ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5994

บรูซ ไวน์สไตน์ภายใต้การช่วยเหลือของมาร์คคนเป็นเพื่อน ในตอนที่กลับมาถึงที่เรือนจำ เขาถูกความเจ็บปวดเล่นงานจนทุกข์ทรมานแทบอยากจะเอากระบอกปืนเข้าปากแล้วเหนี่ยวไก

เนื่องจากการดูแลจัดการที่เข้มงวดของเรือนจำ ตามหลักแล้วห้ามไม่ให้ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าไปด้านใน เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น บรูซ ไวน์สไตน์จึงให้ลูกน้องคนสนิทของตัวเองมารับตัวเองเข้าไป และเพื่อนสนิทอย่างมาร์คก็จึงต้องกลับโรงพยาบาลไปก่อน

หลังจากมาถึงที่ห้องทำงาน บรูซ ไวน์สไตน์อดทนต่อความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ให้คนสนิทของตัวเองไปยังเรือนจำที่เย่เฉินอยู่ เพื่อพาตัวเย่เฉินออกมาจากห้องขังอย่างเงียบๆ

ผู้คุมคนนั้นมาที่หน้าประตูห้องขังของเย่เฉิน หลังจากที่เปิดประตู ก็พูดขึ้นว่า“ใครคือเย่เฉิน? ออกมาหน่อย ”

เย่เฉินค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง ไม่ได้พูดอะไร แล้วเดินไปที่ประตูอย่างเงียบๆ

ผู้คุมคนนั้นปิดประตูห้องขัง จากนั้นก็พูดกับเย่เฉินเสียงเบาว่า“ท่านพัศดีรอคุณอยู่ที่ห้องทำงาน เชิญตามผมมา”

เย่เฉินพยักหน้ารับ แล้วเดินตามผู้คุมคนนั้นออกจากห้องขังไป ผู้คุมคนนั้นพาเขาไปที่แผนกการแพทย์ของเรือนจำก่อน แพทย์ในห้องพยาบาลได้เลิกงานไปแล้ว ให้เย่เฉินไปที่ห้องพยาบาล แล้วยื่นชุดผู้คุมกับรองเท้าและหมวกให้ พูดเสียงเบาว่า“เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วผมจะพาคุณไปพบท่านพัศดี ”

เย่เฉินไม่ได้ถามมากอะไร เปลี่ยนเสื้อผ้าของผู้คุม คนคนนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดโทรหาเพื่อนร่วมงานอีกคน

ผู้คุมที่เดินเข้ามา รูปร่างและส่วนสูงนั้นพอๆกับเย่เฉิน ส่วนผู้คุมที่พาเขามาคนนั้นก็สั่งกำชับเสียงเบากับผู้คุมที่มาใหม่ว่า“นายรออยู่ที่นี่ ห้ามส่งเสียงใดๆออกมา และอย่าใช้โทรศัพท์เพื่อติดต่อหาใคร ถ้าฉันออกไปแล้วจะล็อกประตูห้องเอาไว้ นายอยู่ที่นี่แล้วรอฉันกลับมา ”

ผู้คุมคนนั้นพยักหน้ารับแล้วพูดว่า“ได้ครับหัวหน้า”