”

มาร์คเช็ดเหงื่อ หยิบเข็มฉีดยาที่เตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้วบางส่วนออกมา เอ่ยปากกล่าว: “ฉันจะฉีดยาบรรเทาอาการให้นายก่อนลองดูว่าจะได้ผลอะไรไหม อีกเดี๋ยวค่อยถ่ายภาพรังสีให้นาย ลองดูว่ามีตรงไหนที่เกิดลิ่มเลือดไหม”

พูดไป เขาเปิดหมอนของเข็ม ถามบรูซ ไวน์สไตน์อย่างลองหยั่งเชิง: “แทงเข็มอดทนได้ไหม?”

บรูซ ไวน์สไตน์กระทืบเท้าทั้งสองข้างลงบนพื้นอย่างแรง กล่าวอย่างรีบร้อน: “ทุกนาทีคือกำลังถูกเข็มแทง นายรีบเข้าเถอะ!”

มาร์คพยักหน้า รีบฉีดยาให้เขาสองสามเข็ม แต่คิดไม่ถึงว่า บรูซ ไวน์สไตน์เจ็บจนเส้นเลือดทั่วทั้งตัวปูดขึ้นมา ราวกับวินาทีถัดไปจะมีเอเลี่ยนทะลุออกมาจากในท้องของเขา

มาร์ครีบถามเขา: “บรูซ นายรู้สึกเป็นยังไงบ้าง?”

บรูซ ไวน์สไตน์กัดฟันกล่าว: “ตอนนี้เจ็บยิ่งกว่าเดิม!”