เย่เฉินหัวเราะ ดูท่าเรื่องราวจะดำเนินไปในแบบที่ตัวเองได้วางแผนไว้ จากนั้น เขาก็จึงพูดว่า“อันนี้ก็……ช่วยเนี่ยช่วยได้ แต่ต้องใช้การฝังเข็มเพื่อทำการรักษา ตอนนี้ผมอยู่ในคุก อยากจะช่วยแต่ก็คงเป็นเรื่องที่ยาก ”
บรูซ ไวน์สไตน์รีบตอบกลับไปว่า“เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหา ขอแค่คุณมีทางรักษา ผมจะกลับไปที่เรื่องจำเลยตอนนี้!ผมสามารถรับการรักษาของคุณในเรือนจำได้……”
เย่เฉินตอบอืมกลับมาคำหนึ่ง แล้วพูดว่า“เพียงแต่การรักษาแบบนี้นั้นมันยุ่งยากมาก และใช้เวลานาน อีกทั้งคุณก็ต้องแก้ผ้าเปลือยกายด้วย ที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ ระหว่างการรักษานั้นจะมีความเจ็บปวดอย่างแน่นอน และคุณคงต้องกรีดร้องออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ คุณไม่กลัวว่าคนอื่นๆในเรือนจำจะรู้เรื่องเหรอ?”
บรูซ ไวน์สไตน์พูดตอบกลับอย่างไว“อันนี้ง่ายมาก ผมจะให้ลูกน้องที่เชื่อใจได้ พาตัวคุณออกมาจากห้องขัง จากนั้นก็พาคุณไปที่ห้องทำงานของผมอย่างเงียบๆ ผมรอคุณที่ห้องทำงาน!ที่นั่นเก็บเสียงได้เป็นอย่างดี รับรองว่าเป็นความลับแน่นอน!”
เพราะสภาพของตัวเองนั้นน่าอับอายเกินไป ในความคิดของบรูซ ไวน์สไตน์ หวังว่าทุกอย่างจะเป็นความลับมากที่สุด
เดิมทีเขาก็สามารถจะหาห้องสักห้องภายในเรือนจำนี้ แล้วให้เย่เฉินไปรักษาเขาที่นั่น แต่เมื่อมาคิดๆดูแล้ว ไปที่ไหนก็อาจจะไม่ปลอดภัย เพราะที่นี่คือเรือนจำ หลายแห่งมีกล้องวงจรตรวจจับตลอด24ชั่วโมงเพื่อลาดตระเวน หากมีใครมาเห็นสภาพของตัวเองเข้า แล้วเอาไปพูดนินทาปากต่อปาก อนาคตของตัวเองก็คงต้องพัง
และภายในเรือนจำทั้งหมดนี้ เขาคิดว่าที่ที่ปลอดภัยที่สุด ก็คือห้องทำงานของเขาเอง
เพราะว่า ด้านหลังห้องทำงานของเขานั้นมีเส้นทางที่ลับสุดยอดหนึ่ง เพื่อความปลอดภัยของเส้นทางลับนี้ ตระกูลรอธส์ไชลด์ได้ซ่อนมันไว้ที่ด้านหลังภายในห้องทำงานตรงตู้หนังสือของตัวเอง และยังได้ปรับปรุงห้องทำงานของตัวเองให้มีความเป็นส่วนตัวที่สุด
ในห้องทำงานของตัวเอง ต่อให้จะเป็นอุปกรณ์ตรวจจับที่มืออาชีพที่สุด ก็ไม่สามารถจะค้นพบเส้นทางลับที่ซ่อนอยู่ภายในความมืดนั้นได้ และยิ่งเป็นสายตาของมนุษย์ก็ยิ่งไม่สามารถจะมองเห็นความผิดแผกใดๆได้
ตัวเองให้เย่เฉินมารักษาตัวเองในห้องทำงาน ไม่เพียงสามารถจะเก็บเป็นความลับได้ ยังไม่ต้องเป็นกังวลว่าเย่เฉินจะค้นพบเส้นทางลับนี้ ซึ่งมันเป็นสองทางที่ดีที่สุด
เมื่อเย่เฉินเห็นว่าเป้าหมายของตัวเองบรรลุผล ก็พูดอย่างอารมณ์ดีว่า“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่างนั้นผมก็ไม่มีปัญหาอะไร หลังจากที่ท่านพัศดีมาถึงแล้ว ผมสามารถจะทำการรักษาคุณได้เลย ”
“ให้ตายเถอะ!”กุสตาโว่พูดด้วยรอยยิ้ม“อย่างนั้นอีกเดี๋ยวคุณเย่ต้องถ่ายรูปมาให้ผมดูเป็นบุญตาหน่อยนะครับ……”
เย่เฉินถามอย่างนึกสงสัย“ที่แท้คุณก็ชอบแนวนี้เหรอ?”
พูดจบ เขาก็พูดกับดีนที่อยู่ไม่ไกลว่า“ดีน คุณซานเชซมีความชอบแบบเดียวกับคุณ ต่อไปคุณคอยดูแลปรนนิบัติเขาให้ดีในทุกๆวัน หากย่อหย่อนผมจะกำจัดคุณทิ้งซะ ให้คุณเป็นผู้ถูกกระทำไปตลอดชีวิต ”
ดีนตกใจจนแทบกลิ้งลงจากเตียง ไม่ว่าจะให้เขาไปปรนนิบัติกุสตาโว่ หรือให้เขาไปเป็นฝ่ายรับในอนาคต สำหรับเขาแล้วมันคือความทรมานที่ยากจะยอมรับได้
กุสตาโว่ก็ตื่นตระหนกจนต้องหนีบก้นเอาไว้แน่น รีบโบกมือแล้วพูดว่า“เปล่านะไม่ใช่ คุณเย่ ผมไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น ผมมีความชื่นชอบในเพศตรงข้ามแบบคนปรกติทั่วไป รักชอบผู้หญิงเท่านั้นไปตลอดชีวิต เมื่อครู่ถือว่าผมไม่ได้พูดอะไรแล้วกัน ……”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...